در قلب شیراز، در محله قدیمی «انوری»، باغ و کاخ ۸۰ سالهای به نام «شاپوری» وجود دارد. این باغ از نوروز سال گذشته به یکی از مقاصد گردشگری معروف استان فارس تبدیل شده است.
کاخ شاپوری
به گزارش سایت توریست‌ها به نقل از رضیم، این باغ در گذشته یک ملک خصوصی بوده و محل زندگی تاجر معروف شیرازی «عبدالصاحب شاپوری» بوده است. این باغ با طراحی و ساخت «ابوالقاسم مهندسی»، معمار سرشناس شیرازی، بین سالهای ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۵ برای استفادۀ شخصی او و خانواده‌اش ساخته شده است.
کاخ – باغ «شاپوری» مانند دیگر باغ‌های ایرانی آن زمان، جنبه‌های کاربردی و سودمندی داشته و درختان میوه مانند نارنج و انار در آن نمایانگر این ویژگی هستند. اما این باغ همچنین نشانی از شیوه زندگی و سبک فردی یکی از شخصیت‌های سرشناس ۸۰ سال پیش را نیز به نمایش می‌گذارد.
از آثار تاریخی مهم این باغ می‌توان به خود بنا با حدود ۸۰ سال قدمت و حوض میانی باغ به شکل یک گل پنج‌پر اشاره کرد. این باغ حدود چهار هزار متر مربع مساحت دارد که دو هزار متر مربع آن به بنا و راه‌های باغ و بقیه به پوشش گیاهی اختصاص یافته است.
باغ شاپوری نمونه‌ای از سبک باغ‌سازی اوایل دوره پهلوی است. در این دوره، سبک باغ‌سازی ایرانی با افکار اروپایی ترکیب شد و شیوه‌های قدیمی باغ‌سازی ایرانی به تدریج فراموش شدند.
طرح باغ شاپوری به طور کلی غیرایرانی است، زیرا به جای ساخت حوض مستطیلی که با ورودی مطابقت داشته باشد، حوض اصلی به شکل گل پنج‌پر طراحی شده است و مسیرهای دسترسی به صورت منحنی درآمده‌اند.
در طرح باغ شاپوری نشانه‌ای از طراحی چهارباغ و تقسیمات مربعی وجود ندارد. به همین دلیل، درختکاری در باغ نیز از اصول قدیمی تبعیت نکرده است. حرکت آب در باغ در جوی‌های مسیر رساندن آن به حوض‌ها به طور کلی دیده نمی‌شود و گشودگی محور دید باغ به شدت تحت تأثیر افکار اروپایی قرار گرفته است.
درختان میوه مانند نارنج و انار در باغ بسیار مشهود هستند و در عکس‌های قدیمی نیز می‌توان گل‌های سرخ و شمعدانی را دید. وجود آب و فواره در مرکز باغ و اندازه‌اش به باغ‌های ایرانی شباهت دارد. کوشک باغ در یک‌سوم محور طولی قرار گرفته و باغ مانند باغ‌های ایرانی با دیوار محصور شده است و در سردر ورودی آن، حوض آبی قرار دارد که در سایر باغ‌های ایرانی دیده می‌شود.
این بنا یکی از اولین ساختمان‌هایی است که با رویکرد آزادانه در آن سال‌ها طراحی شده است. تا دهه ۷۰ این کاخ محل زندگی خانواده شاپوری بود. چند سال بعد از متروکه شدن، در سال ۱۳۷۸ این مجموعه ارزشمند توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری خریداری شد و بین سالهای ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۰ مرمت آن به وسیله بخش خصوصی انجام و از نوروز ۱۳۹۱ برای بازدید گردشگران و مسافران نوروزی آماده گردید.