“`html
قرمه‌سبزی یکی از خورشت‌های معروف و محبوب ایرانی است که طرفداران زیادی دارد و معمولاً در هر خانه‌ای پخته می‌شود. بوی دلپذیر آن تمام خانه را پر می‌کند. این خورشت غالباً با برنج (چلو) و پیاز سرو می‌شود. در این مقاله از مجله اینترنتی رضیم بلاگ، نگاهی به دنیای خوشمزه قرمه‌سبزی خواهیم داشت و با سبزی ممنوعه قرمه‌سبزی آشنا خواهیم شد.
خورشت قورمه‌سبزی یکی از محبوب‌ترین خورشت‌های ایرانی است که تاریخچه آن به ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد. تقریباً هیچ ایرانی وجود ندارد که این خورشت خوشمزه را دوست نداشته باشد.
قورمه‌سبزی یکی از غذاهای قدیمی و با ارزش ایرانی محسوب می‌شود. در نظرسنجی‌های مختلف معمولاً این خورشت در بین محبوب‌ترین خورشت‌های دنیا قرار می‌گیرد. نکته جالب درباره قورمه‌سبزی این است که این غذا در طول تاریخ توانسته است به نیازها و سلیقه‌های مختلف پاسخ دهد و با تنوع خود باعث پیوند مردم شهرهای مختلف و زمان‌های گوناگون شده و نشان دهد که همه ما ایرانی هستیم.
مختصری درباره قرمه‌سبزی
معمولاً در اواسط پاییز، گوشت تازه‌ای که از حیوانات ذبح شده می‌آید، با چربی خودشان و گاهی با روغن حیوانی با حرارت کم تفت داده می‌شود تا کمی پخته گردد. سپس این گوشت در ظرف‌هایی که از پوست گاو یا گوسفند تهیه شده است، ریخته و در جای خنک نگهداری می‌شود. شاید تصور کنید که اینگونه نگهداری گوشت باعث خراب شدنش می‌شود، اما این روش حمل راحت‌تر و اقتصادی‌تر برای عشایر بود. زیرا گوشت پخته شده فشرده‌تر شده و کمتر فاسد می‌شد.
بیشتر بخوانید: ترکیبات اصلی سبزی قورمه
برای تهیه قورمه، ابتدا گوشت چرخ کرده‌ی گوسفند را از استخوان جدا کرده و کوچک می‌کنند. سپس آن را در ظرفی ریخته و روی اجاق می‌گذارند تا بپزد.
گوشت به همراه چربی‌هایش و نمک در دمای کم چند ساعت می‌پزد و بعد به ظرف دیگری منتقل می‌شود و در کوزه نگهداری می‌شود. عشایر فارس نیز این گوشت‌ها را در ظرف کوچکی که مخصوص تهیه پنیر و قورمه بود، می‌ریختند.
در زمستان و هنگام سفر، عشایر از این گوشت‌های قورمه شده در غذاهایشان به شیوه‌های مختلفی استفاده می‌کردند. و اکنون می‌خواهیم به دنیای خوشمزه‌ی قرمه‌سبزی بپردازیم. به خاطر اینکه این گوشت دارای چربی و نمک زیادی بود، معمولاً در مناطق بختیاری و آذربایجان همراه با سبزی و پیاز فراوان و گرد غوره یا لیمو تهیه می‌شد. برای نمونه، شیرازی‌ها قورمه را با گشنیز و اسفناج زیاد و سیب‌زمینی مخلوط کرده و به آن نام خورش قورمه و سبزی می‌دهند.
بیشتر بخوانید: نسبت سبزی لازم برای قورمه سبزی
ترکیبات قرمه‌سبزی
ترکیب اصلی سبزی قورمه‌سبزی شامل تره، جعفری، گشنیز، اسفناج و شنبلیله است. این ترکیب می‌تواند در شهرهای مختلف با توجه به سلیقه افراد متنوع باشد.
“““html
نسبت سبزی قورمه سبزی در مناطق مختلف ایران متفاوت است. به‌عنوان‌مثال، در تهران، سبزی قورمه سبزی معمولاً از تره و جعفری به نسبت برابر تهیه می‌شود و مقدار کمی شنبلیله هم به آن اضافه می‌شود. اما در استان‌های فارس و خوزستان، قورمه سبزی شامل تره، جعفری، گشنیز، شوید، اسفناج، شنبلیله و حتی سیر سبز است.
بیشتر بخوانید: بهترین روغن برای سرخ کردن سبزی کدام است؟
سبزی ممنوعه در قرمه‌سبزی
چوچاق، سبزی محلی است که در شمال ایران و به‌ویژه در گیلان رشد می‌کند. این سبزی خواص دارویی زیادی دارد و طبع گرمی دارد.
چوچاق را به نام زولنگ نیز می‌شناسند. این سبزی عطر خوبی دارد و مانند مرزه و ترخون کاربردهای ویژه‌ای دارد. حتی می‌توان از چوچاق خشک به‌عنوان دمنوش هم استفاده کرد. زیرا چوچاق بسیار معطر است و در بسیاری از غذاها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اگر از خود می‌پرسید که آیا می‌توان از سبزی چوچاق در قورمه سبزی استفاده کرد؟ پاسخ منفی است. استفاده از چوچاق در قورمه سبزی باعث تلخی خورش و ایجاد بوی نامطبوع در غذا می‌شود.
در این مقاله در مجله اینترنتی رضیم بلاگ، به‌طور مختصر درباره قورمه سبزی بحث کردیم و در مورد فرهنگ‌های مختلف و مواد اولیه مهم و همچنین ماده ممنوعه برای قورمه سبزی صحبت کردیم. از شما خوانندگان عزیز خواهش می‌کنیم تا تفاوت‌های طبخ قورمه سبزی در شهر و محل زندگی‌تان را با دیگر شهرها در کامنت‌ها به اشتراک بگذارید.