موارد مصرف: ديفن هيدرامين برای درمان علائم آلرژی مانند رینیت آلرژیک، رینیت وازوموتور، کهیر غول‌آسا، به عنوان درمان کمکی در شوک آنافیلاکسی، برای تسکین علائم بیماری پارکینسون و عوارض حرکتی ناشی از داروها، تهوع و استفراغ ناشی از سفر یا حرکت، به عنوان بی‌حس‌کننده موضعی در دندانپزشکی و به عنوان یک خواب‌آور ملایم استفاده می‌شود.
دیفن هیدرامین
• مکانيسم اثر: این دارو برای کاهش آلرژی به دلیل رقابت با هیستامین برای اتصال به گیرنده‌های H1 عمل می‌کند. احتمالاً اثر ضد استفراغ و ضد سرگیجه آن به خاطر اثر ضد موسکارینی‌اش است. اثر ضد سرفه ديفن هیدرامین به خاطر تأثیر مستقیم بر مرکز سرفه در مغز است. این دارو بر گیرنده‌های H1 در مغز تأثیر می‌گذارد و باعث خواب‌آوری می‌شود. اثر بی‌حس‌کنندگی موضعی آن به دلیل شباهت ساختاری با بی‌حس‌کننده‌های موضعی است.
• فارماکوکينتيک : این دارو به خوبی از طریق خوراکی جذب می‌شود. شروع اثر آن حدود 15 تا 60 دقیقه طول می‌کشد. دفع آن از طریق کلیه است و معمولاً به شکل متابولیت در 24 ساعت دفع می‌شود.
• موارد منع مصرف: این دارو در افراد مبتلا به پورفیری باید مصرف نشود.
• هشدارها: 1 ـ مصرف این دارو در بیماران مبتلا به صرع، هایپرپلازی پروستات، احتباس ادرار، گلوکوم و بیماری‌های کبدی باید با احتیاط صورت گیرد. 2 ـ احتمال بروز سرگیجه، خواب‌آلودگی بیش از حد، اختلال در آگاهی و کاهش فشار خون در سالمندان بیشتر است. 3 ـ مصرف طولانی‌مدت این دارو می‌تواند باعث خشکی دهان شود و احتمال بروز گلودرد، عفونت‌های دهان و گلو و پوسیدگی دندان وجود دارد. 4 ـ در صورت مصرف این دارو، تشخیص آپاندیست و علائم مسمومیت گوش ناشی از داروها دشوار می‌شود.
• عوارض جانبي: عوارض شایع این دارو شامل گیجی، سردرد، مشکلات حرکتی، عوارض ضد موسکارینی مانند خشکی دهان، تاری دید و دوبینی و عوارض گوارشی است. • تداخل‌های دارویی: مصرف همزمان این دارو با داروهای مضعف CNS ممکن است اثرات آنها را بیشتر کند. همچنین، مصرف همزمان آن با داروهای آنتی‌کولینرژیک ممکن است عوارض جانبی دارو را تشدید کند. مصرف توام داروهای سمی برای گوش مانند سالیسیلات‌ها و وانکوماستین ممکن است تأثیر سمی آنها بر روی گوش را پنهان کند.
• نکات قابل توصیه: 1 ـ برای کاهش تحریک گوارشی، دارو را با غذا، آب یا شیر مصرف کنید. 2 ـ اگر به عنوان ضد سرگیجه مصرف می‌شود، حداقل نیم ساعت قبل از سفر استفاده نمایید. 3 ـ در صورت بروز خواب‌آلودگی، از کارهایی که نیاز به تمرکز دارند خودداری کنید.
• مقدار مصرف: بزرگسالان: به عنوان ضد هیستامین، مقدار 25 تا 50 میلی‌گرم هر 4 تا 6 ساعت مصرف می‌شود. به عنوان ضد دیسکنی در بیماری پارکینسون، ابتدا 50 تا 150 میلی‌گرم یا 25 میلی‌گرم سه بار در روز مصرف می‌شود و سپس مقدار مصرف به 50 میلی‌گرم چهار بار در روز افزایش می‌یابد.
به عنوان ضد استفراغ، مقدار 50 میلی‌گرم نیم ساعت قبل از سفر مصرف می‌شود. به عنوان آرام‌بخش یا خواب‌آور، 50 میلی‌گرم 20 تا 30 دقیقه قبل از خواب مصرف می‌شود. حداکثر مقدار مصرف 300 میلی‌گرم در روز است. کودکان: به عنوان ضد هیستامین، مقدار 1.25 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم هر 4 تا 6 ساعت مصرف می‌شود. به عنوان ضد استفراغ، 1.5 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم هر 6 ساعت مصرف می‌گردد.
منبع : مجله سلامتی