“`html
فیستول مقعدی چگونه درمان می‌شود؟
برای اینکه بهتر با مشکل فیستول مقعد آشنا شوید، بهتر است اول بدانید که کانال مقعد چطور کار می‌کند. این کانال در انتهای دستگاه گوارش بین دو دریچه‌ی عضلانی به نام دریچه‌ی داخلی و دریچه‌ی خارجی قرار دارد. دریچه‌ی داخلی از عضلات غیرارادی تشکیل شده و دریچه‌ی خارجی از عضلات ارادی ساخته شده است.
این دو دریچه در کنار هم می‌توانند کانال مقعد را محکم نگه دارند. بین این دو دریچه، غددی به نام غدد مقعدی وجود دارد که مایعات خود را به داخل کانال می‌ریزند. اگر یکی از این غدد بسته شود، ممکن است منجر به عفونت و چرک شود.
فیستول مقعد چیست؟
فیستول مقعد به معنای وجود یک اتصال غیرطبیعی بین دو قسمت یا بافت بدن است. وقتی کسی دچار فیستول مقعدی می‌شود، به این معنی است که بین دیواره‌ی داخلی کانال مقعد و پوست اطراف آن یک تونل کوچک و غیرعادی ایجاد شده است که به سطح پوست راه دارد.
فیستول مقعدی معمولاً به دلیل عفونت در ناحیه‌ی مقعد و جمع شدن چرک در بافت اطراف آن به وجود می‌آید. این چرک می‌تواند یک کانال کوچک ایجاد کند که به سطح پوست می‌رسد. افرادی که قبلاً آبسه مقعدی داشتند و به طور کامل درمان نشده‌اند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. از این کانال، چرک و در برخی موارد ترشحات مدفوع هم می‌توانند خارج شوند. عفونت ناشی از آبسه ممکن است به بدن آسیب برساند.
انواع فیستول مقعدی
فیستول‌های مقعدی بسته به محل قرار گرفتن و نوع آنها به ۵ دسته تقسیم می‌شوند:
- فیستول اکسترا اسفنکتریک: این نوع فیستول از راست روده شروع می‌شود و از زیر عضلات لگن به پوست اطراف مقعد می‌رسد. معمولاً به دلیل بیماری‌هایی مانند بیماری کرون یا آبسه به وجود می‌آید.
- فیستول سوپر اسفنکتریک: این نوع از بین عضلات داخلی و خارجی عبور کرده و به سمت بالا می‌رود و نزدیک به پوست ناحیه مقعد قرار می‌گیرد. احتمال وقوع این نوع فیستول ۲۰ درصد است.
- فیستول ترانس اسفنکتریک: این نوع میان عضلات داخلی و خارجی شروع می‌شود و ممکن است به شکل کانالی ‘U’ مانند، به بیرون از ناحیه مقعد برسد. احتمال وقوع این فیستول بین ۲۰ تا ۲۵ درصد است.
- فیستول اینتر اسفنکتریک: این فیستول در میان دو عضله‌ی اسفنکتر داخلی و خارجی قرار دارد و به پوست نزدیک به مقعد می‌رسد. این نوع متداول‌ترین فیستول مقعدی است و احتمال ابتلا به آن بین ۵۵ تا ۷۰ درصد است.
- فیستول زیرمخاطی: این فیستول به شکل سطحی از زیر مخاط عبور می‌کند و می‌تواند نشانه‌هایی مثل درد، سوزش و التهاب ایجاد کند و در برخی افراد ممکن است با خونریزی یا ترشحات در هنگام عبور مدفوع همراه باشد.
نشانه‌های فیستول بستگی به علت و شرایط آن دارد. به طور معمول، برای درمان فیستول، نیاز به جراحی وجود دارد تا مشکلات ایجاد شده برطرف شود.
“““html
با عفونت آن می‌توان مقابله کرد و آن را درمان نمود.
شناسایی علائم و نشانه‌های فیستول مقعدی (آبسه)
فیستول مقعدی می‌تواند به روش‌های مختلفی نمایان شود. در برخی موارد، سوراخ فیستول در زیر پوست به راحتی قابل دیدن نیست و این موضوع تشخیص را دشوارتر می‌کند.
برای شناسایی فیستول مقعدی، به علائم زیر توجه کنید:
- التهاب و تورم در پوست اطراف ناحیه مقعد
- درد مداوم و تپش‌دار در محل فیستول
- بروز مکرر آبسه مقعدی
- مشاهده سوراخ فیستول مقعدی روی سطح پوست
- وجود چرک و عفونت در ناحیه فیستول
- ترشحاتی با بوی بد و خونی در نزدیکی مقعد و ناحیه فیستول
- تب
دلایل ایجاد فیستول مقعدی
فیستول مقعدی معمولاً بعد از بروز یک آبسه مقعدی ایجاد می‌شود که بسیار دردناک است. آبسه معمولاً به دلیل مسدود شدن یکی از غدد درون راست روده به وجود می‌آید و چرک آن به تشکیل فیستول مقعدی کمک می‌کند. تخمین زده می‌شود که از هر چهار فردی که به آبسه مقعدی مبتلا می‌شوند، دو نفر به فیستول دچار خواهند شد. درمان آبسه معمولاً ساده است و شامل برش پوستی و تخلیه چرک آن است. این عمل می‌تواند در مطب پزشک یا کلینیک و تحت بی‌حسی موضعی انجام شود. اغلب، اگر آبسه به‌طور طبیعی تخلیه نشود و به خوبی بهبود نیابد، فیستول بوجود می‌آید.
بنابراین، دلایل این بیماری به شرح زیر هستند:
آبسه مقعدی: فیستول ناشی از آبسه معمولاً همراه با علائم کلی عفونت در بدن فرد است که این علائم معمولاً تکرار می‌شوند. این علائم شامل تب، خستگی، احساس ناخوشی و تورم اطراف ناحیه مقعد است.
دلایل نادرتری که می‌توانند منجر به فیستول مقعدی شوند، عبارتند از:
بیماری کرون: یک بیماری مزمن است که در آن التهاب در دستگاه گوارش ایجاد می‌شود. اگر فیستول به دلیل این بیماری باشد، علائم متفاوتی خواهد داشت که به تشخیص کمک می‌کند. بیماری کرون در ۲۵ درصد موارد فیستول مقعدی نقش دارد و علائمی مانند درد شکم، اسهال، از دست دادن اشتها، کاهش وزن، تهوع و استفراغ را ایجاد می‌کند.
دیورتیکولیت: عفونت کیسه‌های کوچک موجود در روده بزرگ است.
هیدر آدنیت چرکی: یک بیماری پوستی مزمن است که در آن غدد عرق دچار عفونت می‌شوند و آبسه و زخم ایجاد می‌کنند. اگر این بیماری غدد مقعد را تحت تأثیر قرار دهد، می‌تواند موجب عفونت و بروز فیستول شود.
عوارض جراحی نزدیک مقعد: فیستول مقعد می‌تواند بعد از عمل جراحی تخلیه آبسه مقعد بروز کند. آسیب بافتی ناشی از جراحی‌های مقعدی یا زایمان سخت نیز می‌تواند موجب تغییر شکل سلولی و ایجاد فیستول مقعدی شود.
ابتلا به سل: سل یک عفونت باکتریایی است که عمدتاً ریه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند در هر نقطه‌ای از بدن، از جمله راست روده، بروز کند و باعث آبسه و فیستول مقعدی شود.
بیماری‌های جنسی: برخی عفونت‌های منتقل شده از طریق رابطه جنسی نیز احتمال ایجاد فیستول مقعد را افزایش می‌دهند.
HIV: کاهش ایمنی بدن فرد را به دنبال دارد و خطر ابتلا به عفونت را بیشتر می‌کند؛ این شرایط می‌تواند به ایجاد فیستول مقعدی کمک کند.
سرطان: در سرطان رکتوم، احتمال تغییر شکل سلولی و ایجاد تومور در انتهای روده بزرگ وجود دارد؛ جایی که مدفوع قبل از دفع ذخیره می‌شود و این می‌تواند مقدمه‌ای برای فیستول مقعدی باشد.
زخم ناشی از ضربه: ضربه و تروما می‌تواند موجب تغییر شکل سلولی و توسعه زخم و آسیب بافتی شود و شرایط را برای ایجاد فیستول مقعدی فراهم کند.
درمان فیستول مقعدی
در حال حاضر دارویی برای درمان فیستول مقعدی وجود ندارد و به همین دلیل جراحی بهترین راه حل است. این عمل معمولاً در مطب یا کلینیک پزشک انجام می‌شود و نیازی به مراجعه به بیمارستان نیست.
- برای یک
“`
فیستول مقعدی که خیلی به مقعد نزدیک نیست، پزشک پوست و ماهیچه‌های اطراف را برمی‌دارد. این کار به بهبودی بیماری از داخل به بیرون کمک می‌کند. ممکن است پزشک از یک وسیله به نام پلاگ (plug) برای بستن فیستول استفاده کند.
برای فیستول‌های جدی‌تر، پزشک یک لوله به نام «سِتون» (seton) را در داخل منفذ قرار می‌دهد. این کار کمک می‌کند تا مایعات عفونی قبل از عمل جراحی خارج شوند. این مرحله ممکن است برای ۶ هفته یا بیشتر طول بکشد.
بسته به مکان فیستول، ممکن است پزشک برخی از ماهیچه‌های مربوط به دریچه باز و بسته کننده مقعد را بردارد. او سعی می‌کند تا به این دریچه‌ها آسیبی نرساند، اما ممکن است پس از جراحی کنترل روده‌ها برای مدتی کمی سخت‌تر شود.
همچنین بخوانید: