“`html
موارد مصرف و عوارض جانبی پروگوانیل
پروگوانیل (Proguanil) یک داروی خاص است که برای مقابله با مالاریا استفاده می‌شود. اثر این دارو به تنهایی ضعیف است، اما وقتی که وارد بدن می‌شود، به شکل دیگری به نام سیکلوگوانیل تبدیل می‌شود که اثر قوی‌تری در برابر مالاریا دارد. این دارو به کاهش فعالیت آنزیم‌هایی که انگل مالاریا را تغذیه می‌کنند، کمک می‌کند و در نتیجه از رشد و تکثیر این انگل جلوگیری می‌کند.
پروگوانیل معمولا به همراه داروهای دیگر مانند کلروکین یا آتوواکوئون برای پیشگیری از مالاریا استفاده می‌شود. تاثیر داروی سیکلوگوانیل در مقابله با مراحل خاص مالاریا آن‌قدر آهسته است که نمی‌توان تنها به آن اکتفا کرد و به همین دلیل для درمان مالاریای فالسیپوروم، پروگوانیل باید با آتوواکوئون استفاده شود.
مالاریا یکی از مهم‌ترین بیماری‌های انگلی است که در بسیاری از کشورهای گرمسیری و نیمه گرمسیری وجود دارد. این بیماری به نام‌های دیگری مثل پالودیسم و تب و لرز شناخته می‌شود و می‌تواند به صورت ناگهانی و شدید ظهور کند. ویژگی‌های این بیماری شامل تب، لرز و کم‌خونی است و ممکن است به بزرگ شدن طحال نیز منجر شود. علل اهمیت این بیماری به خاطر شیوع بالا و میزان مرگ‌ومیر ناشی از آن است، که توسط پشه‌هایی از جنس آنوفل به انسان منتقل می‌شود.
مقدار مصرف پروگوانیل
برای پیشگیری از مالاریا، معمولاً مقدار مصرف پروگوانیل برای بزرگ‌سالان 200 میلی گرم هیدروکلرید پروگوانیل است که باید پس از غذا مصرف شود. در صورتی که از پروگوانیل به همراه 250 میلی گرم داروی دیگر استفاده شود، دوز روزانه 100 میلی گرم خواهد بود. به شدت توصیه می‌شود که مصرف پروگوانیل حداقل یک هفته قبل از سفر به مناطقی که خطر مالاریا وجود دارد، شروع شود، اما اگر زمان کوتاه‌تری وجود داشته باشد، می‌توان یک یا دو روز قبل از سفر نیز آن را مصرف کرد.
در مدت سفر، مصرف دارو ادامه دارد و باید حداقل به مدت 4 هفته بعد از ترک آن مناطق ادامه یابد (اما اگر این دارو به همراه پروگوانیل استفاده شود، این مدت یک هفته خواهد بود). برای درمان مالاریای فالسیپوروم، دوز معمول برای بزرگ‌سالان mg400 هیدروکلرید پروگوانیل و mg100 پروگوانیل به صورت خوراکی و در دوز منفرد برای سه روز متوالی است. همچنین قبلاً سیکلوگوانیل به صورت تزریق داخل عضلانی نیز تجویز می‌شد.
فارماکوکینتیک پروگوانیل
پروگوانیل به راحتی از راه خوراکی جذب دستگاه گوارش می‌شود و غلظت بالای آن در خون بعد از 4 ساعت به حداکثر می‌رسد. در کبد به یک متابولیت فعال به نام سیکلوگوانیل تبدیل می‌شود. غلظت بالا در خون برای سیکلوگوانیل یک ساعت پس از اوج غلظت پروگوانیل حاصل می‌شود.
نیمه عمر هر دو دارو 20 ساعت است. حدود 40 تا 60 درصد پروگوانیل از طریق ادرار دفع می‌شود که 60 درصد آن به صورت دست‌نخورده و 30 درصد به شکل سیکلوگوانیل خارج می‌شود. دفع این دارو همچنین از طریق مدفوع انجام می‌شود. پروگوانیل در شیر مادر نیز به مقدار کم وجود دارد، اما این مقدار نمی‌تواند موجب پیشگیری از مالاریا در نوزاد شود.
عوارض جانبی پروگوانیل
علاوه بر ناراحتی‌های معده، اسهال و گاهی زخم‌های آفتی می‌توانند از عوارض جانبی معمول این دارو باشند. همچنین گزارش‌های نادری از افزایش حساسیت و ورم در بعضی افراد وجود دارد. در بیمارانی که مشکلات کلیوی جدی دارند، تغییرات خونی ممکن است دیده شود.
در صورت مصرف بیش از حد دارو، مشکلاتی مانند ناراحتی‌های معده، استفراغ و … نیز ممکن است رخ دهد.
“`
مشکلات کلیوی ممکن است به همراه خونریزی در ادرار دیده شود. افرادی که دچار اختلالات کلیوی هستند باید بسیار مراقب استفاده از این دارو باشند و ممکن است نیاز باشد دوز دارو کاهش یابد. همچنین، این دارو می‌تواند در دوران بارداری نیز تجویز شود، اما محققان انگلیسی توصیه می‌کنند که همراه با آن مکمل فولات نیز مصرف شود (روزانه 5 میلی‌گرم اسید فولیک).
تداخلات دارویی پروگوانیل
این دارو با فلووکسامین و وارفارین تداخل دارد. در مورد وارفارین، این تداخل ممکن است منجر به خونریزی و افزایش نسبت پروترومبین شود.
چگونگی نگهداری پروگوانیل
پروگوانیل را باید در جای خشک و خنک نگهداری کنید و آن را دور از دسترس کودکان قرار دهید.
بیشتر بخوانید:
