“`html
بیماری منتقله مقاربتی در کمینی که هرگز اسم آن‌را نشنیده‌اید: شانکروئید
با رضیم همراه باشید تا بیماری شانکرویید را بشناسید.
شانکرویید یا شانکر نرم
این بیماری در مناطق گرمسیری شایع است. منبع این عفونت انسان می‌باشد و باکتری هموفیلوس دوکره‌ای (Hemophilus Ducreyi) عامل آن است. در حدود 20 تا 60 درصد زخم‌های ناحیه تناسلی در صحرای آفریقا و جنوب شرق آسیا به دلیل ابتلا به بیماری شانکروئید روی می‌دهد. شانکروئید بیماری‌ای نیست که خیلی شایع باشد و از راه جنسی انتقال می‌یابد. این بیماری با ایجاد زخم‌های دردناک در ناحیه تناسلی و بزرگ شدن غدد لنفاوی در ناحیه کشاله ران مشخص می‌شود.
این بیماری بیشتر در مردانی که با زنان ارتباط جنسی دارند، مشاهده می‌شود و اغلب از شریک جنسی خود که هیچ علامتی ندارد، مبتلا می‌شوند.
- دوره نهفتگی
دوره نهفتگی این بیماری معمولاً بین 3 تا 5 روز است و در برخی موارد می‌تواند حداکثر به 14 روز هم برسد.
- دوره واگیری
انتقال این بیماری تا زمانی که باکتری‌ها در زخم اولیه یا ترشحات غدد لنفاوی که متورم شده‌اند، وجود داشته باشند و زخم بهبودی نیافته باشد، ادامه دارد. در مواردی که بیمار درمان نشده باشد، این دوره می‌تواند چند هفته تا چند ماه طول بکشد. با درمان با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، تمام باکتری‌ها از بین می‌روند و زخم (معمولاً) یک تا دو هفته بعد بهبود پیدا می‌کند.
علایم بیماری شانکرویید
در ناحیه‌ای که عفونت وارد می‌شود، ابتدا یک نقطه قرمز و دردناک ظاهر می‌شود و سپس به صورت یک زخم تبدیل می‌شود. این زخم معمولاً عمیق و خونریزی‌دار است و ممکن است از محل خود گسترش پیدا کند. یک ترشح زرد-خاکستری دور زخم را می‌پوشاند. شدت عفونت در این زخم‌ها بسیار زیاد است و امکان دارد با خودزنی تعداد زخم‌ها افزایش یابد. زخم‌ها می‌توانند روی باسن، ران‌ها و ناحیه مقعد نیز ایجاد شوند.
احساس خستگی، تب، کاهش اشتها و درد عضلانی در بیماران شایع است. غدد لنفاوی ممکن است عفونی و زخمی شوند یا به خودی خود بهبود یابند. به طور کلی، بسیاری از زنان به این باکتری مبتلا هستند اما هیچ علامتی ندارند.
تشخیص بیماری شانکرویید
برای تشخیص این بیماری معمولاً آزمایشات روی غدد لنفاوی انجام می‌شود. بعضی اوقات ممکن است این بیماری با لنفادنوپاتی یا سایر مشکلات به اشتباه گرفته شود.
راه‌های انتقال بیماری شانکرویید
این بیماری به طور معمول از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود. به علاوه، استفاده از داروهای بدون تجویز پزشک می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
پیشگیری از بیماری شانکرویید
- عدم برقراری تماس جنسی با افراد
“““html- برای پیشگیری از ابتلا به بیماری در افرادی که مشکوک به بیماری هستند یا شرکای جنسی زیادی دارند، بهترین روش این است که به سلامت شریک جنسی اعتماد کنیم و این کار را از طریق انجام آزمایشات انجام دهیم.
- استفاده از کاندوم در هنگام برقراری رابطه‌های جنسی، چه واژینال، چه دهانی و چه مقعدی، یکی از مطمئن‌ترین راه‌های پیشگیری می‌باشد.
- پس از اینکه دست‌ها با نواحی جنسی و ترشحات بدن تماس پیدا کردند، و همچنین پس از رفتن به دستشویی، بهتر است که دست‌ها به خوبی شسته شوند.
اگر بیماری درمان نشود….
بیماری ممکن است به طور طبیعی بهبود یابد یا اینکه تبدیل به یک بیماری مزمن شود که برای بهبودی به زمان بیشتری نیاز دارد. از علائم دیگر بیماری می‌توان به زخم‌های نرم و بسیار دردناک و چرکی اشاره کرد که در دو سوم موارد، با بزرگ شدن غدد لنفاوی و ناحیه کشاله ران همراه است. گاهی اوقات چند زخم کوچک به هم می‌چسبند و یک زخم بزرگتر را تشکیل می‌دهند. تشخیص این بیماری با انجام آزمایش و بررسی غدد لنفاوی امکان‌پذیر است. همچنین، این بیماری ممکن است با لنفاگرمی و عفونت‌های دیگر اشتباه گرفته شود.
روش‌های انتقال این بیماری عموماً از طریق رابطه جنسی می‌باشد. شانکروئید به طور قابل توجهی با استفاده خودسرانه از داروها و بدون تجویز پزشک مرتبط است.
درمان بیماری شانکرویید
بهترین روش درمان برای شانکروئید استفاده از آنتی بیوتیک‌هایی مانند سفتریاکسونی، آزیترومایسین، اریترومایسین و سیپروفلوکساسین است. در کشورهای غربی، آمار ابتلا به این بیماری بسیار پایین است (یک نفر در هر دو میلیون نفر)، اما در کشورهای در حال توسعه و نیز کشورهایی که به دلیل گردشگری جنسی شناخته شده‌اند، شیوع بیشتری دارد. شانکروئید قابل درمان است و پس از تخلیه آبسه، فقط نیاز به یک دوز آزیترومایسین (یا دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها) دارد. اما اگر شانکروئید با HIV همراه باشد، درمان ممکن است موثر نباشد و نیاز به یک دوره درمانی طولانی‌تر داشته باشد.
جمع آوری شده از مجله اینترنتی رضیم
مرجان امینی
سایت رضیم
“`