ریکی یا انرژی درمانی یک روش است که توسط فردی ژاپنی به نام میکائو اوسویی در اوایل قرن بیستم ایجاد شده است.
روش «ریکی» یکی از روش‌هایی است که به عنوان «انرژی درمانی» شناخته می‌شود. این روش بر این باور استوار است که نوعی انرژی که در محیط پیرامون ما وجود دارد، بدن را احاطه کرده است و این انرژی‌ها قابل اندازه‌گیری با ابزارهای علمی نیستند. در ژاپن به این انرژی «کی»، در چین «چی» یا «کی» و در هند «پرانا» گفته می‌شود.
درمانگران ریکی ادعا می‌کنند که با تنظیم و تاثیرگذاری بر این انرژی‌ها می‌توانند به بهبود بیماری‌ها کمک کنند. در روش سنتی ریکی، فرد، به صورت خوابیده یا نشسته روی زمین دراز می‌کشد. دستان درمانگر نزدیک به بدن فرد قرار می‌گیرد به طوری که کف دستانش به سمت پایین باشد. این فرآیند 12 تا 15 بار در نقاط مختلف بدن تکرار می‌شود و هر بار دو تا پنج دقیقه طول می‌کشد.
به طور معمول، هر فرد به چهار تا شش جلسه درمان ریکی که هر جلسه بین ۳۰ تا ۹۰ دقیقه طول می‌کشد، نیاز دارد. تکنیک‌های مورد استفاده شامل تمرکز، پاکسازی، تابش، حذف انرژی‌های مضر و هماهنگی انرژی‌های بدن است. درمانگران می‌گویند که این روش را می‌توان بر روی خود یا با کمک «روح راهنما» بر روی فردی در فاصله دور نیز انجام داد.
ریکی از کجا آمده است؟
کلمه ریکی در زبان ژاپنی ترکیبی از دو واژه «ری» به معنی جهان و «کی» به معنی انرژی زندگی است. بنیانگذار این روش میکائو اوسویی بود.
تکنیک‌های اوسویی شامل روش‌های فکری و تمرین‌های شفابخشی است. بعداً یکی از شاگردان اوسویی، به نام شوجیرو هایاشی، تکنیک‌های او را گسترش داد و تمرکز را کمتر بر روی روش‌های فکری قرار داد. یک فرد ژاپنی-آمریکایی به نام هاوایو تاکاتا ریکی را از هایاشی یاد گرفت و در اواخر دهه 1930 آن را به غرب آمریکا معرفی کرد.
در سال 2009، یک مرکز بین‌المللی ریکی در انگلستان در وبسایت خود نوشت که «ریکی روشی قدرتمند و در عین حال ملایم است که می‌تواند تمام بیماری‌ها و دردها را درمان کند.»
از جمله بیماری‌های قابل درمان با ریکی، می‌توان به ام‌اس، بیماری‌های قلبی، سرطان، بیماری‌های پوستی، بریدگی‌ها، کبودی‌ها، شکستگی‌ها، سردرد، آنفولانزا، سرماخوردگی، گلودرد، سوختگی ناشی از آفتاب، بی‌خوابی، ضعف، مشکلات جنسی، کمبود حافظه و اعتمادبه‌نفس و … اشاره کرد. این روش همچنین می‌تواند به دیگر روش‌های درمانی کمک کند.
آیا میدانید انرژی درمانی چیست؟
ریکی می‌تواند به بهبود نتیجه درمان‌های پزشکی کمک کرده و عوارض جانبی این درمان‌ها را کاهش دهد. همچنین می‌تواند به کوتاه شدن زمان درمان و از بین بردن درد و استرس کمک کند و حس خوش‌بینی در بیماران ایجاد کند.» با این حال، این ادعاها بی‌اساس و بدون مستندات علمی هستند.
تحقیقات درباره ریکی
وسیع‌ترین و جامع‌ترین تحقیقی که درباره ریکی و اثرات آن در درمان بیماری‌ها انجام شده، توسط دکتر ادزارد ارنست و همکارانش در دانشگاه اکستر صورت گرفته است. نتایج این تحقیقات که در ژانویه 2008 منتشر شد، نشان می‌دهد که مدارک موجود برای اثبات کارایی ریکی در درمان بیماری‌ها کافی نیست.
محققان در انستیتو اسکریپس در سن دیگو، از دستگاهی به نام Magnes 2500 squid برای اندازه‌گیری امواج الکترومغناطیسی که از دستان و قلب سه استاد فن ریکی منتشر می‌شود، استفاده کردند. این اندازه‌گیری‌ها در سه حالت انجام شد:
1- هنگامی که در حال انجام تمرینات ریکی بودند.
2- زمانی که انرژی و امواج ریکی را به بدن بیمار می‌فرستادند.
3- وقتی که انرژی را به فردی در فاصله دور ارسال می‌کردند.
نتایج این آزمایش نشان داد که مقادیر به دست آمده در تمام موارد یکسان بوده و هیچ علامتی از قوی یا ضعیف شدن انرژی، آن‌طور که مدافعان ریکی ادعا می‌کنند، مشاهده نشد.
نتیجه تحقیقات علمی
مطالعات علمی انجام شده نشان می‌دهند که ریکی هیچ فایده درمانی ندارد و از نظر علمی بی‌پایه و اعتبار است. سازمان‌های علمی و بهداشت باید نسبت به استفاده از آن به عنوان یک روش درمانی هشدار داده و از هدر رفتن منابع مالی دولت‌ها و مردم جلوگیری کنند.