“`html
تاریخچه اسب های ایرانی
ایران، سرزمین بزرگی است که پرورش اسب را آغاز کرده و منبع نژادهای مختلف اسب هاست. ما در ایران اسب های بومی با ویژگی های خاص داریم که تاریخ نشان می دهد نیاکان همه اسب های معروف امروزی از آن ها هستند. به طور کلی، ایران باستان به عنوان محلی برای پرورش بهترین اسب های دنیا شناخته می شود و نژادهای مختلف اسب های امروزی ریشه در آن دارد.
ایرانیان باستان، نه تنها در سرزمین خود بلکه در دنیا نیز به خاطر اسب هایشان معروف بودند. با مطالعه آثار نویسندگانی مانند هرودوت و گزنفون، می توان دریافت که ایران مهد پرورش نژادهای مختلف اسب بوده است. این تاریخ نگاران ایرانیان را دامپروران دانا و دانشمندی معرفی کرده اند که به دنیا در زمینه دامداری، به ویژه پرورش اسب، خدمات زیادی ارائه داده اند و وجود ایلخ های بزرگ اسب در ایران به هزاران سال پیش از میلاد برمی گردد.
در دوره پادشاهان ایران باستان، همه درباریان و فرماندهان به پرورش اسب مشغول بودند. کورش، یکی از پادشاهان، به پرورش اسب توجه زیادی داشت و تعداد نژادهای آن ها به بیش از 120000 راس در سال می رسید. تمامی این اسب ها شناسنامه و شجره نامه داشتند و عمدتا در سواره نظام ارتش مورد استفاده قرار می گرفتند. در آن زمان، طبق قوانین، هر ایرانی موظف بود سوارکاری را یاد بگیرد.
بر اساس تاریخ ایران، ایرانیان در زمینه سوارکاری و پرورش اسب پیشگام بوده اند. هرتل اشاره می‌کند که تفریح بزرگان ایران باستان شامل سوارکاری و شرکت در مسابقات اسب دوانی بوده است. آن ها هر ساله بهترین اسب ها را خریداری کرده و به ایلخ سلطنتی اضافه می کردند.
یکی دیگر از ورزش های ملی ایرانیان چوگان است که شکل مدرن آن همانند سوارکاری در عصر جدید است. همچنین، شکار با اسب از تکنیک های معمول در زمان شاهان ایران باستان بوده و شامل پرش از موانع می شد که امروزه به عنوان یک رشته در ورزش سوارکاری مطرح است. بانوان ایرانی نیز از کودکی سوارکاری و تیراندازی را یاد می‌گرفتند و در شکار به جنگل‌ها می‌رفتند.
تعدادی دهنه آبخوری و هویزه مربوط به دوهزار سال قبل از میلاد در حوالی لرستان پیدا شده که نشان می‌دهد ایرانیان با تمامی انواع سوارکاری آشنا بوده و برای هر ورزشی نوع خاصی از دهنه و آبخوری را استفاده می کرده‌اند. با نگاهی به وضعیت سوارکاری
“““html
امروز مشخص می‌شود که هنوز همان افسار و دهنه‌های دوران باستان ایران استفاده می‌شوند و تا به حال هیچ‌کس نتوانسته وسیله‌ای بهتر از آنها بسازد.
پس از ورود اسلام به ایران و پندهایی که پیامبر اسلام (ص) درباره ارزش اسب و سوارکاری داد، مسلمانان کارهای بزرگی در زمینه پرورش اسب انجام دادند. اعراب از ایرانیان اطلاعات زیادی درباره اسب و تکنیک‌های جنگ سواره یاد گرفتند و بعد از آن توانستند بیش از نیمی از جهان را فتح کنند. ایرانیان در پرورش بهترین نژادهای اسب عرب نقش مهمی داشتند.
مارکوپولو می‌نویسد: در ایران بهترین و زیباترین اسب‌های جهان وجود دارد و به همین خاطر بازرگانان خارجی آنها را برای فروش به هندوستان می‌برند و با قیمت بالایی می‌فروشند. هر اسب به مبلغ 200 لیره طلا فروخته می‌شود.
یکی از کارهایی که ایرانیان برای اولین بار در زمینه تولید و پرورش دام انجام دادند، تولید قاطر از جفت‌گیری الاغ نر با مادیان بود.
سایت رضیم
“`