علائم آمبولی ریوی
آمبولی ریوی یعنی مسدود شدن رگ‌های خونی که وظیفه رساندن خون به ریه‌ها را بر عهده دارند. این بیماری یکی از رایج‌ترین بیماری‌های قلبی در آمریکا است.
آمبولی ریوی هر سال در آمریکا یک نفر از هر 1000 نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این مسدود شدن، معمولاً به دلیل لخته خون، می‌تواند باعث کاهش اکسیژن در ریه‌ها شود.
این حالت می‌تواند بسیار خطرناک باشد. آمبولی با ترومبوز که معمولاً در یک نقطه تشکیل و ثابت می‌ماند، متفاوت است.
آمبولی ریوی چیست ؟
کلمه آمبولی از واژه یونانی “امبولوس” به معنی سد یا متوقف کننده آمده است.
در آمبولی ریوی، مسدودکننده در یک بخش از بدن تشکیل می‌شود و از طریق جریان خون به مکان دیگری منتقل شده و باعث انسداد شریان می‌شود، که در این مورد ریه‌ها هستند.
علائم آمبولی ریوی
علائم آمبولی ریوی شامل:
- درد شدید در قفسه سینه که ممکن است هنگام نفس کشیدن بدتر شود.
- افزایش یا نامنظم شدن ضربان قلب
- احساس سرگیجه
- مشکل در نفس کشیدن که ممکن است به طور ناگهانی یا به آرامی شروع شود.
- تنگی نفس
- سرفه خشک که معمولاً ممکن است با خون یا خلط همراه باشد.
اگر این علائم را مشاهده کردید، فوراً با اورژانس تماس بگیرید. در موارد شدیدتر، ممکن است فرد دچار شوک، از دست دادن هوشیاری، ایست قلبی یا حتی مرگ شود.
عوامل خطر آمبولی ریوی
- خطر آمبولی ریوی با افزایش سن افزایش می‌یابد. افرادی که به مشکلاتی دچار هستند که باعث می‌شود لخته خون تشکیل شود، بیشتر در خطر هستند.
- اگر فردی در گذشته دچار لخته خون در پاها یا دست‌ها (DVT) شده باشد یا سابقه آمبولی ریوی داشته باشد، ریسک بالاتری دارد.
- استراحت طولانی یا عدم فعالیت بدنی باعث افزایش خطر DVT و در نتیجه خطر بروز آمبولی ریوی می‌شود. این موضوع می‌تواند در پروازهای طولانی یا سفرهای جاده‌ای رخ دهد.
- وقتی تحرک نداریم، خون در قسمت پایین بدن جمع می‌شود. اگر خون به آرامی در بدن حرکت کند، احتمال تشکیل لخته خون افزایش می‌یابد.
- آسیب به رگ‌های خونی نیز می‌تواند خطر این مشکل را افزایش دهد. این آسیب معمولاً به دلیل جراحت یا جراحی ایجاد می‌شود، که باعث تنگ‌تر شدن رگ و افزایش احتمال تشکیل لخته خون در آن ناحیه می‌شود.
عوامل خطر دیگر شامل برخی انواع سرطان‌ها، بیماری‌های التهاب روده، چاقی، بیماری‌های عصبی، استفاده از کاتتر در رگ‌ها، بارداری، استفاده از مکمل‌های استروژن، سابقه خانوادگی لخته خون و سیگار کشیدن است.
نشانه‌های هشداردهنده آمبولی ریه
درد یا قرمزی در پاها
بعضی از بیماران ممکن است ابتدا لخته خون را در پای خود حس کنند. درد، تورم و قرمزی پوست از نشانه‌های وجود لخته خون در پا هستند.
این شرایط به نام ترومبوز سیاهرگی عمقی شناخته می‌شود. لخته خون می‌تواند از پا جدا شود و با حرکت در بدن وارد ریه‌ها شود و باعث آمبولی ریه گردد.
اگر با درد، قرمزی یا گرما در پا مواجه شدید، حتماً به پزشک مراجعه کنید.
تنگی نفس
برای برخی بیماران، اولین نشانه آمبولی ریه زمانی است که لخته خون وارد ریه‌ها می‌شود. شایع‌ترین علامت، تنگی نفس است.
این حالت معمولاً به سرعت اتفاق می‌افتد. بیمار ممکن است شب قبل خیلی خوب باشد و صبح روز بعد ناگهان با مشکل تنگی نفس روبرو شود.
درد قفسه سینه
آیا زمانی که نفس“`html
آیا با درد در سینه خود روبرو هستید؟
درد سینه یکی از نشانه های آمبولی ریه است. وقتی که بخشی از عملکرد ریه دچار مشکل می‌شود، اکسیژن کمتری به قلب می‌رسد و این مسئله باعث بروز درد می‌گردد.
این درد ممکن است تیز و ناخوشایند باشد و با هر نفس عمیق بیشتر شود.
سرفه با خون
یکی از علائم نگران‌کننده آمبولی ریه سرفه‌ای است که با خلط و خون همراه است. این علامت نسبت به دیگر علائم، مانند تنگی نفس، کمتر دیده می‌شود، اما باید توجه شما را به خود جلب کند چون می‌تواند نشانه‌ای از بیماری ریه، از جمله سرطان ریه باشد.
اگر دچار سرفه خونی شدید، حتماً به پزشک مراجعه کنید تا وضعیت شما را به دقت بررسی کند.
سبکی سر
معمولاً اگر احساس سرگیجه یا بی‌هوشی کنید، این حالت سریعاً بهبود می‌یابد. اما در موارد آمبولی ریه، سبکی سر ممکن است به از دست دادن هوشیاری منجر شود.
احساس ترس و اضطراب
طبق گفته کلینیک کلیولند، احساس اضطراب یا ترس ممکن است نشانه‌ای از آمبولی ریه باشد.
این اضطراب ممکن است باعث بروز علائم جسمانی، مانند تپش قلب شود، بنابراین ممکن است این مشکلات را تجربه کنید.
اگر نشانه‌هایی احساس کردید که نگران‌کننده به نظر می‌رسند، آن‌ها را نادیده نگیرید و برای دریافت کمک اقدام کنید.
روش‌های جلوگیری از آمبولی ریه
برخی اقدامات می‌توانند خطر وقوع آمبولی ریه را کاهش دهند.
- بیمارانی که در خطر جدی ابتلا به این بیماری هستند، ممکن است از داروهای ضدانعقاد مانند هپارین یا وارفارین استفاده کنند.
- استفاده از جوراب‌های ضدآمبولی یا دستگاه‌های فشرده‌سازی پنوماتیک برای تحت فشار قرار دادن پاها نیز می‌تواند مفید باشد. همچنین از دستکش‌ها، آستین‌ها یا چکمه‌های بادشونده برای نگه‌داشتن ناحیه آسیب‌دیده و افزایش فشار در صورت نیاز می‌توان استفاده کرد.
- این روش‌های فشرده‌سازی با کمک به حرکت خون در رگ‌های عمیق و کاهش مقدار خون جمع شده در رگ‌ها، از ایجاد لخته خون جلوگیری می‌کنند.
- دیگر روش‌های کاهش خطر شامل داشتن فعالیت بدنی، ورزش منظم، پیروی از یک رژیم غذایی سالم و ترک سیگار است.
دلایل ابتلا به آمبولی ریه
آمبولی ریوی زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون (معمولاً آمبول)، جریان خون را در یکی از شریان‌های ریه مسدود کند. این لخته ممکن است در پاها یا دست‌ها تشکیل شود که به آن ترومبوز وریدی عمیق (DVT) گفته می‌شود.
سپس این لخته خون آزاد شده و به سمت ریه‌ها از طریق سیستم گردش خون حرکت می‌کند. در ریه‌ها، لخته به دلیل وجود رگ‌های خونی باریک، انسداد را ایجاد می‌کند.
این انسداد باعث می‌شود که بخشی از ریه‌ها نتواند خون و اکسیژن کافی دریافت کند و این موضوع منجر به آسیب دیدن آن ناحیه می‌شود.
به ندرت، آمبولی ریه ممکن است به خاطر ذرات چربی، مایعات آمنیوتیک یا سایر ذراتی که وارد جریان خون می‌شوند، ایجاد شود.
تشخیص آمبولی ریه
برای تشخیص، پزشک به تاریخچه بیماری شما نگاه می‌کند و بررسی می‌کند که آیا احتمال ابتلا به این وضعیت وجود دارد یا خیر. او همچنین بیمار را معاینه خواهد کرد.
تشخیص این وضعیت ممکن است کمی دشوار باشد، زیرا برخی از مشکلات دیگر می‌توانند علائم مشابهی با آمبولی ریه داشته باشند.
آزمایشاتی که برای تشخیص آمبولی ریه به کار می‌روند، عبارتند از:
- یک مدل ریاضی که به پزشک کمک می‌کند احتمال DVT و خطر ایجاد آمبولی را محاسبه کند.
- آزمایش خون d-Dimer که اگر نتیجه منفی باشد، می‌تواند نشان دهد که آیا نیاز به آزمایشات بیشتر هست یا خیر.
- اسکن V/Q ریوی که دو آزمایش هستند و به بررسی تنفس و ساختار ریه‌ها کمک می‌کنند و تشعشع کمتری نسبت به سی‌تی‌اسکن دارند.
- سی‌تی‌اسکن که می‌تواند اختلالات غیرعادی در قفسه سینه، مغز و دیگر اعضای بدن را شناسایی کند و معمولاً زمانی که اسکن V/Q در دسترس نباشد، استفاده می‌شود.
- الکتروکاردیوگرام (EKG) برای ثبت فعالیت‌های الکتریکی قلب.
- بررسی گازهای خون شریانی برای اندازه‌گیری اکسیژن، دی‌اکسید کربن و دیگر گازها در خون.
- رادیوگرافی قفسه سینه برای تهیه تصویری از قلب، ریه‌ها و دیگر اعضای داخلی.
- سونوگرافی از پاها برای ارزیابی سرعت جریان خون و شناسایی هرگونه تغییرات احتمالی.
- آنژیوگرام ریوی برای شناسایی لخته‌های خونی در رگ‌های ریه.
- ریه‌ها
- تصویربرداری نوسانات مغناطیسی (MRI) برای دریافت تصاویر دقیق از ساختارهای داخلی بدن
“““html
آمبولی ریه در حاملگی
آمبولی ریه در بارداری باعث 20 درصد مرگ و میرها می‌شود. خانم‌های حامله به نسبت دیگر زنان دو تا چهار برابر بیشتر در معرض این خطر هستند. احتمال بروز آمبولی ریه در زایمان سزارین بیشتر از زایمان طبیعی است.
عمده‌ترین علایم شامل تنگی نفس، افزایش تعداد تنفس و افزایش ضربان قلب می‌باشد.
برای تشخیص آمبولی ریه، فقط بر اساس علائم نمی‌توان اطمینان حاصل کرد و این موضوع به ویژه برای خانم‌های باردار صدق می‌کند.
روش‌های تشخیصی برای خانم‌های باردار مشابه با افراد غیر باردار است. تست‌های غیر اختصاصی شامل رادیوگرافی ساده قفسه سینه، نوار قلب و آزمایش گازهای خون هستند.
اگر بیمار دارای علائم لخته در عروق سیاهرگی اندام پایین باشد و به پزشک مراجعه کند، ابتدا سونوگرافی داپلر برای آن قسمت پیشنهاد می‌شود.
همچنین، اسکن هسته‌ای شریانی- تهویه‌ای ریه و آنژیو سی‌تی‌اسکن ریه می‌تواند به تشخیص آمبولی ریه در خانم‌های باردار کمک کند.
اگر خطر تشخیص آمبولی ریه بالا باشد، درمان باید فوراً آغاز شود و در موارد با احتمال متوسط یا کم، بسته به وضعیت بیمار و نظر پزشک می‌توان درمان را تا انجام تست‌های تشخیصی به تعویق انداخت.
داروی انتخابی برای درمان آمبولی ریه در خانم‌های باردار انوکساپارین است.
بیشتر بخوانید :
سایت رضیم
“`