“`html
معرفی آنتی بیوتیک آمیکاسین (Amikacin)
آمیکاسین یک نوع آنتی بیوتیک است که برای درمان عفونت‌هایی که به داروهای معمولی مقاوم هستند، به کار می‌رود. این دارو بیشتر برای درمان عفونت‌های باکتریایی خاصی به کار می‌رود که به سایر آنتی بیوتیک‌ها از خانواده آمینوگلیکوزیدها نیز مقاوم شده‌اند. آمینوگلیکوزیدها معمولاً باکتری‌ها را از بین می‌برند. این دارو به صورت تزریق زیر جلدی یا داخل عضلانی مصرف می‌شود.
از عوارض جانبی آمیکاسین می‌توان به آسیب کلیه، از دست دادن شنوایی، اختلال در تعادل، ورم صورت، درد در محل تزریق، واکنش‌های آلرژیک، استفراغ، اسهال و مشکلات خونی و کبدی اشاره کرد.
آمیکاسین نباید در حیواناتی که به آنتی بیوتیک‌های آمینوگلیکوزید حساسیت دارند استفاده شود و همچنین در مورد اکثر باکتری‌های بی هوازی نیز تأثیر ندارد. از این دارو در حیواناتی که به شنوایی دائمی نیاز دارند، مانند گزیده‌های پلیس، حیوانات نظامی و غیره، به خاطر ریسک از دست دادن شنوایی یا عدم تعادل باید پرهیز شود.
همچنین، از استفاده از این دارو در حیواناتی که به میکروفیلاریا (کرم قلب) مبتلا هستند یا به تب و دهیدراتاسیون دچارند، باید خودداری شود. به همین ترتیب، استفاده از آمیکاسین در حیوانات باردار و مبتلایان به میاستنیا گراویس و سایر ناهنجاری‌های عصبی-عضلانی نیز مناسب نیست. حیوانات مسن یا خیلی جوان نیز ممکن است عوارض جانبی بیشتری را تجربه کنند.
نام تجاری: ایپاسین
اشکال دارویی: آمپول 100 میلی‌گرم در 2 میلی‌لیتر – آمپول 500 میلی‌گرم در 2 میلی‌لیتر
موارد مصرف آمیکاسین
این دارو برای درمان عفونت‌های جدی که به باکتری‌های گرم منفی مقاوم به جنتامایسین بروز می‌کنند، استفاده می‌شود. دلیل برتری این دارو نسبت به جنتامایسین، مقاومت آن در برابر اغلب آنزیم‌هایی است که باکتری‌ها برای تخریب آمینوگلیکوزیدها تولید می‌کنند.
مکانیسم اثر آمیکاسین
آمیکاسین با اتصال به زیرواحد 30S ریبوزومی، باعث متوقف شدن تولید پروتئین در باکتری‌های حساس به این دارو می‌شود.
آمیکاسین در نوزادان
برای نوزادانی که کلیه‌های آنها به خوبی کار می‌کند: در ابتدا mg/kg 10 از طریق عضله یا وریدی (در D5 طی 2-1 ساعت) و سپس هر 12 ساعت mg/kg 5/7 تزریق می‌شود.
فارماکوکینتیک آمیکاسین
جذب: عضلانی (سریع)؛ خوراکی (جذب ناچیز)
توزیع: Vd:0.25 L/kg عمدتاً در مایع خارج سلولی (بسیار هیدروفیل)؛ نفوذ کم به سد خونی مغزی حتی در التهاب مننژ؛ Vd در نوزادان و افرادی که دچار ادم، آسیت و پرآبی هستند، افزایش می‌یابد؛ Vd در افرادی که دهیدره شده‌اند، کاهش می‌یابد.
- اتصال به پروتئین: 0%-11%
- نیمه عمر حذف (وابسته به عملکرد کلیه و سن):
- نوزادان: در صورت وزن کم زمان تولد (1 تا 3 روزه): 7-9 ساعت؛ نوزاد بالای 7 روز: 4 تا 5 ساعت
- کودکان: 1.6-2.5 ساعت
- نوجوانان: 1.5 ± 1 ساعت
بزرگسالان: عملکرد کلیوی نرمال: حدود 2 ساعت؛ آنوریا/ نارسایی کلیوی شدید: 17 تا 150 ساعت
زمان رسیدن به پیک پلاسمایی: عضلانی: 60 دقیقه؛ وریدی: طی 30 دقیقه پس از انفوزیون 30 دقیقه‌ای
دفع: ادراری (94% تا 98% بدون تغییر)
موارد
“`
و مقدار مصرف آمیکاسین
الف) عفونت‌های شدید ناشی از ارگانیسم‌های حساس
برای بزرگسالان و کودکانی که کلیه‌های آنها به خوبی کار می‌کند: مقدار mg/kg/day 15 به طور منقسم (هر 12-8 ساعت) به صورت تزریق عضلانی یا وریدی (در 200-100 میلی‌لیتر دکستروز 5 درصد) طی 60-30 دقیقه انجام می‌شود. در صورت نیاز می‌توان آن را به طور مستقیم به صورت وریدی تزریق کرد. حداکثر مقدار مجاز 5/1 گرم در روز یا mg/kg 15 است.
برای نوزادانی که عملکرد کلیه آنها طبیعی است: در ابتدا mg/kg 10 به صورت تزریق عضلانی یا وریدی (در D5 طی 2-1 ساعت) و سپس هر 12 ساعت مقدار mg/kg 5/7 به صورت تزریق یا انفوزیون وریدی تجویز می‌شود.
ب) مننژیت
برای بزرگسالان: درمان این بیماری مشابه درمان عفونت‌های شدید است. می‌توان تا mg 20-4 دارو را از طریق فضای اطراف طناب نخاعی یا داخل مغر تزریق کرد.
برای کودکان: درمان همانند درمان عفونت‌های شدید است. این دارو را می‌توان تا mg/day 2-1 از طریق طناب نخاعی تزریق کرد.
پ) عفونت‌های ساده مجاری ادراری
برای بزرگسالان: هر 12 ساعت مقدار 250 میلی‌گرم از طریق تزریق عضلانی یا وریدی تجویز می‌شود.
ت) سل (توبرکولوز)
mg/kg 15 به صورت عضلانی، 5 بار در هفته و همراه با سایر داروهای ضد توبرکولوز مصرف می‌شود.
مقدار مصرف دارو در نارسایی کلیه
در ابتدا، mg/kg 5/7 تجویز می‌شود. مقادیر بعدی و تکرار آنها بر اساس غلظت خون آمیکاسین و عملکرد کلیه تعیین می‌شود. another method is to readminister mg/kg 5/7 and timing of the drug is determined based on serum creatinine concentration at a fixed time:
- فواصل زمانی برای مصرف دارو بر حسب ساعت = 9×( mg/ml100)کرآتینین.
- حداکثر غلظت پلاسمایی آمیکاسین باید در حد mcg/ml 35-15 و حداقل غلظت پلاسمایی آن می‌بایست mcg/ml 10-5 باشد.
تداخل دارویی آمیکاسین
اگر آمینوگلیکوزیدها با سفالوسپورین‌ها (به ویژه سفالوتین)، آمفوتریسین، سیکلوسپورین و داروهای سیتوتوکسیک مصرف شوند، خطر مسمومیت کلیوی (و احتمالاً مسمومیت گوشی) افزایش می‌یابد. اگر آمینوگلیکوزیدها با وانکومایسین همزمان مصرف شوند، خطر مسمومیت گوشی و کلیوی افزایش می‌یابد. مصرف همزمان آمینوگلیکوزیدها با نئوستیگمین و پیریدوستیگمین، اثر این داروهای کولینرژیک را کاهش می‌دهد. همچنین، مصرف همزمان آمینوگلیکوزیدها با داروهای مسدودکننده عصب – عضله ممکن است باعث ضعف بیشتر عضلات اسکلتی، ضعف تنفس و حتی آپنه شود.
خطر مسمومیت گوشی در صورت مصرف آمینوگلیکوزیدها با داروهای مدر گروه لوپ ممکن است افزایش یابد. باید از مصرف همزمان دو یا چند آمینوگلیکوزید و همچنین مصرف این داروها با کاپرئومایسین پرهیز کرد، زیرا خطر بروز مسمومیت گوشی و کلیوی و اختلال در عصب – عضله ممکن است افزایش یابد. برای اطلاعات بیشتر در مورد تداخل دارویی آمینوگلیکوزیدها با داروهای مدر سمی به منابع مربوطه مراجعه شود.
مصرف آمیکاسین در بارداری و شیردهی
این دارو در گروه D قرار دارد. در این گروه از داروها، مطالعات نشان می‌دهند که استفاده از آن برای جنین خطرناک است. اگر استفاده از دارو برای زنان باردار ضروری باشد و خطرات احتمالی پذیرفته شوند، پزشک می‌تواند آن را تجویز کند.
آمیکاسین به مقدار کم در شیر مادر ترشح می‌شود، اما به دلیل این که این دارو از راه خوراکی جذب بسیار کمی دارد، احتمال بروز سمیّت برای نوزاد بسیار پایین است.
موارد منع مصرف آمیکاسین
اگر شما به این دارو یا داروهای دیگر از خانواده آمینوگلیکوزید حساسیت دارید، نباید آمیکاسین را مصرف کنید.
احتیاط هنگام مصرف آمیکاسین
اگر عملکرد کلیه شما کاهش یافته است، دچار وزوز گوش، سرگیجه واقعی، یا کاهش شنوایی در فرکانس‌های بالا هستید، در این صورت باید با احتیاط از آمیکاسین استفاده کنید. همچنین بیمارانی که آب بدن خود را از دست داده‌اند، ممکن است بیشتر در معرض مسمومیت کلیوی قرار بگیرند. این دارو می‌تواند علائم میاستنی گراویس، پارکینسون و هیپوکلسمی را بدتر کند. نوزادان، شیرخواران و افراد سالخورده نیز باید با احتیاط از این دارو استفاده کنند.
عوارض جانبی آمیکاسین
هر دارویی ممکن است باعث بروز عوارض جانبی شود. این عوارض در هر فرد به‌طور متفاوتی دیده می‌شوند. در صورت بروز هر یک از عوارض زیر، بهتر است با پزشک خود تماس بگیرید:
عوارض جانبی آمیکاسین شامل موارد زیر است:
- CNS: سردرد
- EENT: مسمومیت گوشی (وزوز گوش، سرگیجه و کاهش شنوایی)
- GI: اسهال
- GU: مسمومیت کلیوی
- Other: حساسیت شدید (تب، راش، کهیر و خارش)، ایجاد عفونت‌های ثانویه باکتریایی یا قارچی
توجه : اگر علائم مسمومیت گوشی، کلیوی یا حساسیت شدید بروز کند، باید بلافاصله مصرف دارو را متوقف کنید.
توجهات پزشکی- پرستاری در مصرف آمیکاسین
- برای تهیه محلول تزریق وریدی، آمپول آمیکاسین 500 میلی گرم را به 100 تا 200 میلی لیتر از محلول دکستروز 5 درصد یا نرمال سالین 0.9 درصد اضافه کنید.
- اگر سطح آمیکاسین به سرعت افزایش یابد، ممکن است باعث مشکلات تنفسی شود.
- کشت و آزمایشات حساسیت باید قبل از شروع درمان انجام گیرد.
- آزمایشات مربوط به عملکرد کلیوی و شنوایی باید قبل از شروع و در فواصل منظم در طول درمان انجام شود. این مورد به ویژه برای افراد مسن و بیمارانی با سابقه مشکلات شنوایی و کلیوی اهمیت دارد.
- اگر درمان با آمیکاسین بیشتر از 10 روز ادامه یابد، آزمایش‌های عملکرد کلیه باید روزانه و آزمایش شنوایی باید هفتگی انجام شود.
- به علت قابلیت دیالیز، بیماران در حال همودیالیز نیاز به تنظیم دوز دارند.
توجهات بیمار- خانواده در مصرف آمیکاسین
- محلول تزریقی آمیکاسین باید کاملا شفاف باشد. اگر محلول کدر یا دارای ذرات معلق بود، از تزریق دارو خودداری کنید.
- در حین درمان با آمیکاسین، به علائم حساسیت شدید، وزوز گوش، سرگیجه و کاهش شنوایی دقت لازم را داشته باشید.
- اگر حجم ادرار کاهش یافت، باید فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
- خوددرمانی و مصرف دارو بیشتر از مقدار تجویز شده پزشک ممنوع است و ممکن است منجر به مسمومیت با آمیکاسین شود.
- اگر منع مصرف وجود نداشته باشد، بیمار باید به مقدار کافی آب و مایعات در طول روز مصرف کند.
- برای پیشگیری از مسمومیت کلیوی، ضروری است بیمار در طول درمان به خوبی هیدراته باشد.
نکات مهم در مورد آمیکاسین
- آمیکاسین تأثیر خوبی بر باکتری به نام پسودومونا دارد و به همین دلیل معمولاً برای درمان عفونت‌های ناشی از این باکتری انتخاب می‌شود.
- آمیکاسین به بعضی از آنزیم‌ها که داروهای جنتامایسین و توبرامایسین را غیرفعال می‌کنند، مقاوم است. بنابراین می‌توان از آن علیه میکروارگانیسم‌هایی که به این دو دارو مقاوم شده‌اند، استفاده کرد.
چگونه آمیکاسین را نگهداری کنیم
آمیکاسین را باید در مکانی محافظت‌شده از نور و در دمای کمتر از 30 درجه سانتی‌گراد نگهداری کرد. همچنین باید از یخ‌زدگی آن جلوگیری شود.
برای اطلاعات بیشتر:
این مطلب توسط گروه سلامت گردآوری شده است
مجله رضیم