دوربین فیلمبرداری چیست و چه کاربردی دارد ؟
“`html
دوربین فیلمبرداری
دوربین فیلمبرداری یک نوع دوربین است که می‌تواند به سرعت تعداد زیادی تصویر را روی فیلم یا سنسور تصویر ذخیره کند.
در مقایسه با دوربین عکاسی که فقط یک تصویر در هر بار عکاسی می‌گیرد، دوربین فیلمبرداری به طور پیوسته تعداد زیادی تصویر از یک صحنه می‌گیرد که هر کدام فریم خاص خود را دارند.
این کار توسط یک مکانیزم خاص انجام می‌شود.
سپس این تصاویر بعداً با سرعت مشخصی، که به آن سرعت فریم (تعداد فریم‌ها در هر ثانیه) گفته می‌شود، در پروژکتور پخش می‌شوند. در سرعت خاصی از فریم ریت، چشم و مغز انسان دو تصویر جداگانه را ترکیب می‌کند و اینگونه احساس حرکت ایجاد می‌شود.
کاربرد دوربین فیلمبرداری
دوربین فیلمبرداری ابزاری است که برای ضبط یک سری تصاویر متصل و متوالی روی فیلم استفاده می‌شود.
خلاصه آنچه در هنگام فیلمبرداری اتفاق می‌افتد:
دوربین در حین فیلمبرداری از هر صحنه با یک سرعت مشخص (مانند 24 فریم در ثانیه)، به طور متوالی عکس‌هایی از صحنه مورد نظر می‌گیرد.
این عکس‌ها به صورت قاب به قاب روی فیلم ثبت می‌شوند.
سپس فیلم را در دستگاه نمایش می‌گذارند و با همان سرعتی که ضبط شده، به نمایش می‌گذارند و به این ترتیب، به لطف خاصیت پیوستگی دید در چشم انسان، توهم حرکت ایجاد می‌شود.
امروزه دوربین‌های زیادی با اندازه‌ها و قابلیت‌های مختلف ساخته می‌شوند و در انواع روش‌ها و موقعیت‌های فیلمبرداری به کار گرفته می‌شوند.
اجزاء اصلی دوربین فیلمبرداری
-
منبع انرژی دوربین فیلمبرداری
دوربین‌های ابتدایی به صورت کوکی بودند، یعنی قبل از فیلمبرداری باید ضامن کوک را چند بار می‌چرخاندند تا انرژی لازم در فنر دوربین ذخیره شود و دوربین بتواند از آن استفاده کند.
با گذشت زمان، برق جایگزین کوک شد. تمامی دوربین‌های امروزی با برق کار می‌کنند.
در دوربین‌های کوچک‌تر که فیلم‌های کوچکی دارند (برای مثال 8 میلی‌متری)، معمولاً از باتری‌های خشک استفاده می‌شود. اما در دوربین‌هایی که فیلم‌های بزرگ‌تری (مانند 16 و 35 میلی‌متری) دارند و به انرژی بیشتری برای حرکت فیلم نیاز دارند، از باتری‌هایی که با اسید کار می‌کنند، استفاده می‌شود که مقرون به صرفه‌تر هستند.
امروزه از باتری‌های شارژی نیز استفاده می‌شود که کار با آنها راحت‌تر و بهتر است.
در دوربین‌های بزرگتر و حرفه‌ای‌تر، از موتور برقی نیز استفاده می‌شود.
بدون منبع انرژی، دوربین کار نمی‌کند، بنابراین باید قبل از شروع به کار مطمئن شویم که انرژی لازم برای دوربین تأمین شده است.
در دوربین‌هایی که با باتری کار می‌کنند، معمولاً یک لامپ کوچک وجود دارد که وضعیت باتری را به فیلمبردار نشان می‌دهد.
برای مثال، اگر لامپ قرمز باشد، یعنی باتری قوی است و برای فیلمبرداری مناسب است، اما اگر لامپ خاموش باشد یا نور آن کم رنگ باشد، باید یا باتری را تعویض کرد یا آن را شارژ نمود.
-
کلید سرعت دوربین فیلمبرداری
با استفاده از کلید سرعت، مشخص می‌کنیم که می‌خواهیم فیلم با چه سرعتی ضبط شود.
اگر فیلم بی‌صدا باشد، معمولاً سرعت را روی 18 فریم در ثانیه تنظیم می‌کنند، یعنی در هر ثانیه، به صورت متناوب تنها 18 فریم تصویر ضبط می‌شود.
اگر فیلم صدا داشته باشد، معمولاً با سرعت 24 فریم در ثانیه ضبط می‌شود.
به این ترتیب، اگر فیلم ضبط شده را با سرعتی برابر با سرعتی که آن را ضبط کرده‌اند، نمایش دهند، حرکات طبیعی به نظر می‌رسند.
اگر بخواهند حرکات سریع‌تر از حد معمول باشند، یعنی حالت فست موشن (Fast Motion)، سرعت را روی پایین‌تری تنظیم می‌کنند، مثلاً 9 فریم در ثانیه، و ولی در هنگام نمایش با سرعتی بیشتر، معمولاً سرعت طبیعی را نمایش می‌دهند.
و اگر بخواهند حرکات کندتر از حد معمول باشند، یعنی حالت اسلو موشن (Slow Motion)، سرعت را روی بالاتری تنظیم می‌کنند، مثلاً 36 فریم در ثانیه، ولی در هنگام نمایش با سرعتی کمتر، معمولاً…
“““html
سرعت معمول به نمایش در می‌آید.
البته باید توجه داشت که برخی از دوربین‌ها فقط یک سرعت دارند، مثلاً 24 قاب در ثانیه. در این مدل‌ها، فیلمبردار نمی‌تواند سرعت را تغییر دهد، اما در دوربین‌های چند سرعته، باید قبل از شروع فیلمبرداری، سرعت را تنظیم کند.
-
ویزور چشمی دوربین فیلمبرداری
ویزور، دریچه‌ای است که فیلمبردار می‌تواند سوژه را از داخل آن ببیند.
از آنجا که قدرت دید افراد با یکدیگر متفاوت است، برخی دوربین‌ها دارای ویزور چشمی قابل تنظیم هستند.
به این ترتیب، قبل از شروع فیلمبرداری، فیلمبردار باید ویزور را بچرخاند و فاصله آن را از بدنه دوربین تغییر دهد تا چشم او با تصویر داخل ویزور هماهنگ شود.
برای این کار، ابتدا دوربین را در فاصله 30 متری از یک سوژه قرار می‌دهند و سپس ویزور را تنظیم می‌کنند.
-
فیلتر دوربین فیلمبرداری
فیلتر ابزاری است که برای زیباتر شدن رنگ‌های فیلم و تنظیم میزان روشنایی و تیرگی در قسمت‌های مختلف صحنه استفاده می‌شود.
فیلترها انواع مختلف و کاربری‌های گوناگونی دارند.
فیلمبردار باید بفهمد با توجه به نوری که در صحنه وجود دارد (نور طبیعی یا مصنوعی)، و رنگ‌های موجود در صحنه، چه نوع فیلتر و در چه تنظیمی باید استفاده کند.
-
شاتر دوربین فیلمبرداری
شاتر، وسیله‌ای است که به طور موقت اجازه می‌دهد مقداری نور از سوژه به فیلم برسد.
قبل از فیلمبرداری، باید اندازه شاتر و در بعضی دوربین‌ها، درجه شاتر را با توجه به سرعت سوژه تنظیم کرد.
سرعت سوژه می‌تواند معمولی باشد مانند پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری، سرعت زیاد مانند حرکت اتومبیل، یا سرعت خیلی زیاد مانند حرکت قطار و هواپیما.
هر چه سرعت سوژه بیشتر باشد، اگر شاتر با عدد تنظیم می‌شود، عدد بزرگتر می‌شود و اگر با درجه تنظیم می‌شود، درجه کمتر می‌شود.
البته در برخی دوربین‌ها اندازه شاتر ثابت است و باید در فیلمبرداری از نوع خاصی از سرعت حرکت، مانند معمولی، استفاده شود.
-
فیلم خام دوربین فیلمبرداری
فیلم‌های خام بسته به نوع دوربین (مثلاً 8 یا 35 میلیمتر)، از نظر پردازش و چاپ (مانند نگاتیو، پوزیتیو و ریورسال) متفاوت‌اند. فیلمبردار باید فیلم خام مناسب را درست در دوربین قرار دهد.
همچنین باید مراقب باشد که فیلم نور نبیند و آسیب نبیند.
-
کنتور دوربین فیلمبرداری
کنتور، مقداری از فیلم خام که استفاده شده (معمولاً بر حسب فوت یا متر) و در برخی دوربین‌ها مقدار باقی‌مانده از فیلم را نشان می‌دهد و اینگونه فیلمبردار از ادامه کار مطلع می‌شود.
در دوربین‌ها همچنین علامت یا چراغی وجود دارد که فیلمبردار را از اتمام فیلم خام خبر می‌کند.
-
عدسی (لنز) دوربین فیلمبرداری
عدسی‌ها در اندازه‌ها و اشکال مختلف طراحی می‌شوند و وظیفه آنها متمرکز کردن نور بر روی فیلم است.
هر لنز دو ویژگی مهم دارد:
- فاصله کانونی
- دیافراگم
فیلمبردار باید از یک عدسی مناسب استفاده کند تا صحنه را به گونه‌ای فیلمبرداری کند که اجزای اصلی و بخش‌های مهم به خوبی مشخص باشد و به اصطلاح در حالت فوکوس قرار گیرند.
-
نورسنج دوربین فیلمبرداری
نورسنج، وسیله‌ای الکترونیکی است که شدت و میزان نور در صحنه را اندازه‌گیری می‌کند.
با توجه به مقداری که نورسنج اعلام می‌کند، فیلمبردار باید میزان باز شدن دیافراگم را تنظیم کند تا با این نور ورودی، آسیب به فیلم (با توجه به حساسیت آن به نور) وارد نشود.
دیافراگم دوربین فیلمبرداری
دیافراگم که به خاطر شباهت با شبکیه چشم، به آن شبکیه هم گفته می‌شود، میزان نوری که از لنز عبور می‌کند را تعیین می‌کند.
“`
و نوری که به فیلم می‌رسد را کنترل می‌کند.
دیافراگم شبیه به یک دریچه است که می‌توان آن را کنترل کرد و معمولاً از تکه‌های نازک فلزی که روی هم قرار می‌گیرند، ساخته می‌شود.
طرز کار دوربین فیلمبرداری
فیلم خام درون فیلم‌دان قرار می‌گیرد.
فیلم با گیر کردن حاشیه سوراخ‌دارش در دندانه‌های چرخ دنده در حال چرخش، در دوربین حرکت می‌کند.
هر قاب فیلم به وسیله یک مکانیسم شبیه چنگکی که روی سوراخ‌های حاشیه فیلم کار می‌کند، به پایین کشیده می‌شود.
هر قاب به مدت کسری از ثانیه (بر اساس سرعت تعیین شده) پشت شاتر می‌ماند، شاتر باز می‌شود و لنز فرصتی پیدا می‌کند تا با نوری که از سوژه می‌تابد، تصویری روی فیلم بیندازد.
سپس شاتر بسته می‌شود و قاب دیگری دوباره پشت شاتر قرار می‌گیرد. در این حین، قاب‌های نورخورده با کمک چرخنده در فیلم‌دان دیگری جمع می‌شوند.
این فرآیند به‌صورت مداوم انجام می‌شود تا فیلم خام تمام شود.
برای جلوگیری از پاره شدن فیلم به دلیل فشارهایی که در حین حرکت، توقف و حرکت مجدد به آن وارد می‌شود، حلقه‌های متحرکی در بالا و پایین دریچه نصب شده‌اند.
بیشتر بخوانید :
