اسب آندالوزین (آندالوزین Andalusian) یکی از قدیمی‌ترین نژادهای اسب‌ها می‌باشد که ریشه‌اش به منطقه‌ای به نام «اَندَلُس» در اسپانیا برمی‌گردد.
قبل از قرون وسطی، این اسب‌ها به خاطر چابکی و نرمی حرکاتشان در جنگ‌ها استفاده می‌شدند. اما در دوران قرون وسطی، به خاطر سنگینی سلاح‌ها، اسب‌های بزرگ‌تر محبوب‌تر شدند. بعد از رنسانس، دوباره به نرمی و سبکی اسب آندالوزین توجه شد. اکنون این نژاد بیشتر در نمایش‌ها و سیرک‌ها به کار می‌رود.
اسب آندالوزین
قد این اسب‌ها بین ۱٫۵۵ تا ۱٫۶۵ متر است و رایج‌ترین رنگ آن‌ها خاکستری می‌باشد. با پا به سن گذاشتن، رنگ آن‌ها روشن‌تر می‌شود. دم و موی این اسب‌های اصیل اسپانیایی بلند و حالت‌دار است. از طرفی، نژاد فریزین (Friesian) یکی از قدیمی‌ترین نژادهای اسب به شمار می‌آید که استخوان‌های مربوط به آن نزدیک به سه هزار سال قبل در هلند پیدا شده است.
در ابتدا، از فریزین برای کشیدن گاری استفاده می‌شد. در دوران قرون وسطی، به خاطر ظاهر و حرکات برازنده‌اش، در دوئل‌ها نیز به کار می‌رفت. قد معمولی فریزین بین ۱٫۵۵ تا ۱٫۶۵ متر است و برخی از آن‌ها حتی تا ۱٫۷۵ متر هم می‌رسند. رنگ آن‌ها همیشه سیاه و یکنواخت است، مگر در مواردی که با نژادهای دیگر آمیزش داشته باشند. به همین خاطر، به این اسب‌ها «مروارید سیاه» نیز می‌گویند. دم و موی آن‌ها نیز سیاه، بلند و مجعد یا حالت‌دار است.
حرکات این اسب به ویژه در هنگام دو سرعت بسیار با وقار است. این اسب‌ها به خاطر اعتمادپذیری و دلبستگی به صاحب خود مشهور هستند. همچنین، در بسیاری از مسابقات مانند درساژ عملکرد خیلی خوبی از خود نشان می‌دهند.
