“`html
همه چیز در مورد تزریق تتابولین
تزریق تتابولین (تتانوس – تتاگام) برای ایجاد ایمنی موقت در برابر بیماری کزاز در افرادی که زخم‌های آن‌ها با باکتری کزاز آلوده شده، استفاده می‌شود. لازم به ذکر است که اگر کسی به کزاز مبتلا شود، به این بیماری ایمنی پیدا نمی‌کند. بنابراین، واکسیناسیون برای جلوگیری از ابتلای مجدد به بیماری یک ماه پس از بهبود توصیه می‌شود. همچنین در صورت سفر به کشورهای دیگر، بهتر است یک دوز جدید واکسن کزاز تجویز شود.
باکتر‌ی‌های کزاز (کلستریدیوم تتانی) تقریباً در همه جا وجود دارند، به خصوص در خاک، کود و گرد و غبار. این باکتری‌ها می‌توانند از طریق هر نوع جراحت در پوست، مانند سوختگی یا زخم، وارد بدن شوند. سموم این باکتری‌ها به اعصاب می‌روند و باعث انقباض عضلات و اسپاسم می‌شوند.
واکسن کزاز معمولاً به عنوان بخشی از واکسن DPT (دیفتری، کزاز و سیاه سرفه) به کودکان تزریق می‌شود. این واکسن فرد را در برابر سه بیماری ایمن می‌کند: دیفتری (عفونت تنفسی و گلو)، سیاه سرفه و کزاز. جدیدترین نوع این واکسن شامل دیفتری، شبه سم کزاز و سیاه سرفه بدون سلول است (DtaP) و حاوی 5 دوز است که معمولاً به بازو یا ران کودکان تزریق می‌شود.
زمان‌های تزریق تتابولین طبق برنامه کشوری به این صورت است: 2 ماهگی، 4 ماهگی، 6 ماهگی، 18-15 ماهگی، 6-4 سالگی و بزرگسالان نیز باید هر 10 سال یک بار دوز یادآور واکسن کزاز را دریافت کنند.
اگر دچار زخم کثیف یا عمیق هستید و از زمان آخرین دوز واکسن شما 5 سال گذشته، لازم است یک دوز واکسن کزاز دریافت کنید. این دوز به طور معمول به همراه دوز یادآور واکسن دیفتری تحت عنوان واکسن بالغین یا Td تزریق می‌شود.
بیشتر موارد بیماری کزاز شدید هستند و به رغم درمان ممکن است به مرگ منجر شوند. مرگ غالباً به دلیل انقباض مجاری هوایی، عفونت‌های تنفسی و اختلالات در سیستم عصبی خودکار رخ می‌دهد. سیستم عصبی خودکار همان‌طور که از نامش پیداست، کنترل عضلات درونی، عضلات قلب و غدد را بر عهده دارد. برخی از افرادی که از کزاز بهبود می‌یابند ممکن است به مشکلات روانی دچار شوند و نیاز به مشاوره داشته باشند. بنابراین اگر در کودکی واکسن کزاز دریافت نکرده‌اید، به پزشک مراجعه کرده و واکسن Td را دریافت کنید.
عفونت کزاز نیاز به درمان طولانی مدت در یک مرکز بهداشتی دارد. درمان آن شامل مصرف یک ضد سم مانند TIG است. البته ضد سم فقط می‌تواند سموم غیر متصل به بافت عصبی را بی‌اثر کند. همچنین داروهایی برای آرام‌سازی و فلج کردن عضلات تجویز می‌شود و ممکن است نیاز به روش‌های حمایتی برای مراقبت از مجاری تنفسی باشد. پزشک ممکن است برای مقابله با باکتری کزاز، آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی یا تزریقی تجویز کند.
نحوه تأثیر تزریق تتابولین
این محصول حاوی گلوبولین‌های ضدسم اختصاصی علیه سم تولید شده توسط Clostridium tetani است. پادتن‌های کزاز دارای نیمه‌عمر معادل 5/3 تا 5/4 هفته هستند. از 24 ساعت بعد از تزریق، سطح پادتن‌های انتقالی قابل تشخیص خواهد بود و این سطح به مدت 21 روز در حد مطلوب باقی می‌ماند.
مقدار و دوز تزریق تتابولین
تزریق تتابولین برای پیشگیری:
بلافاصله بعد از ایجاد زخم (و در صورت احتمال آلودگی زخم با باکتری کزاز مانند وجود خاک) و پس از تست حساسیت، مقدار 3000 واحد از پادزهر باید به صورت عضلانی تزریق شود.
تزریق تتابولین برای درمان:
در صورتی که علائم کزاز بروز کردند، بعد از انجام ملاحظات در مورد حساسیت و واکنش‌های سرمی، باید 200000 واحد پادزهر را به طور وریدی تزریق کرد. در روزهای بعد، 50000 واحد پادزهر…
“““html
را هر روز داخل عضلانی تزریق کرد، تا زمانی که تمام علائم بیماری از بین برود.
هشدارها هنگام تزریق تتابولین
1 ـ قبل از تزریق تتابولین باید تست حساسیت انجام شود.
2 ـ به خاطر کوتاه بودن اثر این دارو نباید از آن برای پیشگیری استفاده کرد. اما می‌توان از تزریق تتابولین برای کودکان واکسینه‌نشده و در معرض خطر ابتلا استفاده کرد. در این صورت باید همزمان برای ایجاد ایمنی فعال، توکسوئید کزاز هم تزریق شود.
3 ـ تست حساسیت: 0.2 میلی‌لیتر از محلول رقیق شده (10:1 برای افراد بدون سابقه و 100:1 برای افراد با سابقه آلرژی) از سرم طبیعی اسب یا پادزهر باید زیر جلدی تزریق شود. بعد از 30 دقیقه اگر واکنشی دیده نشود، 0.2 میلی‌لیتر از محصول رقیق‌نشده نیز باید تزریق شود و در صورت عدم واکنش حساسیتی می‌توان مقدار کافی از این پادزهر را استفاده کرد.
عوارض جانبی تزریق تتابولین
درد و سفتی در محل تزریق، کهیر و آنژیوادم از عوارض جانبی اصلی این فرآورده هستند.
تداخلات دارویی هنگام تزریق تتابولین
به دلیل تداخل اثر با واکسن‌های ویروسی، تا سه ماه بعد از تزریق ایمنوگلوبولین ضد کزاز، باید از تجویز واکسن‌های ویروسی پرهیز کرد.
نکات قابل توصیه در تزریق تتابولین
1 ـ این پادزهر فقط سم باکتری Clostridium tetani را خنثی می‌کند و تأثیری بر خود باکتری ندارد. بنابراین علاوه بر تزریق پادزهر، درمان‌های دیگر زخم نیز الزامی هستند. ضدعفونی زخم با ترکیبات ید اثر تخریبی چشمگیری بر سم باکتری دارد.
2 ـ اگر فرد به سرم حساسیت داشته یا قبلاً با توکسوئید کزاز واکسینه شده باشد، بیمار باید فقط یک نوبت تزریق توکسوئید کزاز دریافت کند و نیازی به تزریق پادزهر نیست.
3 ـ به منظور درمان بیماری کزاز، علاوه بر مصرف پادزهر، درمان‌های جراحی و علامتی شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، آرامبخش‌ها، ضدتشنج‌ها و شل‌کننده‌های عضلانی نیز ضروری می‌باشد.
4 ـ محصول باید در دمای بین 2-8 درجه سانتی‌گراد نگهداری شود و از انجماد آن جلوگیری گردد.
نکاتی در رابطه با مراقبت از زخم ها
تمیز نگه داشتن زخم
ابتدا زخم را با آب تمیز بشویید. زخم و اطراف آن را با یک صابون به دقت تمیز نمائید.
توجه به منبع بیماری
زخم‌های ناشی از سوزن یا دیگر برش‌های عمیق، گزش حیوانات و به ویژه زخم‌های کثیف شما را در معرض خطر ابتلا به عفونت کزاز قرار می‌دهند. در این صورت پزشک زخم شما را تمیز می‌کند و پس از تجویز آنتی‌بیوتیک، دوز یادآور کزاز را به شما تزریق می‌نماید.
مصرف آنتی‌بیوتیک
بعد از شستن و تمیز کردن زخم، یک لایه آنتی‌بیوتیک‌های (کرم یا پماد) مانند نئوسپورین یا پلی‌سپورین بر روی زخم قرار دهید. این آنتی‌بیوتیک‌ها بهبود زخم را تسریع نمی‌کنند اما با مهار رشد باکتری‌ها و تقویت سیستم ایمنی بدن به ترمیم زخم کمک می‌نمایند. برخی اجزای موجود در پمادها ممکن است باعث ایجاد لکه‌های پوستی خفیف شوند، و در صورت بروز لکه‌ها، مصرف پماد را متوقف کنید.
پوشش زخم
در معرض هوا بودن زخم به بهبودی آن کمک می‌کند، اما پانسمان زخم را تمیز نگه دارید و از ایجاد عفونت جلوگیری کنید.
“`
عفونت‌های مضر را از بین می‌برد. تاول‌هایی که خالی شده‌اند باید تا زمانی که کاملاً بهبود یابند، تحت پانسمان قرار بگیرند.
تعویض پانسمان
پانسمان‌ها هر روز و همچنین در صورت خیس شدن باید به سرعت تعویض شوند. اگر به برخی از باندها و چسب‌ها حساسیت دارید، از گاز استریل و چسب‌های کاغذی استفاده کنید.
بیشتر بخوانید:
گردآوری توسط بخش سلامت
مجله رضیم