“`html
درباره حساسیت چشم به نور بیشتر بیاموزید
حساسیت چشم به نور یا (فتوفوبیا) یکی از شکایت‌های رایج چشمی است که باید به آن توجه شود. اگر به این مشکل رسیدگی نشود، ممکن است بدتر شود. این عارضه خود را با علائمی مانند تنگ کردن پلک‌ها، اشک ریزش، سوزش یا خارش در برابر نور نشان می‌دهد و می‌تواند به دلیل برخی بیماری‌ها یا التهاب‌های چشمی رخ دهد، یا حتی با مشکلاتی مانند سردرد میگرنی مرتبط باشد.
به معنای ساده، فوتوفوبیا به معنای ترس یا فرار از نور است. افراد مبتلا نمی‌توانند نور و روشنایی را تحمل کنند.
حساسیت به نور همچنین می‌تواند نتیجه استفاده نادرست از لنزهای چشمی یا ماندن طولانی‌مدت در زیر نور خورشید باشد. افرادی که تحت جراحی‌های اصلاحی چشم (مانند لیزیک یا لازک) قرار گرفته‌اند نیز ممکن است دچار این حساسیت شوند و در روزهای اولیه پس از جراحی به مراقبت نیاز دارند.
عدم تحمل نور درخشان می‌تواند ناشی از پیری نیز باشد. برای افراد بالای 40 سال، حس ناراحتی در برابر بازتاب نور، مثل نور از روی شیشه یا آب دریا یا برف، معمول است. این مشکل به دلیل پیر شدن عدسی چشم است که ممکن است ضخیم‌تر یا کدرتر شود و نور را به شکل نادرستی پخش کند.
علت‌های کمتر شایع شامل آسیب به سلول‌های حساس به نور است که معمولاً به چشم کمک می‌کنند تا به نور عادت کند. این مشکل بیشتر در افراد مسن مشاهده می‌شود و همچنین می‌تواند یکی از نشانه‌های اولیه آب سیاه چشم باشد، که معمولاً با درد و اختلال همراه است.
اگرچه عمدتاً، فتوفوبیا خطرناک نیست، اما می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل جدی‌تر باشد. برخی افراد به نور درخشان بسیار حساس هستند و هنگام مواجهه با روشنایی، پلک‌های خود را تنگ می‌کنند یا می‌بندند. منابع نور شامل نور خورشید، نور لامپ‌های کم مصرف، لامپ‌های معمولی (زرد رنگ) و نور شمع یا آتش هستند. حساسیت به نور می‌تواند به دلایل مختلفی ظهور کند، اما معمولاً نشانه‌ای از یک مشکل درمانی زمینه‌ای است و خود به عنوان یک بیماری محسوب نمی‌شود. این حساسیت ممکن است در هر سنی ظاهر شود.
علائم حساسیت چشم به نور
چندین علامت برای تشخیص حساسیت چشم به نور وجود دارد، از جمله:
- احساس ناراحتی در چشم‌ها
- بستن چشم‌ها
- تنگ کردن چشم‌ها
- سوزش در چشم‌ها
- ریزش اشک زیاد
این علائم هنگامی که فرد در برابر نور شدید قرار می‌گیرد، بروز می‌کند. در برخی مواقع، ممکن است فرد هیچ یک از این علائم را نداشته باشد و فقط حساسیت به نور را تجربه کند. ممکن است یک روز فرد هیچ علامتی نداشته باشد و روز بعد علائم را بروز دهد. هر کس ویژگی‌های خاص خود را دارد و علائم متفاوتی را تجربه می‌کند. همچنین، این حساسیت به علت زمینه‌ای بستگی دارد.
در بعضی موارد، افراد علائم دیگری را تجربه می‌کنند که به مشکل زمینه‌ای آنها وابسته است.
علل حساسیت چشم به نور
دلایل متفاوتی برای ابتلای یک فرد به فتوفوبیا وجود دارد. حساسیت چشم به نور خود یک بیماری یا اختلال نیست، بلکه یک علامت از یک بیماری یا اختلال دیگر است. مثلا عفونت یا التهاب چشم می‌تواند منجر به حساسیت به نور شود.
علاوه بر این، حساسیت به نور می‌تواند نشان‌دهنده یک مشکل دیگر مانند سردردهای شدید، سردرد میگرنی یا بیماری‌های ویروسی باشد.
رنگ چشم فرد نیز
“““html
در حساسیت چشمان نسبت به نور، نوع رنگ چشم نیز تأثیر دارد. افرادی که چشم‌های روشن‌تری دارند، معمولاً نسبت به نور حساس‌تر از افرادی هستند که چشم‌های تیره‌تری دارند.
این مسئله به این دلیل است که در چشم‌های روشن، رنگدانه کمتری وجود دارد و این موضوع می‌تواند باعث حساسیت بیشتر به نور شود. در عوض، در چشم‌های تیره‌تر، وجود رنگدانه بیشتر می‌تواند از چشم‌ها در برابر نورهای روشن و خیره کننده مانند نور خورشید محافظت کند.
گاهی اوقات حساسیت به نور می‌تواند به مشکلات و بیماری‌هایی مثل بوتولیسم، التهاب ملتحمه، التهاب قرنیه، التهاب عنبیه چشم و… مرتبط باشد.
علل شایع حساسیت چشم به نور شامل:
1- زخم و خراشیدگی قرنیه
2- جدایی شبکیه چشم
3- مشکلات ناشی از لنز چشم
4- آفتاب‌سوختگی
5- عمل جراحی مشکلات انکساری چشم
6- التهاب داخل چشمی (یووئیت)
7- داروهایی مانند تتراسیکلین
پیشگیری از حساسیت چشم به نور
برای پیشگیری و کنترل حساسیت به نور، باید به بررسی عوامل ایجادکننده آن توجه کرد. اگر حساسیت به نور ناشی از عفونت‌ها، التهابات چشمی یا خشکی چشم باشد، درمان این مسائل می‌تواند باعث کاهش حساسیت به نور شود. همچنین اگر حساسیت به دلیل مصرف داروها باشد، با قطع مصرف آنها، این مشکل برطرف می‌شود. افرادی که عمل‌های جراحی چشم مانند لیزیک یا لازک انجام داده‌اند، باید در روزهای اول پس از جراحی تحت مراقبت قرار گیرند.
آستانه حساسیت به نور در هر فرد و در فصل‌های مختلف متفاوت است. بنابراین برای افرادی که شدیدتر به نور حساسیت دارند، استفاده از لنزهای تماسی خاص و یا عینک‌های آفتابی که رویارویی با نور را کاهش می‌دهند، توصیه می‌شود.
عینک آفتابی مناسب انتخاب کنید. اگر چشمان حساسی به نور دارید، عینک آفتابی باید حداقل 90 درصد از پرتوهای فرابنفش را دفع کند. این عینک‌ها علاوه بر راحت‌تر کردن دید در شرایط نور شدید، از بروز بیماری‌هایی چون آب مروارید و آسیب به سلول‌های حساس چشم جلوگیری می‌کنند. همچنین، عینک‌های پولاریزه برای کم کردن بازتاب نور در کنار دریا یا روی برف بسیار مناسب هستند. به علاوه، عینک‌های آینه‌ای نیز نور را بیشتر منعکس کرده و بنابراین از چشم‌ها محافظت می‌کنند.
در زمان مصرف دارو عینک بزنید. اگر دارویی که مصرف می‌کنید، حساسیت به نور را در شما ایجاد کرده، بهتر است بیشتر مراقب چشم‌های خود باشید و در خارج از خانه عینک آفتابی بزنید. ممکن است به عینک کمتر تیره‌ای نیاز داشته باشید تا در مکان‌های روشن استفاده کنید.
درمان به علت زمینه‌ای وابسته است. مثلاً در موارد خشکی چشم می‌توان از قطره‌های اشک مصنوعی استفاده کرد و اگر میگرن علت حساسیت باشد، درمان‌های دارویی مانند تریپتان‌ها می‌توانند اثرگذار باشند.
درمان بیماری حساسیت به چشم
- اولین و بهترین راه درمان حساسیت چشم شناسایی علت آن است.
- اگر کسی به طور طبیعی به نور حساس است، باید حتماً عینک آفتابی بزند، به ویژه عینک‌های ضد اشعه ماورای بنفش، کلاه لبه‌دار بپوشد و از قرار گرفتن در مکان‌های پرنور خودداری کند.
- در بیشتر موارد، با درمان علت زمینه‌ای، حساسیت به نور کاهش می‌یابد و مشکل فوتوفوبی برطرف می‌شود.
- اگر دارویی باعث حساسیت به نور شما شده است، با پزشک خود درباره تغییر دارو مشورت کنید.
“`
- پزشک شما ممکن است داروهای شما را تغییر دهد و داروی جدیدی برای شما تجویز کند.
- در بعضی از موارد، پزشک ممکن است لنز رنگی هم‌رنگ چشم را پیشنهاد کند.
- اگر به یک مشکل چشمی مانند حساسیت به نور مبتلا شدید، حتماً به پزشک مراجعه کنید، حتی اگر فکر می‌کنید مشکل جدی نیست.
بیشتر بخوانید:
گردآوری توسط بخش سلامت
مجله رضیم