آیا با آب درمانی آشنایی دارید؟ (2 نکته مهم)

آشنایی با آب درمانی

آب درمانی(هیدروپاتی) یعنی استفاده از آب برای درمان بیماری‌ها. از زمان‌های قدیم، قبایل اولیه و تمدن‌های بزرگ از آب برای درمان استفاده می‌کردند. حتی حیوانات نیز می‌دانند که وقتی مریض می‌شوند، باید آب بنوشند.

استفاده‌ی درست از آب نه تنها سلامتی ما را حفظ می‌کند، بلکه وقتی بیمار هستیم یا مشکلی داریم، از طریق پاکسازی بدن، ما را به حالت قبلی برمی‌گرداند.

* طبقه بندی آب از نظر درجه حرارت:

1) آب خنک‌تر از دمای بدن (37 درجه)، نشاط‌آور، خنک‌کننده و محرک است.

2) آب گرم‌تر از بدن، توان‌دهنده، انرژی‌بخش و ایجاد نیرو می‌کند.

3) آب داغ آرامش‌بخش است و دردها را کاهش می‌دهد، اما ممکن است خستگی زیاد ایجاد کند.

4) آبی که کمی پایین‌تر از دمای بدن است، یعنی آب ولرم (27 تا 32 درجه) یا آب نه سرد و نه گرم (32 تا 35 درجه) همیشه مفید است و برای استفاده روزمره مناسب است.

* چارچوب نظری آب درمانی
نظریه‌ی اصلی و اصول هیدروپاتی به صورت زیر توضیح داده می‌شود:

مواد ناخالص در بدن، دلیل تمام بیماری‌ها هستند.

درد، صدای طبیعت است که به مغز هشدار می‌دهد که یک عضو در خطر است و به کمک نیاز دارد.

داروهای شیمیایی فقط بیماری را کنترل می‌کنند، اما نمی‌توانند دلیل اصلی را حل کنند. این داروها بعدها مشکلات بیشتری ایجاد می‌کنند.

طبیعت بزرگ‌ترین درمانگر است. بنابراین، کار ما این است که به طبیعت کمک کنیم تا ضایعات را از طریق مصرف آب تمیز، هم از داخل و هم از خارج، پاک کند، زیرا آب سالم‌ترین، مطمئن‌ترین و بدون ضررترین پاک‌کننده است.

بدن انسان سالم بیش از 60 درصد آب دارد که دمای آن 37 درجه سانتی‌گراد است. بدن روزانه مقداری آب از طریق پوست، ریه‌ها، کلیه‌ها و روده‌ها خارج می‌کند و برای حفظ سلامتی، نیاز به تامین مقدار مناسبی آب از طریق غذا و نوشیدنی داریم.

برای اینکه سلامتی خود را حفظ کنیم، همیشه باید به غریزه‌ی طبیعی خود گوش کنیم.

دلیل اصلی تمام بیماری‌ها، باقی ماندن مواد مضر در بدن است. باکتری‌ها از این مواد زائد تغذیه می‌کنند. هیچ باکتری در خون تمیز و اکسیژن‌دار و در جایی که این ضایعات وجود ندارند، نمی‌تواند رشد کند.

بیماری‌های مزمن به خاطر جمع شدن این مواد مضر در بعضی قسمت‌های بدن که به دلایلی ضعیف‌تر از بقیه اعضا هستند، مثل ریه، کبد یا کلیه به وجود می‌آیند، که این مواد زائد باعث تضعیف و آسیب به آن عضو می‌شوند.

برنامه‌ی ما در درمان بیماری حاد یا مزمن باید کمک به طبیعت باشد تا این مواد زائد از بدن خارج شوند، به جای اینکه از سموم یا تزریق مواد بیگانه در بدن استفاده کنیم که می‌تواند وضعیت را بدتر کند. به این ترتیب، طبیعت با ناخالصی‌ها مبارزه می‌کند و مواد غیر لازم را از بدن خارج می‌سازد.