“`html
میکروآلبومین چیست؟
آلبومین ماده‌ای است که تنها در کبد ساخته می‌شود و در خون شما ذخیره می‌شود. این ماده از کلیه‌ها عبور می‌کند و در آنجا فیلتر می‌شود. اگر مقدار زیادی آلبومین در ادرار شما وجود داشته باشد، این ممکن است نشانه‌ای از آسیب به کلیه‌ها باشد و خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند دیابت، بیماری قلبی یا بیماری کلیوی را افزایش دهد.
اگر نتیجه آزمایش میکروآلبومین شما بین 30 تا 300 میلی‌گرم در دسی‌لیتر باشد، این یک علامت خطر است که نشان می‌دهد کلیه‌های شما نمی‌توانند پروتئین را به درستی فیلتر کنند. اما با تغییر عادات زندگی و درمان مناسب، می‌توانید سطح میکروآلبومین خود را کاهش دهید.
روش‌های مناسب برای کاهش سطح میکروآلبومین در خون
ایجاد تغییرات زندگی:
بر روی غذاهای کم کالری، کم پروتئین و کم قند تمرکز کنید. کلیه‌های آسیب دیده نمی‌توانند پروتئین‌ها را به خوبی پردازش کنند، بنابراین بهتر است مصرف پروتئین خود را کاهش دهید. سعی کنید غذاهایی بخورید که شامل کربوهیدرات‌های آهسته هضم، پروتئین کمتر و مقدار کمی چربی، سدیم و قند باشند.
در اینجا چند گزینه سالم وجود دارد:
غذاهای کربوهیدرات آهسته:
جو دوسر، لوبیا، برنج قهوه‌ای، ماکارونی، عدس، هویج، سیب‌زمینی شیرین و مارچوبه.
غذاهای کم پروتئین:
نان و غلات، ماکارونی، کاهو، کرفس، جوانه، خیار، جعفری، توفو، ماهی و گوشت گاو.
همچنین از سرخ کردن غذاها خودداری کنید (فقط در صورت نیاز از روغن زیتون استفاده کنید) و نمک را کاهش دهید. از محصولات کنسرو شده که معمولاً دارای سدیم بالایی هستند، اجتناب کنید.
غذاهای کم چرب:
تخم مرغ، توفو، گردو، پنیر، زیتون، اسفناج، گوشت بره، مارچوبه و جو.
اجتناب از مصرف الکل:
وجود میکروآلبومین غیرطبیعی در نتایج آزمایش شما نشان‌دهنده عملکرد ضعیف کلیه است. کلیه‌های آسیب‌دیده نمی‌توانند الکل را به خوبی فیلتر کنند که منجر به افزایش سطح میکروآلبومین می‌شود. برای کمک به این مشکل، الکل را کنار بگذارید و آن را با آب، چای و نوشیدنی‌های طبیعی جایگزین کنید.
ترک سیگار:
بهتر است سیگار را به‌طور تدریجی ترک کنید تا اینکه ناگهان از آن دست بکشید. سیگاری‌ها بیشتر در معرض فشار خون بالا هستند (سیگار کشیدن، عروق خونی را تنگ می‌کند و پمپاژ قلب شما را دشوارتر می‌سازد که روی کلیه‌ها تاثیر می‌گذارد). نیکوتین موجود در سیگار می‌تواند فشار خون را افزایش دهد.
نوشیدن مقدار زیادی آب:
نوشیدن 8 تا 12 لیوان آب در روز می‌تواند به ایجاد تعادل کمک کند و مقدار آلبومین را از طریق ادرار کاهش دهد. در صورت عرق کردن زیاد و ورزش، باید آب بیشتری بنوشید. زمانی که بدن کم آب باشد، سطح آلبومین افزایش می‌یابد.
همچنین مهم است که سطح قند خون خود را کنترل کنید. باید غذاهایی که شکر زیادی دارند را کاهش دهید تا سطح قند خون خود را مدیریت کنید و از دیابت و چاقی جلوگیری کنید. سطح قند خون طبیعی در حالت ناشتا بین 70 تا 100 میلی‌گرم در دسی‌لیتر است.
اگر دیابت دارید، ممکن است سطح آلبومین شما افزایش یابد زیرا قند خون ناشتا کارکرد کلیه‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. به همین دلیل اگر آلبومین و قند بالا در خون شما وجود داشته باشد، عملکرد کلیه‌ها بیرون می‌آید و ممکن است به کلیه آسیب برسد.
ایجاد تغییرات در رژیم غذایی و ورزش می‌تواند به شما در کنترل فشار خون و قند خون کمک کند و به حفظ وزن سالم نیز کمک می‌کند.
درمان پزشکی:
پیگیری سطح آلبومین خود مهم است زیرا این کار به شما کمک می‌کند تا اگر مشکلاتی در کلیه‌ها و کبد شما وجود دارد، سریعتر شناسایی شوند. آزمایش میکروآلبومین میزان آلبومین را در ادرار شما اندازه‌گیری می‌کند. شناسایی زودهنگام مشکل می‌تواند به کاهش آسیب کیلی کمک کند. برای مدیریت بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
پزشک ممکن است از شما بخواهد آزمایش ادرار تصادفی یا آزمایش ادرار جمع‌آوری شده بگیرید.
“““html
نوشیدن 8 تا 12 لیوان آب در روز می‌تواند کمک کند تا مقداری از آلبومین از طریق ادرار دفع شود.
آیا می‌دانید نتایج چیست؟ بعد از جمع آوری ادرار بهینه، نمونه در آزمایشگاه مورد بررسی و تفسیر قرار می‌گیرد. نتایج آزمون میکروآلبومینوم بر اساس میلی گرم (mg) پروتئینی که در طول 24 ساعت نشت می‌کند اندازه‌گیری می‌شود. نتایج به شکل زیر تفسیر می‌شود:
- نتیجه طبیعی کمتر از 30 میلی‌گرم است.
- 30 تا 300 میلی‌گرم نشان دهنده بیماری زودرس کلیه است.
- بیش از 300 میلی‌گرم نشان دهنده بیماری پیشرفته کلیه است.
به فکر استفاده از مهارکننده‌های آنزیم‌های آنژیوتانسین تبدیل کننده (ACE) باشید. این داروها مانع از تبدیل آنژیوتانسین I به آنژیوتانسین II می‌شوند. این عمل موجب گشادی رگ‌های خونی شما می‌شود.
بدین ترتیب فشار بر روی رگ‌ها و حجم خون کاهش می‌یابد – به عبارت دیگر، فشار خون کاهش پیدا می‌کند. مهار کننده‌های ACE نشان داده‌اند که نشت پروتئین در ادرار، مانند میکروآلبومین‌ها را کم می‌کنند، و در نتیجه میزان میکروآلبومین پایین می‌آید.
شایع‌ترین مهارکننده‌های ACE شامل کاپتوپریل، پریندوپریل، رامیفیل، انالاپریل و لیسینوپریل هستند. پزشک شما می‌داند که کدام یک برای شما مناسب‌تر است. درباره استاتین‌ها با پزشک خود صحبت کنید؛ این داروها سطح کلسترول را در بدن کم می‌کنند و از فعالیت آنزیم HMG-CoA ردوکتاز که برای تولید کلسترول در کبد ضروری است، جلوگیری می‌کنند.
کلسترول پایین یعنی کار ساده‌تر برای قلب، رگ‌های خونی و کلیه .
شایع‌ترین استاتین‌های تجویزی شامل: آتورواستاتین، فلوواستاتین، لوواستاتین، پیتواستاتین، پروستاتین، روستوواستاتین و سیمواستاتین.
در صورت لزوم: بدانید که استفاده از انسولین ممکن است کمکتان کند. انسولین یک هورمون است که به انتقال قند یا انرژی از قند خون به سلول‌ها کمک می‌کند. بدون انسولین کافی، قند خون نمی‌تواند به درون سلول‌ها برود و در جریان خون باقی می‌ماند.
تزریق روزانه انسولین بر اساس توصیه پزشک برای حفظ سطح قند خون طبیعی ضروری است. این فقط برای کسانی است که دیابت دارند یا دارای نوعی مقاومت به انسولین هستند.
سایت رضیم
“`