“`html
کلسیفیکاسیون؛ انواع، علل، تشخیص، درمان و روش‌های پیشگیری
کلسیفیکاسیون وقتی اتفاق می‌افتد که کلسیم در بافت‌های بدن، رگ‌های خونی یا اعضای داخلی تجمع یابد. این تجمع می‌تواند فرآیندهای طبیعی بدنتان را سخت و مختل کند. کلسیم از طریق خون جابجا می‌شود و همچنین در هر سلولی وجود دارد، به همین دلیل کلسیفیکاسیون می‌تواند تقریباً در هر قسمتی از بدن شما رخ دهد.
طبق گفته آکادمی ملی پزشکی، حدود 99 درصد کلسیم بدن در دندان‌ها و استخوان‌ها وجود دارد و 1 درصد دیگر در خون، ماهیچه‌ها، مایعات خارج سلولی و سایر بافت‌ها یافت می‌شود. برخی از بیماری‌ها باعث رسوب کلسیم در مناطقی می‌شوند که عادی نیست. با گذشت زمان، این رسوبات ممکن است جمع شوند و مشکلاتی را ایجاد کنند. اگر کلسیم اضافی در بدنتان جمع شد، ممکن است به درمان نیاز داشته باشید تا از بروز عوارض جلوگیری کنید.
انواع کلسیفیکاسیون
کلسیفیکاسیون می‌تواند در بخش‌های مختلف بدن شما رخ دهد از جمله:
♦ عروق کوچک و بزرگ
♦ دریچه‌های قلب
♦ مغز، که به عنوان کلسیفیکاسیون جمجمه شناخته می‌شود.
♦ مفاصل و تاندون‌ها مانند زانو و تاندون‌های روتاتور کاف
♦ بافت‌های نرم مانند سینه، عضلات و چربی
♦ کلیه‌ها، مثانه و کیسه صفرا
برخی از رسوبات کلسیم بی‌خطر هستند. این رسوبات به‌عنوان پاسخ بدن به التهاب، آسیب یا برخی فرآیندهای زیستی در نظر گرفته می‌شوند. اما برخی دیگر از حالات کلسیفیکاسیون می‌توانند عملکرد اعضای بدن را مختل کرده و بر عروق خونی تاثیر بگذارند. طبق تحقیقات انجام شده در بخش قلب دانشکده پزشکی UCLA، بیشتر بزرگسالان بالای 60 سال رسوبات کلسیم در رگ‌های خونی خود دارند.
علل کلسیفیکاسیون چیست؟
عوامل زیادی می‌توانند عامل کلسیفیکاسیون باشند، از جمله:
عفونت‌ها
اختلالات متابولیسم کلسیم که به هیپرکلسمی (کلسیم بیش از حد در خون) منجر می‌شود.
اختلالات ژنتیکی یا خودایمنی که بر روی سیستم اسکلتی و بافت‌های همبند تأثیر می‌گذارند.
التهاب مداوم
بر طبق گفته دانشگاه هاروارد، یک تصور غلط رایج این است که کلسیفیکاسیون به دلیل یک رژیم غذایی حاوی کلسیم زیاد به وجود می‌آید. با این حال، محققان نتوانسته‌اند ارتباطی بین کلسیم موجود در رژیم غذایی و خطر بالاتر برای رسوب کلسیم پیدا کنند. این موضوع شامل سنگ کلیه هم می‌شود. بیشتر سنگ‌های کلیه از اگزالات کلسیم تشکیل می‌شوند و افرادی که به این نوع سنگ‌ها دچار می‌شوند، کلسیم بیشتری را در ادرار آزاد می‌کنند. این موضوع بدون توجه به مقدار کلسیم دریافتی از رژیم غذایی اتفاق می‌افتد.
روش‌های تشخیص کلسیفیکاسیون
کلسیفیکاسیون معمولاً با اشعه ایکس شناسایی می‌شود. آزمایش‌های اشعه ایکس با استفاده از تابش الکترومغناطیسی عکس‌هایی از اندام‌های داخلی شما می‌گیرند که معمولاً عاری از ناراحتی است. پزشک معمولاً با این اشعه ایکس می‌تواند هرگونه مشکل در کلسیفیکاسیون را به‌سرعت تشخیص دهد. همچنین ممکن است پزشک آزمایش خون نیز تجویز کند، برای مثال، اگر سنگ کلیه دارید، این آزمایشات ممکن است عملکرد کلیه شما را ارزیابی کند.
گاهی اوقات رسوبات کلسیم در نواحی سرطانی یافت می‌شوند. یک کلسیفیکاسیون معمولاً برای رد کردن سرطان به‌عنوان علت آزمایش می‌شود. پزشک برای نمونه‌برداری از بافت، عمل نمونه‌برداری انجام می‌دهد و سپس نمونه به آزمایشگاه ارسال می‌شود. اگر هیچ سلول سرطانی پیدا نشود، پزشک کلسیفیکاسیون را خوش‌خیم تشخیص می‌دهد. رسوبات ممکن است پاسخ بدن به التهاب، آسیب یا بعضی فرآیندهای زیستی باشند.
کلسیفیکاسیون پستان
کلسیفیکاسیون پستان وقتی اتفاق می‌افتد که کلسیم در بافت نرم پستان جمع شود. کلسیفیکاسیون پستان دو نوع اصلی دارد: کلسیکلاسیون کلان (تجمع
“““html
کلسیفیکاسیون می‌تواند به دو نوع تقسیم شود: کلسیم زیاد و کلسیم کم. به گفته موسسه ملی سرطان، کلسیم سازی در سینه‌ها بیشتر در زنان بالای 50 سال دیده می‌شود. مردان نیز می‌توانند جراحی سینه انجام دهند، اما این موضوع به اندازه زنان شایع نیست.
کلسیفیکاسیون پستان به چند دلیل اتفاق می‌افتد. آسیب‌های پستان، ترشحات سلولی، عفونت‌ها و التهابات همگی می‌توانند باعث کلسیفیکاسیون شوند. اگر مبتلا به سرطان سینه یا تحت پرتودرمانی برای سرطان هستید، ممکن است کلسیفیکاسیون هم داشته باشید. با این حال، بیشتر موارد کلسیفیکاسیون پستان سرطانی نیستند.
این موضوع به ویژه در مورد کلسیفیکاسیون‌های بزرگ‌تر صادق است. میکروکلسیفیکاسیون‌ها معمولاً سرطانی نیستند، اما برخی الگوهای خاص آنها می‌توانند نشانه‌ای از ابتلا به سرطان سینه باشند. کلسیفیکاسیون‌های خیلی کوچک معمولاً در معاینات عادی سینه قابل مشاهده نیستند و پزشکان معمولاً آنها را در آزمایش ماموگرافی می‌بینند.
اگر نیاز به بررسی مجدد کلسیم دارید، پزشک ممکن است از شما بخواهد که یک قرار ملاقات دیگر بگذارید. همچنین، در صورتی که کلسیفیکاسیون مشکوک باشد، پزشک ممکن است نمونه‌برداری کند و در بعضی موارد نیاز به جراحی جزئی برای برداشتن کلسیفیکاسیون برای بررسی بیشتر پیش آید.
انجام ماموگرافی منظم در سن مناسب می‌تواند در شناسایی کلسیفیکاسیون به شما کمک کند. هرچه زودتر تغییرات سینه تشخیص داده شوند، احتمال دریافت نتایج مثبت بیشتر است.
درمان کلسیفیکاسیون
درمان کلسیفیکاسیون به عوامل مختلفی بستگی دارد:
رسوبات کلسیم در کجا قرار دارند؟
علت آنها چیست؟
چه عوارضی ممکن است ایجاد کنند؟
پزشک شما برای پیگیری عوارض احتمالی پس از شناسایی کلسیفیکاسیون، به ملاقات‌های منظم نیاز دارد. کلسیفیکاسیون در شریان‌ها معمولاً خطرناک نیست. دریچه‌های قلب نیز ممکن است دچار رسوبات کلسیم شوند و اگر این رسوبات به اندازه‌ای زیاد شوند که عملکرد دریچه را تحت تأثیر قرار دهند، ممکن است نیاز به جراحی برای باز یا تعویض دریچه باشد.
درمان‌های سنگ کلیه به کاهش تجمع کلسیم در کلیه‌ها کمک می‌کنند. پزشک ممکن است برای جلوگیری از ایجاد سنگ کلیه در آینده، دارویی به نام تیازید تجویز کند. این دارو در حالی که کلسیم بیشتری را نگه می‌دارد، به کلیه‌ها کمک می‌کند تا ادرار بیشتری آزاد کنند.
رسوبات کلسیم در مفاصل و تاندون‌ها همیشه باعث درد نمی‌شوند، اما ممکن است دامنه حرکت را کاهش دهند و احساس ناراحتی ایجاد کنند. درمان می‌تواند شامل داروهای ضد التهاب و استفاده از کیسه‌های یخ باشد. اگر درد همچنان ادامه داشته باشد، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد کند.
جلوگیری از کلسیفیکاسیون
اگر بیش از 65 سال دارید، به طور منظم برای آزمایش خون به پزشک مراجعه کنید تا سطح کلسیم و سایر موارد را ارزیابی کند.
اگر زیر 65 سال دارید و به مشکلات قلبی یا کلیوی دچار هستید، احتمال بروز کلسیفیکاسیون برای شما بیشتر از سایرین است. در این مورد، از پزشک خود درباره آزمایش کلسیفیکاسیون سوال کنید.
برخی داروها ممکن است بر سطح کلسیم بدن شما تأثیر بگذارند. داروهای کلسترول، فشار خون و درمان جایگزینی هورمون از جمله داروهایی هستند که می‌توانند بر نحوه استفاده بدن از کلسیم تأثیر بگذارند. در صورتی که از هر یک از این داروها استفاده می‌کنید، با پزشک مشورت کنید تا اثرات آنها را بر سطح کلسیم درک کنید.
استفاده مکرر از مکمل‌های کربنات کلسیم نیز خطر افزایش سطح کلسیم را افزایش می‌دهد. مشکلات کلیه یا پاراتیروئید (چهار غده کوچک در پشت تیروئید) نیز می‌توانند باعث افزایش سطح کلسیم در خون شوند.
میزان کلسیم مورد نیاز روزانه شما بسته به سن شما متفاوت است.
“`
با توجه به سن، جنسیت و شرایط بهداشتی خود، بهتر است با پزشک خود درباره دوز مناسب کلسیم مشورت کنید.
سیگار کشیدن باعث افزایش رسوبات کلسیم در قلب و عروق شده و به عنوان یکی از عوامل اصلی ایجاد بیماری‌های قلبی شناخته می‌شود. این رسوبات ممکن است در بروز بیماری‌های قلبی تأثیر داشته باشند. به طور کلی، ترک سیگار به شما در کوتاه‌مدت و بلندمدت کمک خواهد کرد، به ویژه در بهبود وضعیت قلب، رگ‌های خونی و مغز شما.
هیچ راه قطعی برای جلوگیری از تشکیل این رسوبات کلسیم وجود ندارد، چون آنها نتیجه فرآیندهای مختلف در بدن هستند. اما ترک سیگار و تغییر در رژیم غذایی می‌تواند بر ایجاد رسوبات تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، تغییراتی در رژیم غذایی ممکن است خطر بروز سنگ کلیه را کاهش دهد. درباره روش‌های سالم‌سازی رژیم غذایی خود با پزشک مشورت کنید.
کلسیفیکاسیون به معنی تجمع کلسیم در بافت‌های بدن است. این تجمع می‌تواند باعث تشکیل رسوبات سخت در بافت‌های نرم، شریان‌ها و دیگر نواحی شود. برخی از این رسوبات ممکن است دردناک نباشند در حالی که برخی دیگر می‌توانند عوارض جدی‌تری داشته باشند. درمان این مشکل بستگی به محل، شدت و دلیل اصلی تشکیل رسوبات دارد.
همچنین بخوانید: