سوسک سایبورگ، که به نام‌های (حشرات بیونیک) یا (حشرات رباتیک) هم شناخته می‌شوند، نمونه‌های جالبی از تکنولوژی مدرن در زمینه‌ی ترکیب بیوانفورماتیک و زیست‌شناسی هستند. این سوسک‌ها به نحوی تغییر داده می‌شوند که بتوان آنها را از راه دور با استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی کنترل کرد. این تکنولوژی می‌تواند در زمینه‌های کئی مثل کشاورزی، عملیات نجات، حفاظت از محیط زیست، تحقیق‌های علمی و حتی جاسوسی مورد استفاده قرار گیرد!
مفهوم سایبورگ‌ها جدید نیست و دانشمندان برای اولین بار در دهه 1960 میلادی شروع به بررسی این ایده کردند که چگونه می‌توان از سوسک‌ها برای حمل تجهیزات کوچک یا انجام کارهای خاص در مکان‌های دشوار استفاده کرد. اما در آن زمان فناوری لازم برای تبدیل سوسک‌ها به ربات وجود نداشت. با پیشرفت تکنولوژی در دهه‌های 1970 و 1980، تلاش‌ها برای ساخت اولین سوسک‌های سایبورگ ابتدایی آغاز شد.
یکی از اولین نمونه‌های شناخته شده سوسک‌های سایبورگ، سوسکی بود که در دهه 1970 توسط دانشمندان آلمانی ساخته شد و برای حمل حسگرهای کوچک طراحی شده بود. این سوسک با استفاده از سیم‌های بسیار نازک به یک فرستنده رادیویی متصل می‌شد.
در دهه 1990، دانشمندان آمریکایی از سوسک‌های سایبورگ برای مطالعه رفتار این حشرات در محیط‌های طبیعی استفاده کردند. در این تحقیقات، حسگرهای کوچکی به بدن سوسک‌ها اضافه می‌شد تا حرکات و فعالیت‌های آنها را دنبال کنند.
در سال 2006، تیمی از دانشگاه ایلینوی در شیکاگو، سوسکی ساخته‌اند که می‌توانست با استفاده از هوش مصنوعی، از میان یک هزارتو عبور کند. این سوسک با استفاده از دوربین کوچک و یک الگوریتم یادگیری، مسیر خود را در هزارتو پیدا می‌کرد.
در سال‌های اخیر، تحقیقات در زمینه سوسک‌های سایبورگ به سرعت در حال پیشرفت است. دانشمندان در حال توسعه سوسک‌های سایبورگی هستند که می‌توانند در جستجو و نجات، بررسی مکان‌های خطرناک، کنترل آفات و حتی انجام جراحی‌ها استفاده شوند.
سوسک‌های سایبورگ چطور کار می‌کنند؟
دانشمندان به این سوسک‌ها کوله‌پشتی‌های کوچکی از (میکرو کیت‌های الکترونیک) اضافه می‌کنند که شامل باتری، کامپیوتر و حسگر هستند. سپس، با استفاده از سیم‌های بسیار نازک، الکترودها را به پاهای سوسک وصل می‌کنند. این الکترودها به دانشمندان این امکان را می‌دهند که سوسک را هدایت کنند و اطلاعاتی را از محیط اطرافش دریافت کنند.
سوسک‌های سایبورگ یا رباتیک به گونه‌ای طراحی شده‌اند تا کارهای مختلفی را انجام دهند، مانند حمل بارهای کوچک، انجام ماموریت‌های نظامی یا امنیتی. این حشرات به عنوان ربو سوسک‌ها شناخته می‌شوند و از سیستم‌های هوش استفاده می‌کنند.
“`html
مصنوعی و حسگرهای مختلف می‌توانند اطلاعات محیط پیرامون خود را جمع‌آوری و بررسی کنند تا وظایف مورد نظر را انجام دهند. سوسک‌های سایبورگ دارای الگوی حرکت خاصی هستند که از روی مدل‌های زنده‌ی موجود در طبیعت الهام گرفته شده است.
آنها از نانو موتورها، سنسورها، کامپیوترها و لغزش‌های مختلف در بدن خود برای حرکت و تعامل با محیط استفاده می‌کنند. سپس با استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی و تصمیم‌گیری خودکار، به تصمیم‌گیری و اجرای وظایف مورد نظر می‌پردازند. سوسک‌های سایبورگ با ترکیب علوم مختلفی از جمله بیوانفورماتیک، مهندسی برق و کامپیوتر، مکانیک و هوش مصنوعی توانایی انجام وظایف مختلف را دارند. به همین دلیل، آنها برای用途های متنوعی مانند ماموریت‌های نظامی، خدمات امنیت، جاسوسی، مدیریت بحران، نظارت محیط، کشاورزی و خدمات پزشکی به کار می‌روند.
سوسک‌های سایبورگ چه فایده‌ای دارند؟
ربات سوسک دارای سنسورهایی است که می‌تواند لرزش‌ها، صداها و گرما را شناسایی کند. این سنسورها به ربات کمک می‌کنند تا بازماندگان را در زیر آوار پیدا کند. ربات می‌تواند از طریق یک دوربین کوچک تصاویر را به اپراتورهای انسانی ارسال کند. پژوهشگران معتقدند که این ربات می‌تواند جان بسیاری از افراد را در زلزله‌ها نجات دهد. آنها می‌گویند که این ربات می‌تواند به سرعت به محل وقوع زلزله اعزام شود و به دنبال بازماندگان برود، حتی در مکان‌هایی که برای تیم‌های جستجو و نجات سنتی خطرناک یا غیرقابل دسترسی است.
سوسک‌های سایبورگ به دلیل اندازه‌ی کوچک و چابکی‌شان، می‌توانند به جاهایی بروند که ربات‌های بزرگ نمی‌توانند. آنها می‌توانند برای:
- نجات جان انسان‌ها: سوسک‌های سایبورگ می‌توانند در زیر آوارها به دنبال بازماندگان زلزله یا آتش‌سوزی گشته و کمک کنند.
- پیدا کردن مواد خطرناک: سوسک‌ها قادرند مواد شیمیایی یا مواد منفجره را شناسایی کنند.
- کاوش در مکان‌های خطرناک: سوسک‌ها می‌توانند به داخل راکتورهای هسته‌ای آسیب‌دیده یا معادن فرورفته بروند و اطلاعات جمع‌آوری کنند.
- کاربردهای نظامی و امنیتی: این حشرات می‌توانند برای جاسوسی یا نظارت در نواحی خطرناک یا دورافتاده به کار گرفته شوند، بدون اینکه حضور آنها به آسانی قابل تشخیص باشد.
- مقاومت در برابر شرایط سخت: سوسک‌های سایبورگ می‌توانند در محیط‌هایی با دماهای شدید، رطوبت بالا یا تشعشعات خطرناک کار کنند.
- بازگشت به پایگاه: برخی مدل‌ها می‌توانند پس از پایان ماموریت، به صورت خودکار به مکان شروع خود برگردند.
تصویر 3 بعدی از سوسک سایبورگ
سوسک‌های سایبورگ چه مزایایی دارند؟
- کوچک و چابک: سوسک‌ها می‌توانند به جاهای تنگ و باریک بروند.
- قوی و مقاوم: این سوسک‌ها قابلیت تحمل گرما، سرما و رطوبت را دارند.
- ارزان: سوسک‌ها نسبت به ربات‌های معمولی خیلی ارزان‌تر هستند.
سوسک‌های سایبورگ چه چالش‌هایی دارند؟
- باتری ضعیف: باتری‌های سوسک‌ها خیلی زود تمام می‌شوند.
- کنترل سخت: سوسک‌ها موجودات کوچکی هستند و نمی‌توانند بار سنگین را حمل کنند یا وظایف دشوار را انجام دهند.
- ترس مردم: برخی افراد از سوسک‌های رباتی می‌ترسند.
- عمر کوتاه سوسک‌ها: عمر مفید سوسک‌ها کوتاه است که می‌تواند به عنوان یک عامل محدود کننده در استفاده از آنها باشد.
“`
- سوسک‌ها فقط چند ماه عمر می‌کنند، که استفاده طولانی مدت از آنها را دشوار می‌کند.
آیا این سوسک‌ها روزی می‌توانند جای سگ‌های جستجو و نجات را بگیرند؟
به احتمال زیاد سوسک‌های سایبورگ نمی‌توانند به طور کامل جای سگ‌های جستجو و نجات را بگیرند، زیرا هر کدام خواص و محدودیت‌های خاص خود را دارند. سوسک‌های سایبورگ می‌توانند در مکان‌های سخت و خطرناک بهتر عمل کنند، اما سگ‌ها نیز قابلیت‌هایی دارند که به راحتی نمی‌توان با فناوری جایگزین کرد.
آینده سوسک‌های سایبورگ چه خواهد بود؟
استفاده از حیوانات در رباتیک، به خصوص تبدیل آنها به سوسک‌های سایبورگ، سؤالات اخلاقی مهمی را به وجود آورده است. مسائلی مانند رفاه حیوانات، حقوق آنها و تأثیرات زیست‌محیطی جزو نگرانی‌هایی هستند که باید به آنها توجه شود. دانشمندان در حال کار بر روی سوسک‌های سایبورگی قوی‌تر و هوشمندتر هستند. این سوسک‌ها می‌توانند با هم ارتباط برقرار کنند، با هوش مصنوعی همکاری کنند و حتی اشیاء را جابجا کنند. ممکن است در آینده سوسک‌های سایبورگ به ما کمک‌های زیادی بکنند.
با پیشرفت‌های فناوری و افزایش درک ما از سیستم‌های بیولوژیکی، فکر می‌کنیم که سوسک‌های سایبورگ با قابلیت‌های بالاتر و کنترل دقیق‌تر ساخته شوند. این توسعه می‌تواند به کاربردهای جدید در زمینه‌های پزشکی، تحقیقات علمی و محیط زیست کمک کند. دانشمندان هم اکنون در حال آزمایش این فناوری بر روی موجودات زنده دیگر مانند عروس دریایی و برخی خزندگان هستند!
منبع: arstechnica.com