“`html
میوزیت چیست؟
تشخیص میوزیت ممکن است بر اساس موارد زیر است:
- آزمایش خون
- عکس اشعه ایکس قفسه سینه و ریه
- الکترومیوگرافی (برای بررسی فعالیت الکتریکی ماهیچه ها)
- MRI
- بیوپسی عضلانی یا پوستی
علائم و نشانه های میوزیت
میوزیت انواع مختلفی دارد و علائم آن ممکن است بسته به نوع بیماری متفاوت باشد. علائم رایج برای بیشتر انواع میوزیت عبارتند از:
- احساس خستگی یا ضعف بعد از ایستادن، راه رفتن یا بالا رفتن از پله ها
- سکندری و زمین خوردن
- مشکل در بلعیدن یا تنفس
- درد و ضعف بعد از فعالیت عضلات
- ضعفی که در طول زمان بدتر می شود
علائم اختصاصی میوزیت
هر نوع اصلی از میوزیت دارای علائم خاص خود است که به شرح زیر است:
پلیموسیت. این نوع میوزیت باعث ضعف عضلانی در هر دو طرف بدن می‌شود. با گذشت زمان، این ضعف افزایش می‌یابد.
این بیماری می‌تواند ایستادن، بلند کردن اشیاء و یا بالا بردن دست‌ها به بالای سر را دشوار کند. علائم دیگر شامل:
- ضعف تنفسی
- آرتریت یا درد مفاصل
- مشکل در صحبت کردن یا بلع
- غیر طبیعی شدن ریتم قلب
درماتومیوزیت. این نوع خیلی شبیه به پلی‌میوزیت است، اما علائم پوستی نیز دارد. بثورات قرمز یا نارنجی می‌توانند روی صورت، گردن، سینه، شانه، زانو، مچ پا، آرنج و پلک‌ها ظاهر شوند. بثورات ممکن است پوست را پوسته‌پوسته، خشک و خشن کنند. افرادی که به درماتومیوزیت مبتلا هستند ممکن است درد شدید زیر پوست (کلاسیسوز) را تجربه کنند.
این افراد ممکن است دچار التهاب چربی (پانکیکولیت) نیز شوند. ضعف عمدتاً بر روی بدن، گردن و ران‌ها تأثیر می‌گذارد و آرتریت نیز ممکن است رخ دهد.
سایر علائم میوزیت
میوزیت نوجوانان. این بیماری بر روی کودکان تأثیر می‌گذارد، اما ممکن است به بزرگسالی نیز برسد و باعث ضعف عضلانی در سراسر بدن شود.
برای این بیماران، نشستن، لباس پوشیدن، شانه کردن موها، بالا رفتن از پله‌ها و فعالیت‌های دیگر دشوار است. آن‌ها غالباً احساس ضعف یا خستگی می‌کنند. علاوه بر این، اکثر افراد مبتلا به میوزیت نوجوانان دچار بثورات می‌شوند که معمولاً قرمز یا نارنجی است و در آرنج‌ها، زانوها و کمر بیشتر دیده می‌شود. بثورات خفیف در اطراف چشم نیز رایج است.
میوپاتی نکروز دهنده خود ایمنی. این نوع میوزیت بسیار نادر است و باعث ضعف در بدن شود. شروع علائم می‌تواند ناگهانی باشد، نه به تدریج، و ممکن است فقط در چند روز یا چند هفته خیلی شدید شود.
سایر علائم عبارتند از:
- کاهش وزن
- درد عضلانی
- خستگی
عوامل خطر
در بسیاری از موارد، علت میوزیت مشخص نیست. این بیماری زمانی بروز می‌کند که سیستم ایمنی بدن به عضلات، مفاصل، رگ‌های خونی و بافت همبند خود حمله کند. این موارد به عنوان میوزیت خود ایمنی شناخته می‌شوند. میوپاتی سمی در نتیجه واکنش به داروها رخ می‌دهد.
به طور کلی، علل میوزیت عبارتند از:
- ویروس‌هایی مانند HIVH / AIDS، HTLV-1 یا ویروس Coxsackie B
- عفونت‌های موقت ناشی از یک ویروس، قارچ یا باکتری
داروهایی مانند داروهای ضد بیهوشی، پنی‌سیلامین (برای کاهش مس در بدن)، اینترفرون آلفا (داروهای سرطان یا هپاتیت)، داروهای زیمر، داروهای کربیمازول (داروهای تیروئیدی)، فنیتوین (داروهای تشنج)، هورمون رشد و داروهای استاتین (برای کنترل کلسترول).
- واکنش‌های آلرژیک به دارو یا مواد سمی
- آسیب دیدگی
- سن
- پلی‌میوزیت معمولاً بزرگسالان ۳۰ تا ۶۰ ساله را تحت تأثیر قرار می‌دهد
- درماتومیوزیت
“““html
درمان میوزیت
بر اساس گزارش مؤسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی، روش‌های معمول برای درمان میوپاتی مزمن التهابی عبارتند از:
- داروها، مانند دوزهای بالا از کورتیکواستروئیدها
برای کسانی که به درمان اولیه پاسخ نمی‌دهند، ممکن است از داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی استفاده شود تا التهاب کاهش یابد. برخی بیماران ممکن است دوره‌هایی از داروهای سرکوب‌کننده ایمنی دریافت کنند تا علائمشان کنترل شود.
اگر داروهای اصلی تأثیر نداشته باشند، ممکن است درمان‌های دیگری مانند ژل هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک یا درمان‌های بیولوژیکی مؤثر باشند. هیچ درمان استانداردی برای میوپاتی نکروز دهنده خودایمنی وجود ندارد، اما کورتیکواستروئیدها و داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی معمولاً برای این بیماران مفیدند.
استفاده از پماد موضعی برای درمان بثورات و برآمدگی‌های پوستی، و همچنین اقداماتی برای حفاظت از پوست مانند جلوگیری از تابش آفتاب، استفاده از کرم ضد آفتاب و پوشیدن لباس‌های محافظ، و در برخی موارد جراحی برای برداشتن برآمدگی‌های کلسیمی زیر پوست که ممکن است باعث درد و عفونت شود.
درمان فیزیکی برای جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات و حفظ قدرت و انعطاف‌پذیری، همچنین کار درمانی و استفاده از ابزارهایی برای کمک به انجام فعالیت‌های روزانه و داروهای هدفمند برای درمان علائم خاص مانند مشکلات بلع.
۶ درمان طبیعی برای میوزیت
1. استفاده از فیزیوتراپی و کار درمانی
معمولاً پزشکان برای درمان میوزیت، درمان‌های فیزیکی و کار درمانی را توصیه می‌کنند. این درمان‌ها می‌توانند تأثیر زیادی بر نحوه انجام فعالیت‌ها و مراقبت از خود داشته باشند.
2. ورزش و استراحت استراتژیک
اگرچه فعالیت بدنی ممکن است باعث خستگی و ضعف در بسیاری از افراد مبتلا به میوزیت شود، اما انجام فعالیت‌های بدنی یک بخش کلیدی برای درمان این بیماری است. استراحت بیش از حد و خوابیدن می‌تواند وضعیت را بدتر کند.
انجام صحیح برنامه‌های ورزشی می‌تواند به تقویت استقامت و قدرت عضلانی و کاهش التهاب کمک کند. ورزش ممکن است مؤثر باشد، به ویژه اگر تمرینات استقامتی باشد.
3. گرما درمانی
گرما درمانی می‌تواند شامل روش‌های مختلف برای گرم کردن عضلات باشد.
بسیاری از پزشکان گرما درمانی را پس از ورزش یا زمانی که احساس خستگی یا درد می‌کنند، توصیه می‌کنند. اعتقاد بر این است که گرما می‌تواند به کاهش درد و آرام کردن عضلات کمک کند. همچنین ممکن است جریان خون را بهبود بخشد و تورم را کاهش دهد.
4. رژیم غذایی
به طور کلی، افراد مبتلا به میوزیت نیاز به یک رژیم غذایی متعادل دارند، درست مانند سایر افراد. ممکن است لازم باشد که افرادی که به میوزیت مبتلا هستند بعضی از توصیه‌های غذایی زیر را رعایت کنند:
دانه‌هایی مثل برنج قهوه‌ای یا وحشی، نان یا ماکارونی سبوس‌دار، جو، کینوا و ذرت انرژی و ویتامین‌های ضروری را تأمین می‌کنند. همچنین مصرف حجم زیادی میوه، سبزیجات، حبوبات، آجیل و دانه‌ها نیز مفید است. این مواد غذایی ترکیبی از مواد مغذی، آنتی‌اکسیدان‌ها و فیبر را فراهم می‌کنند.
5. مصرف گوشت بدون چربی، ماهی و مرغ
تمرکز بر چربی‌های سالم و دوری از چربی‌های جامد مثل روغن جامد یا کره.
مصرف مقادیر کافی کلسیم بسیار مهم است، چرا که برای سلامت استخوان و عضله ضروری است. محصولات لبنی همچنین روی، سلنیوم و ویتامین‌های لازم برای سلامتی را تأمین می‌کنند.
رژیم غذایی خود را بر اساس عوارض جانبی دارو یا علائم بیماری تنظیم کنید. با افزایش مصرف کلسیم و ویتامین D می‌توانید با استئوپروز مقابله کنید. همچنین تورم، احتباس مایعات و فشار خون بالا، عوارض جانبی شایع میوزیت و داروهای خاص آن هستند. برای کاهش این علائم می‌توانید از رژیم کم‌نمک، رژیم DASH یا محدودیت ساده‌ای در مصرف نمک استفاده کنید.
“““html
قند خون بالا یا دیابت که به خاطر مصرف کورتیکواستروئیدها به وجود می‌آید، نیاز به یک رژیم غذایی کم شکر و بدون کربوهیدرات‌های تصفیه شده دارد. در این شرایط ممکن است افزایش وزن و اشتها هم رخ دهد. در این وضعیت بهتر است از غذاهای کم‌چرب و کم‌قند مانند سبزیجات خام، میوه‌ها، لبنیات کم‌چرب، دانه‌های کامل و پروتئین‌های بدون چربی استفاده کنید.
مراقبت از پوست
افرادی که مبتلا به درماتوموئوزیت هستند ممکن است مشکلات پوستی داشته باشند. بنابراین باید اقدامات زیر را انجام دهند:
- استفاده از کرم ضد آفتاب با SPF 50+
- استفاده از این کرم حدود 30 دقیقه قبل از خروج از خانه
- پوشیدن لباس‌های پوشیده و آستین‌دار
- استفاده از روغن نارگیل یا یک روغن طبیعی دیگر برای درمان خشکی پوست
- استفاده از لوازم آرایشی ضد حساسیت
- استفاده از صابون‌های ملایم
6. مکمل‌ها
از آنجایی که میوزیت باعث آسیب به عضلات می‌شود، بدن شما به مقدار زیادی مواد مغذی و بلوک‌های ساختمانی برای ترمیم بافت‌های خود نیاز دارد. چندین ویتامین، ماده معدنی و مکمل وجود دارد که ممکن است برای افراد مبتلا به میوزیت مفید باشد. قبل از مصرف این مکمل‌ها حتما با پزشک مشورت کنید، زیرا برخی از آن‌ها ممکن است با داروهای دیگر تداخل داشته باشند.
ممکن است با داروها ارتباط برقرار کنند:
کراتین. این ماده به طور طبیعی در پروتئین‌هایی مانند گوشت و ماهی یافت می‌شود و به افزایش ساخت عضله کمک می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد که می‌تواند قدرت عضلانی را در مبتلایان به میوزیت و دیگر اختلالات عضلانی افزایش دهد.
روغن ماهی. این مکمل ممکن است به کاهش التهاب کمک کند. اما ممکن است باعث رقیق شدن خون شود. بنابراین اگر از داروهای رقیق‌کننده خون استفاده می‌کنید یا نیاز به جراحی دارید، مصرف این مکمل ممکن است خطرناک باشد.
کلسیم و ویتامین D. مصرف کورتیکواستروئیدها و دوری از نور خورشید می‌تواند منجر به کمبود کلسیم و ویتامین D و مشکلاتی مانند پوکی استخوان شود. بنابراین مهم است که سطح کلسیم و ویتامین D خود را حفظ کنید.
کوآنزیم Q10. در افرادی که دچار بیماری‌های التهابی عضلانی هستند، این ماده در بدن کم است.
گلوکوزامین. این مکمل می‌تواند به ترمیم غضروف، عضلات، تاندون‌ها و لیگامان‌ها کمک کند و ممکن است درد مفاصل را کاهش دهد، به ویژه وقتی که با کندرویتین مصرف شود.
همچنین بخوانید:
سایت رضیم
“`