اطلاعات مهم درباره تومور یا سرطان کلیه
این بیماری یکی از ۱۰ بیماری خطرناک است که معمولاً در سنین ۵۰ تا ۷۰ سالگی بیشتر دیده می‌شود. سرطان کلیه یکی از شایع‌ترین نوع سرطان‌ها می‌باشد و حدود ۲ تا ۴ درصد از سرطان‌های بدخیم را شامل می‌شود و در زمینه اورولوژی یکی از سه بیماری مهم است. مردان بیشتر از زنان به این بیماری مبتلا می‌شوند (۶۰ درصد). مصرف سیگار و مواد دخانی نقش زیادی در ابتلا به آن دارد.
اولین نشانه این بیماری معمولاً وجود خون در ادرار است که در این مرحله پزشک با انجام سونوگرافی می‌تواند به وجود تومور پی ببرد. بعد از آن، درد در ناحیه پهلو و احساس درد در شکم نیز ممکن است به وجود بیاید. غالباً درمان این بیماری با برداشتن کامل کلیه انجام می‌شود و راه‌های درمانی دیگری معمولاً نیازی ندارد.
علت سرطان کلیه:
سلول‌های سرطانی در بدن همه افراد وجود دارند، اما آنها به طور طبیعی یا توسط سیستم ایمنی بدن از بین می‌روند. یک نقش اساسی در این امر را فرآیندی به نام آپوپتوز (مرگ برنامه‌ریزی شده سلولی) ایفا می‌کند.
به طور دقیق مشخص نیست که چرا برخی سلول‌های سرطانی باقی می‌مانند و رشد می‌کنند. علت مشخصی برای این موضوع وجود ندارد؛ بلکه مجموعه‌ای از عوامل پیچیده با هم ترکیب می‌شوند و منجر به بروز سرطان می‌شوند.
عوامل مؤثر در ایجاد سرطان کلیه:
. مصرف سیگار (۲۵ تا ۳۰ درصد) در ایجاد سرطان کلیه تأثیر زیادی دارد.
. اضافه وزن به‌خصوص در زنان.
. کار کردن در محیط‌هایی که با پنبه نسوز و کادمیوم در تماس هستند.
. در بیماران دیالیزی، احتمال ابتلا به سرطان کلیه به دلیل ایجاد کیست‌های زیاد، ۳۰ برابر افزایش می‌یابد که حدود ۶ درصد از این افراد به مرور زمان به سرطان کلیه مبتلا می‌شوند.
. پیوند کلیه نیز احتمال بروز سرطان کلیه را افزایش می‌دهد.
. عوامل ژنتیکی به ندرت باعث ایجاد سرطان کلیه می‌شوند (۱ درصد) و معمولاً در سنین جوانی و در هر دو کلیه رخ می‌دهند.
پیشگیری:
از مصرف دخانیات پرهیز کنید.به یک رژیم غذایی سالم و متعادل توجه داشته باشید.
علائم:
. درد در ناحیه پهلو یا یک طرف بدن.
. وجود خون در ادرار.
. احساس فشار در ناحیه شکم.
. فشار خون بالا.
. تب.
. خستگی و سردرد.
. کاهش وزن.
. کاهش توانایی بدن. البته هر یک از این علائم ممکن است نشان‌دهنده بیماری‌های دیگری نیز باشد.
روش‌های تشخیص:
. سونوگرافی که برای تشخیص کیست و تومور مورد استفاده قرار می‌گیرد.. سی‌تی‌اسکن که تحت بیهوشی انجام می‌شود و نوع بدخیم یا خوش‌خیم تومور را مشخص می‌کند.. آزمایش‌های آزمایشگاهی (آزمایش خون و ادرار)؛ وقتی مشخص شد که تومور وجود دارد، مرحله بعدی بررسی اینکه آیا به استخوان‌ها گسترش یافته یا خیر، انجام می‌شود.
سپس عملکرد کلیه…“`html
در اینجا بررسی می‌شود. با انجام آنژیوگرافی، رگ‌های خونی بررسی می‌شوند. سونوگرافی از شکم نشان می‌دهد که آیا بیماری به کبد هم سرایت کرده است یا خیر؟ عکسبرداری از قفسه سینه هم تعیین می‌کند که آیا ریه‌ها نیز درگیر شده‌اند یا خیر؟
به ندرت نیاز به سی تی اسکن از مغز وجود دارد. فقط با نمونه‌برداری بعد از عمل و انجام آزمایشات پاتولوژی، مشخص می‌شود که آیا بافت لنفاوی یا دیگر اعضای بدن درگیر شده‌اند یا خیر؟ شانس بهبودی: این شانس متفاوت است و هرچه بیماری زودتر شناسایی شود، احتمال بهبودی بیشتری وجود دارد.
(تا ۹۵٪) عمل: نوع عمل و چگونگی آن، وضعیت بیمار، سن او و اینکه آیا تومور در یک کلیه است یا هر دو کلیه، و اینکه عملکرد کلیه دیگر چگونه است، نقش مهمی دارد. معمولاً کلیه‌ی درگیر با تومور به طور کامل برداشته می‌شود و عضلات و بافت‌های لنفاوی نزدیک آن نیز خارج می‌شود.
اگر هر دو کلیه دچار تومور باشند یا فرد تنها یک کلیه داشته باشد و دچار تومور شده باشد، پزشکان تلاش می‌کنند تا تومور و بخشی از کلیه را بردارند به گونه‌ای که عملکرد کلیه باقی بماند. عمل تحت بیهوشی کامل انجام می‌گیرد. ریسک عمل حدود ۲ تا ۳ درصد است. بعد از عمل:
در روزهای اول بعد از عمل، بیشتر بیماران چای می‌نوشند و زمانی که روده‌ها به عملکرد طبیعی خود برگردند، (۳ تا ۴ روز بعد از عمل) غذاهای سبک و راحت به بیمار داده می‌شود. شیمی درمانی معمولاً در این بیماری موثر نیست، اما در موارد وخیم‌تر، همراه با ایمن‌درمانی انجام می‌شود.
در نوع شدید بیماری که به استخوان‌ها سرایت کرده، کاهش کلسیم در استخوان‌ها و افزایش آن در خون مشاهده می‌شود که با تشنگی زیاد، تهوع، استفراغ، لرزش ماهیچه‌ها، یبوست و فراموشی همراه است. این موارد می‌تواند به کما و اختلال در ضربان قلب نیز منجر شود. معمولاً به بیماران توصیه می‌شود که مایعات زیادی بنوشند و نمک‌های متعددی مصرف کنند.
علاوه بر روش‌های درمانی مختلف سرطان، تغذیه نقش بسیار مهمی دارد. روزه‌داری یا کم‌خوری بسیار خطرناک است و می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند. با ترک سیگار، امکان عود مجدد بیماری کاهش می‌یابد.
به بیماران توصیه می‌شود که خود را منزوی نکنند. تا ۳ سال بعد از عمل، پیشنهاد می‌شود هر ۳ ماه یکبار تمامی آزمایش‌های لازم را انجام دهند تا در صورت بروز عود سرطان، از آن آگاه شوند.
از سال سوم به بعد، هر ۶ ماه یکبار و پس از چند سال، سالی یکبار کافی است. حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد افراد مبتلا به سرطان کلیه مجدداً دچار بیماری می‌شوند. در ۶۰ تا ۷۰ درصد از آنها این عود در ۲ سال اول بروز می‌کند و در برخی افراد نیز ممکن است بعد از ۱۵ سال بروز کند. به طور کلی شانس بهبودی کامل یا ۱۰۰٪ بسیار بالا نیست.
روش‌های درمان
جراحی:
این روش، معمول‌ترین شیوه درمان سرطان کلیه است. عمل جراحی برداشتن کلیه، نفرکتومی (Nephrectomy) نامیده می‌شود. معمولاً جراح تمام کلیه به اضافه غده آدرنال و بافت اطراف کلیه را برمی‌دارد. برخی غدد لنفاوی واقع در این ناحیه نیز ممکن است برداشته شوند. این شیوه، نفرکتومی رادیکال نامیده می‌شود. در برخی موارد، جراح فقط کلیه را برمی‌دارد (نفرکتومی ساده). کلیه باقیمانده معمولاً می‌تواند کار کلیه‌های دوگانه را انجام دهد. در روش دیگری که نفرکتومی جزئی (پارشیال) نامیده می‌شود، جراح فقط بخشی از کلیه را که تومور در آن قرار دارد، برمی‌دارد.
مسدودسازی رگ‌های خونی: این روش گاهی قبل از عمل جراحی انجام می‌شود تا عمل را ساده‌تر نماید.
“““html
همچنین از این روش برای کاهش درد و خونریزی در مواقعی که برداشتن تومور ممکن نیست، استفاده می‌شود.
برای این کار، مواد خاصی به داخل رگ کلیه تزریق می‌شود تا آن را مسدود کنند. با این کار، تومور از دسترسی به خون که حاوی اکسیژن و مواد مغذی است، محروم می‌شود و در نتیجه کوچکتر می‌گردد.
پرتودرمانی:
از اشعه‌ها با انرژی بالا برای کشتن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. پزشکان گاهی اوقات از پرتودرمانی برای کاهش درد در مواقعی که سرطان کلیه به استخوان‌ها گسترش یافته باشد، بهره می‌برند. پرتودرمانی برای سرطان کلیه شامل پرتودرمانی خارجی می‌باشد، که در این روش،
اشعه‌ها از مواد رادیواکتیو بیرون از بدن تامین می‌گردند. یک ماشین خاص، این اشعه‌ها را به ناحیه مشخصی از بدن تابانده و معمولاً این روش به صورت سرپایی در بیمارستان یا کلینیک و برای پنج روز در هفته و به مدت چند هفته انجام می‌شود.
این برنامه به حفظ بافت‌های سالم کمک می‌کند و بیمار نیازی به بستری شدن در بیمارستان برای پرتودرمانی ندارد. جراحی و پرتودرمانی، درمان‌های محلی هستند.
این نوع درمان‌ها فقط بر روی سلول‌های سرطانی ناحیه درمان شده تأثیر می‌گذارد. اما زیست‌درمانی، شیمی‌درمانی و هورمون‌درمانی که در ادامه توضیح داده می‌شود، درمان‌های سیستمیک هستند،
زیرا از راه خون به سلول‌های سرطانی در تمامی بدن دسترسی پیدا می‌کنند.
زیست‌درمانی (ایمنی‌درمانی): طریقه‌ای از درمان است که در آن از قابلیت طبیعی بدن، یعنی سیستم ایمنی برای مقابله با سرطان استفاده می‌شود.
استفاده از دو ماده مؤثر بر سیستم ایمنی بدن به نام‌های اینترلوکین ۲ و اینترferonها از روش‌های زیست‌درمانی است که برای درمان سرطان پیشرفته کلیه به کار می‌رود.
شیمی‌درمانی: استفاده از داروها برای کشتن سلول‌های سرطانی است. اگرچه شیمی‌درمانی در بسیاری از سرطان‌های دیگر مؤثر بوده، اما در مورد سرطان کلیه چندان مؤثر نیست. با این حال، پژوهشگران به تحقیق درباره داروها و ترکیبات جدید ادامه می‌دهند.
هورمون‌درمانی: این نوع درمان در برخی بیماران با سرطان پیشرفته کلیه استفاده می‌شود. برخی از انواع سرطان کلیه می‌توانند با استفاده از هورمون‌ها درمان شوند. این روش معمولاً به عنوان یک درمان حمایتی و نگه‌دارنده بهره‌برداری می‌شود.
عوارض جانبی درمان‌ها:
محدود کردن روش درمانی به گونه‌ای که فقط سلول‌های سرطانی از بین بروند، کار آسانی نیست. چرا که در اکثر روش‌های درمانی، سلول‌ها و بافت‌های سالم نیز آسیب می‌بینند و این می‌تواند باعث بروز عوارض جانبی ناخواسته شود.
عوارض جانبی درمان سرطان معمولاً به نوع و شدت درمان بستگی دارد. همچنین عوارض جانبی می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و روش درمان افراد مختلف به همین علت می‌تواند عوارض جانبی متفاوتی داشته باشد. پزشکان و پرستاران می‌توانند عوارض جانبی هر درمان را برای بیمار توضیح دهند و در زمینه رفع مشکلاتی که ممکن است در طول درمان یا پس از آن رخ دهد، کمک کنند. بیماران باید به سرعت پزشک خود را از هر گونه عوارض جانبی مطلع سازند، زیرا برخی از این عوارض نیاز به مراقبت بیشتری دارند.
“““html
پزشکی فوری احتیاج دارند.
عوارض جراحی:
عوارض جانبی جراحی کلیه به نوع عمل، سلامتی کلی بیمار و عوامل دیگر بستگی دارد. عمل برداشتن کلیه یک عمل بزرگ است و بعد از آن،
بیماران ممکن است درد و ناراحتی را تجربه کنند. آنها ممکن است برای نفس عمیق کشیدن دچار مشکل شوند، که این به خاطر ناراحتی بعد از عمل است.
در این شرایط، شاید نیاز باشد که بیماران برخی تمرینات تنفسی مثل سرفه و تنفس عمیق انجام دهند تا شش‌های خود را تمیز نگه دارند. احساس خستگی و ضعف در افرادی که جراحی شده‌اند، بسیار رایج است. همچنین، ممکن است بیماران برای چند روز قبل یا بعد از عمل به دریافت مایعات و مواد غذایی از طریق وریدی احتیاج داشته باشند. وقتی که یک کلیه برداشته می‌شود، کلیه باقیمانده باید کار هر دو کلیه را انجام دهد. پرستاران توجه خاصی به مقدار مایعاتی که بیمار دریافت می‌کند و میزان ادراری که تولید می‌کند، خواهند داشت. زمان بهبودی بعد از جراحی برای هر فرد متفاوت است.
عوارض Embolization: Arterial می‌تواند باعث درد، تب، حالت تهوع یا استفراغ شود. به‌طور معمول، افراد نیاز به دریافت مایعات وریدی خواهند داشت.
گردآوری: مجله اینترنتی رضیم
سایت رضیم
“`