پروسیکلیدین چیست و چرا مصرف می شود؟
پروسیکلیدین (Procyclidine) که با نام های تجاری Kemadrin و Arpicolin در داروخانه ها موجود است، دارویی برای درمان بیماری های پارکینسونی به شمار می آید. این دارو به ویژه در مراحل اولیه بیماری پارکینسون و همچنین برای کاهش سفتی و خشکی عضلات بسیار مؤثر است. علاوه بر این، پروسیکلیدین به کاهش ترشح بزاق و لرزش عضلات نیز کمک می کند. همچنین، از این دارو برای کاهش عوارض جانبی برخی داروهای ضد جنون و دیگر داروهای روانپزشکی استفاده می شود. پروسیکلیدین معمولاً به صورت قرص تجویز می شود، ولی نوع تزریقی آن نیز موجود است.
بیماری پارکینسون ناسازگاری و اختلالی در عملکرد مغز است که به تدریج باعث می شود که فرد کنترل حرکات عضلات خود را از دست بدهد. این بیماری در ابتدا علائم خاصی ندارد، اما به مرور زمان نشانه هایی مانند سفتی و خشکی اندام ها، لرزش، عدم تعادل و کندی حرکات نمایان می شود. پزشک با انجام معاینات ویژه می تواند این بیماری را تشخیص دهد. پروسیکلیدین یکی از داروهای مربوط به بیماری پارکینسون است که دارای خواص آنتی موسکارینی و آمین نوع ۳ می باشد. این دارو معمولاً با دوز پایین شروع می شود و به تدریج مقدار آن افزایش می یابد.
مقدار و نحوه مصرف پروسیکلیدین
بهترین زمان مصرف این دارو ۲ تا ۳ بار در روز است و مقدار دوز مجاز ۵ تا ۳۰ میلی گرم می باشد. در شرایط خاص، پزشک ممکن است مقدار آن را تا ۶۰ میلی گرم در روز افزایش دهد. توجه داشته باشید که به دلیل خطرات ناشی از مصرف بیش از حد، لازم است پروسیکلیدین را تنها با نسخه پزشک از داروخانه تهیه کنید.
اثرات این دارو حدود ۳۰ دقیقه پس از مصرف در بدن ظاهر می شوند و بعد از قطع استفاده، حدود ۸ تا ۱۲ ساعت در بدن باقی می مانند. در موارد خاص و حملات شدید بیماری پارکینسون، نوع تزریقی این دارو استفاده می شود که اثر آن ۱۵ تا ۲۰ دقیقه پس از تزریق شروع می شود. حتماً برای قطع استفاده از داروی پروسیکلیدین با پزشک خود مشورت کنید، زیرا قطع ناگهانی آن می تواند موجب بازگشت شدید علائم بیماری شود.
موارد منع مصرف داروی پروسیکلیدین
- به تاریخ انقضای داروی پروسیکلیدین توجه کنید و اگر تاریخ آن گذشته است، از مصرف آن خودداری کنید.
- هرگز داروی پروسیکلیدین را به دیگران، حتی اگر علائم مشابه شما دارند، توصیه نکنید.
- داروی پروسیکلیدین را بیش از دوز تجویزی پزشک مصرف نکنید.
- همچنین توجه داشته باشید که ممکن است پروسیکلیدین با داروهای دیگر تداخل داشته باشد، بنابراین حتماً به پزشک خود بگویید که چه داروهایی استفاده می کنید.
تداخلات دارویی پروسیکلیدین
تداخل دارویی ممکن است اثر داروها را تغییر دهد و خطر عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. لیستی از تمام داروهایی که استفاده می‌کنید، حتی داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی، تهیه کرده و آن را با پزشک و داروساز خود در میان بگذارید. هیچگاه دوز داروی خود را بدون مشورت پزشک تغییر ندهید و از قطع مصرف آن بدون مشورت پزشک بپرهیزید.
پروسیکلیدین نباید همراه با داروی پراملینتید (pramlintide) مصرف شود زیرا می‌تواند تداخل جدی ایجاد کند. قبل از استفاده از داروی پراملینتید، حتماً با پزشک یا داروساز خود مشورت نمایید.
قبل از شروع مصرف پروسیکلیدین، به پزشک یا داروساز خود درباره تمامی داروهایی که مصرف می‌کنید اطلاع دهید، به ویژه داروهایی مانند آمانتادین، آنتی کولینرژیک ها/داروهای ضد اسپاسم (مثل بلادونا و کلیدینیوم) و داروهای خاص ضد آریتمیک.
(دی‌سپیراپیمید)، کینیدین، کورتیکواستروئیدها (مانند پردنیزون)، مهارکننده‌های MAOI مثل ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، رازاگیلین، سلژیلین، و ترانیل سیپرومین، همچنین داروهای بیماری حرکت مانند مکلیزین و اسکوپولامین، قرص یا کپسول پتاسیم، و داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای مثل آمی تریپتیلین و دوکسپین.
اگر شما داروی خواب‌آور مصرف می‌کنید، حتماً به دکتر یا داروساز خود اطلاع دهید. داروهای خواب‌آور شامل آنتی هیستامین‌ها (مثل دیفن هیدرامین)، داروهای ضد تشنج (کاربامازپین)، داروهای مخصوص خواب و اضطراب (مثل آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل‌کننده‌های عضلانی، و مسکن‌ها (مانند کدئین) هستند. همچنین داروهای روانپزشکی مانند ریسپریدون و ترازودون هم می‌توانند خواب‌آور باشند.
برای اطمینان از داشتن لوازم ضروری دارو، برچسب روی تمامی داروهای خود (به‌عنوان مثال، داروهای ضد سرفه و سرماخوردگی) را به دقت بررسی کنید، چراکه ممکن است شامل ترکیبات خواب‌آور و یا آنتی کولینرژیک باشند. از داروساز خود در مورد داروی پروسیکلیدین و اطمینان از استفاده صحیح آن سوال کنید.
نکاتی که قبل از مصرف پروسیکلیدین باید در نظر گرفته شود
برخی از داروها در شرایط خاص تجویز نمی‌شوند و برخی تنها زمانی تجویز می‌شوند که نیاز به درمان اضافه باشد؛ بنابراین بهتر است قبل از مصرف پروسیکلیدین، پزشک شما از موارد زیر مطلع باشد:
- اگر باردار هستید یا به نوزاد خود شیر می‌دهید.
- اگر مشکل کبد یا کلیه دارید.
- اگر مشکل قلبی-عروقی دارید.
- اگر مشکل پروستات دارید یا در دفع ادرار مشکل دارید.
- اگر بیش از یک هفته دچار یبوست هستید.
- اگر بیماری گلوکوم دارید که باعث افزایش فشار در چشم‌ها می‌شود.
- اگر فشارخون بالا دارید.
- اگر بیماری میاستنی گراویس دارید که باعث ضعف عضلات می‌شود.
- اگر به بیماری روانی سایکوز مبتلا بوده‌اید.
- اگر به دارویی آلرژی دارید یا قبلا دچار حساسیت شده‌اید.
اگر از داروهای دیگری استفاده می‌کنید، این شامل تمامی داروهای موجود است، چه با تجویز پزشک و چه بدون آن، از جمله داروهای گیاهی و مکمل‌ها.
عوارض جانبی احتمالی داروی پروسیکلیدین
تمام داروها ممکن است عوارض جانبی داشته باشند، اما بسیاری از مصرف‌کنندگان به هیچ عارضه‌ای دچار نمی‌شوند. برخی از عوارض ممکن است پس از مدتی از بین بروند. اگر عوارضی که تجربه می‌کنید ادامه پیدا کرد، حتماً به پزشک اطلاع دهید.
عوارض رایج در کمتر از یک نفر از هر ده نفر:
- خشکی دهان، یبوست، تاری دید، احساس سرگیجه، مشکل در دفع ادرار.
عوارض کمتر شایع که در کمتر از یک نفر از هر صد نفر اتفاق می‌افتد:
- احساس بیماری، ضربان قلب سریع، راش پوستی، تغییر خلق و خو، احساس بی‌قراری و نگرانی، فراموشی یا گیجی.
اگر علائمی مشاهده کردید که فکر می‌کنید به خاطر مصرف پروسیکلیدین است، با پزشک خود تماس بگیرید.
نحوه نگهداری داروی پروسیکلیدین
- تمام داروها را دور از دسترس کودکان نگه دارید.
- دارو را در جای خنک، خشک و دور از گرما و تابش نور مستقیم نگهداری کنید.
بیشتر بخوانید:
