بیماری و انگل های پوستی طوطی سانان
درمان زخم‌ها در پرندگان مشابه درمان در پستانداران است، اما پرندگان زخم‌های خود را سریع‌تر بهبود می‌دهند.
برای تشخیص عفونت‌های پوستی، نمونه‌برداری انجام می‌شود و با آزمایش کشت و آنتی‌بیوگرام داروی مناسب برای درمان تعیین می‌شود.
معمولاً از باکتری‌های استافیلوکوکوس و ایکولای به عنوان نمونه‌های عفونی جدا می‌شود.
در صورت نیاز، از کلار (بند) برای حفاظت از زخم و جلوگیری از آسیب رساندن پرنده به زخم استفاده می‌شود.
پوسته‌ها و هایپرکراتوز
پوسته‌ها و هایپرکراتوز در طوطی سانان به دو دسته تقسیم می‌شوند که در ادامه درباره هرکدام توضیح داده‌ایم.
1. عفونت‌های باکتریایی و قارچی
در این موارد، پوست ممکن است چرک داشته باشد و به این حالت پیودرم می‌گویند.
گاهی التهاب فولیکول‌ها (فولیکولیت) به شکل ضایعه‌ای پوستی دیده می‌شود و فولیکول مبتلا در مرکز ضایعه قرار می‌گیرد.
درماتوفیتوز نوع دیگری از بیماری‌های پوستی است که نادر است.
بررسی ضایعه‌های پوستی نیاز به تراشیدن محل ضایعه و جمع‌آوری پوست و بافت‌های سطحی دارد تا برای کشت و آزمایش‌های سیتولوژی استفاده شود.
اگر نتیجه کشت، سیتولوژی و درمان‌های قبلی منطقی نباشد، گرفتن نمونه بیوپسی ضروری می‌شود.
در درمان عفونت‌های باکتریایی و قارچی از درمان‌های سیستمیک و موضعی استفاده می‌شود.
بیشتر بخوانید::
2. انگل‌های پوستی طوطی سانان
رایج‌ترین نوع بیماری‌های پارازیتی در پرندگان، ناشی از مایت‌ها است.
انواع مختلفی از مایت‌ها وجود دارد که ممکن است قسمت‌های پرپوشیده یا بدون پر بدن طوطی را درگیر کنند.
اکثر مایت‌ها در نواحی پوستی زندگی می‌کنند و باعث زبر شدن، پوسته شدن و برآمدگی ناحیه می‌شوند.
اگر مایت‌ها به اسفنج بینی طوطی برسند، منقار پرنده نیز تغییر ظاهر می‌دهد.
بعضی از مایت‌ها سطحی هستند و در پوست دیده می‌شوند، در حالی که برخی دیگر به عمق پوست نفوذ می‌کنند و برای مشاهده آنها نیاز به بیوپسی و تخصص دامپزشک است.
با اینکه مایت‌ها تمام دوران زندگی خود را روی پرنده می‌گذرانند، اما می‌توانند در شکاف‌های ریز نشیمنگاه پرنده نیز پنهان شوند.
به همین دلیل، تعویض نشیمنگاه‌ها و اسباب بازی‌های چوبی به طور هفتگی از اقدامات ضروری و مهم است.
علاوه بر این، برخی مایت‌ها ممکن است در شکاف‌ها و درزهای قفس پرنده پنهان شوند، بنابراین لازم است قفس تا زمانی که مایت‌ها به طور کامل از محیط حذف شوند، تمیز نگه داشته شود.
بیشتر بخوانید::
1. کنمیدوکوپتس پیله
به جز جرب کنمیدوکوپتس، سایر انگل‌های پوستی در طوطی‌های کوچک شایع نیستند.
کنمیدوکوپتس پیله (Cnemidocptes Pilae) عامل بیماری صورت فلس‌دار (پوسته‌پوسته شدن صورت و پاهای طوطی) در طوطی سانان کوچک است
و ضایعات آن به شکل هایپرکراتوز در منقار و نرمه منقار و همچنین پاها دیده می‌شود.
2. مایت‌های اپیدرموپتید
مایت‌های اپیدرموپتید (Epidermoptid Mites) باعث خارش شدید و ریزش پر در نواحی مبتلا می‌شوند.
ضایعات پوستی به شکل هایپرکراتوز ظاهر می‌شوند. این دسته از جرب‌ها اغلب میزبان خاصی دارند.
3. جرب
هــای هارپیرینچید
جــرب هــای هارپیرینچید و کیلیتیلید در طوطی سانان مشاهده می‌شود.
هرچند که اینگونه آلودگی‌ها در طوطی‌ها خیلی رایج نیست.
جــرب هارپیرینچید باعث ایجاد کیست‌های هایپرکراتوزی در پوست می‌شود.
جرب کیلیتیلید هم ضایعات هایپرکراتوزی مشابهی ایجاد می‌کند.
4. جرب درمانیسوز
جرب درمانیسوز فقط در شب‌ها روی بدن پرندگان قابل مشاهده است و از خون آنها تغذیه می‌کند.
5. جرب اورنیتونیسوز
این جرب تمام مدت روی بدن پرنده وجود دارد و به همین دلیل مشکلات جدی‌تری به وجود می‌آورد.
تشخیص جرب‌های پوستی بر اساس ضایعات جلدی، نمونه‌های پوستی گرفته شده، بیوپسی یا پاسخ به درمان انجام می‌شود.
جرب‌های دو نوع آخر ضایعات جلدی شدیدی ایجاد نمی‌کنند اما به دلیل گزش، التهاب پوست رخ می‌دهد.
عفونت با این جرب‌ها در موارد حاد می‌تواند باعث کم‌خونی و حتی مرگ جوجه‌ها شود.
بیشتر بخوانید::
6. مایت نیمِدوکاپْتیز (Cnemidocoptes /Knemidokoptes) در طوطی
یکی از رایج‌ترین انواع مایت‌ها نیمدوکاپتیز است. این نوع مایت باعث پوسته‌پوسته شدن صورت و پاهای طوطی می‌شود.
این مایت در نواحی بدون پر مانند بینی، منقار، چشم‌ها، مخرج و پاها پنهان می‌شود.
این جراحت به آرامی رشد می‌کند و پرنده مبتلا ممکن است برای مدت طولانی سالم به نظر برسد.
نشان‌های اولیه حتی ممکن است پس از شش ماه تا یک سال ظهور کنند.
بر این باورند که این مایت‌ها در لانه ایجاد می‌شوند و عفونت به مدت طولانی نهفته باقی می‌ماند.
این مایت‌ها خیلی کوچک و میکروسکوپی هستند و تشخیص آنها بر اساس آثار فیزیکی که ایجاد می‌کنند انجام می‌شود.
زگیل‌های کوچک در درزهای منقار یا اطراف بینی شکل می‌گیرند.
منقار و پوست آسیب دیده زبر و مشبک شده و ممکن است باعث رشد غیرعادی ناخن و ترک خوردن آن شود.
اگر آلودگی این مایت پیشرفت کند، تمام نواحی بدون پر بدنی طوطی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و ممکن است منقار طوطی بدشکل و یا به طور غیرعادی رشد کند.
در چنین شرایطی، نیاز به اصلاح منقار توسط دامپزشک خواهد بود. در موارد پیشرفته، ممکن است پرنده توانایی نشستن بر روی نشیمنگاه را هم از دست بدهد.
همچنین، این بیماری ممکن است منجر به عفونت باکتریایی و التهاب مفاصل شود و در نهایت پرنده مبتلا را زمین‌گیر کند.
گونه‌های در معرض این بیماری: این نوع مایت بیشتر در نژاد باجریگار رایج است، اما در گونه‌های دیگر طوطی‌ها هم مشاهده شده است.
این مایت بسیار واگیردار است و تمام پرندگانی که در نزدیکی پرنده مبتلا هستند، نیاز به درمان دارند.
پرنده‌های درمان‌نشده و حتی گاهی پرنده‌های درمان‌شده ممکن است شکل افتادگی نواحی آلوده شده را به صورت دائمی حفظ کنند.
بیشتر بخوانید::
7. جرب (مایت) میالْگِس نودِس (Myialges Nudus)
نوع دوم مایت‌ها و نیز از رایج‌ترین‌ها که ممکن است پرنده را آلوده کند، میالگس نودس نام دارد.
برخلاف نوع قبلی مایت‌ها یعنی نیمدوکاپتیز، این نوع مایت باعث خارش شدید در طوطی می‌شود.
پرنده مبتلا بسیار ضعیف می‌شود و لاغر و با قرمزی و پوسته پوسته شدن صورت و پاهایش، علائم ظاهری این بیماری هستند.
اگر این بیماری درمان نشود، پرنده در عرض چند ماه خواهد مرد.
“`html
می‌دانید که مایت‌ها بسیار ریز هستند و در زیر پوست پرنده‌ها پنهان می‌شوند.
8. مایت قرمز (Red Mite)
این مایت‌ها در شب فعالیت می‌کنند و می‌توانند باعث بی‌قراری و خارش در پرنده‌ها شوند.
مایت‌های قرمز در شب بر روی بدن پرنده و میان پرهای آنها دیده می‌شوند.
بیشترین احتمال هجوم این مایت‌ها به سر و ناحیه مقعد پرنده است.
این مایت‌ها بعد از اینکه از خون پرنده تغذیه کردند، به شکاف‌های قفس و جاهای دیگر خانه مانند لانه می‌روند.
وجود تعداد زیاد این مایت‌ها ممکن است جوجه‌ها را دچار کم‌خونی کند و حتی سبب مرگ آنها شود.
این مایت‌ها همچنین می‌توانند از خون انسان و حیوانات خانگی نیز تغذیه کنند.
در طول روز، این مایت‌ها می‌توانند به مبلمان، فرش‌ها و وسایل چوبی نفوذ کرده و در آن جا تخم‌گذاری کنند.
بهترین راه برای شناسایی این نوع مایت، پوشاندن قفس با یک پارچه سفید در شب است.
با دیدن پارچه صبح روز بعد، می‌توانید نقاط ریز قهوه‌ای و قرمز رنگی که مانند دانه‌ی فلفل هستند را مشاهده کنید.
بیشتر بخوانید::
9. بیماری پوستی زَنتُما (Xanthoma) در طوطی
زنتماها نواحی چاله‌مانند و ضخیم زرد و نارنجی هستند که به دلیل تجمع چربی و کلسترول شکل گرفته‌اند.
این تومورها بیشتر در ناحیه‌ی سینه، ران و سر بال‌ها ظاهر می‌شوند. زنتماها به طور کلی بی‌ضرر هستند اما اگر درمان نشوند، ممکن است به شکل سرطانی رشد کنند.
10. التهاب پوستی همراه با زخم در طوطی
این نوع التهاب باعث قرمزی روی پوست می‌شود. ناحیه‌ی مورد نظر معمولاً متورم است و بدن پرنده تعداد سلول‌های سفید را افزایش می‌دهد که نشان‌دهنده‌ی عفونت است.
این التهاب‌ها ممکن است به زخم‌ها و جراحات، دیابت، یا پارازیت‌های روده‌ای مربوط باشد.
این نوع التهاب‌ها معمولاً با خارش همراهند که می‌تواند باعث شود پرنده به آن نواحی نوک بزند و زخمی ایجاد کند. این روند ممکن است به عفونت باکتریایی منجر شود.
11. برجستگی کف پا (پادُدِرمُتایْتِس / pododermatitis) طوطی
این پلیپ‌ها بیشتر در پرندگان خانگی دیده می‌شوند و به دلیل شرایط نامناسب پا و فشار به پا ایجاد می‌شوند.
در مراحل اولیه، کف پا قرمز و برجسته می‌شود و در مراحل پیشرفته‌تر، ممکن است عفونت چرکی عمیق و عفونت استخوان ایجاد کند.
“`
12. پُلی فالیکِل (Polyfollicles / Polyfolliculitis)
زمانی که چند پر از یک فولیکول رشد می‌کند، به این حالت پلی فالیکِل می‌گویند. این وضعیت ممکن است هیچ مشکل خاصی ایجاد نکند یا مربوط به التهاب مزمن در ناحیه‌ی پرها و پوست باشد.
نواحی خارش‌دار پلی فالیکِل بیشتر در لاوبردها و باجریگارها دیده می‌شود. شایع‌ترین مناطق بروز آن در ناحیه دم و پشت گردن است.