مشخصات گیاه پیچک صحرایی
پیچک صحرایی بعضی اوقات با پیچک هفت بند اشتباه گرفته می‌شود. در حالی که پیچک هفت بند یک ساله و کوچکتر است و گل‌هایش سبز مایل به سفید می‌باشد. همچنین در پایین هر برگچه این گیاه، یک غلاف نازک وجود دارد. این گیاه روی گیاهان دیگری مانند ذرت و نیشکر آسیب جدی می‌زند. از عصاره آن برای حمایت از بدن و تحریک رشد رگ‌های خونی در بافت‌های آسیب‌دیده استفاده می‌شود. این عصاره به شکل کپسول به فروش می‌رسد.
شرایط محیط رشد پیچک صحرایی
سرعت رشد پیچک صحرایی بسیار بالا است، به طوری که پتانسیل حداکثر سرعت رشد نسبی (Rmax) آن ۲.۴۴ می‌باشد و میانگین سرعت رشد آن نیز ۱.۳۶ گرم بر گرم در هفته است. این نشان می‌دهد که سرعت بالای رشد یکی از ویژگی‌های کلیدی گیاهان هرز خطرناک مثل پیچک صحرایی است.
زیرا میزان تولید ماده خشک در هر نوع گیاه باید متناسب با منابعی که در طول فصل رشد استفاده می‌کند، باشد. بنابراین، سرعت رشد نسبی معمولاً برای ارزیابی توانایی رقابتی بین گیاهان زراعی و علف‌های هرز به کار می‌رود.
همچنین، ارتباط قوی بین سطح برگ و سرعت رشد نسبی وجود دارد. به عبارت دیگر، هرچه سطح برگ گیاه بیشتر باشد، سریع‌تر رشد می‌کند و بیوماس بیشتری تولید می‌کند.
روش تکثیر گیاه پیچک صحرایی
یکی از روش‌های تکثیر این گیاه، کاشت بذرهایش است. این گیاه در دماهای بالا و با رطوبت و باران کم در طول فصل رشد تعداد زیادی بذر تولید می‌کند. هر گیاه می‌تواند بین 50 تا 500 بذر تولید کند. این بذرها می‌توانند در خاک برای مدت طولانی (تا 28 سال) زنده بمانند.
روش دیگری برای تکثیر این گیاه، تقسیم ریزوم‌های آن است. یک گیاه پیچک تنها شش ماه پس از جوانه زنی، 197 ریشه عمودی به طول تقریبی 125 سانتی‌متر و 34 ریزوم به طول میانگین 120 سانتی‌متر تولید می‌کند؛ این ریزوم‌ها می‌توانند 141 گیاهچه جدید ایجاد کنند. حتی قطعاتی کوچک به اندازه 2.5 سانتی‌متر از ریشه این گیاه می‌توانند یک گیاه کامل را به وجود آورند.
ترکیبات شیمیایی پیچک صحرایی
از نظر ترکیبات شیمیایی، گیاه پیچک صحرایی دارای ماده‌ای به نام کونولوولین است که به عنوان یک آلکالوئید شناخته می‌شود. این گیاه حدود 1.5 تا 4 درصد ماده رزینی دارد که خاصیت مسهلی دارد. در ریشه یا ساقه زیرزمینی خشک‌شده این گیاه، حدود 4.9 درصد رزین وجود دارد.
منبع : راسخون