معرفی داروی دفریپرون
دفریپرون (Deferiprone) برای درمان مشکل تجمع آهن در بدن کسانی که به تالاسمی مبتلا هستند و خون مکرر دریافت می‌کنند، استفاده می‌شود. این دارو برای بیمارانی تجویز می‌شود که نمی‌توانند از داروی دیگری به نام دفراکسامین استفاده کنند یا درمان با آن کافی نیست.
تالاسمی یک بیماری ارثی است که باعث می‌شود هموگلوبین نتواند به درستی کار کند و در نتیجه هموگلوبین نامناسب در بدن تولید می‌شود. این نوع هموگلوبین نمی‌تواند اکسیژن را به درستی به بدن برساند. در نتیجه، در مریض‌های تالاسمی کمبود کل هموگلوبین وجود ندارد، بلکه هموگلوبین‌های غیرطبیعی بیشتر از حد طبیعی هستند.
هموگلوبین، ماده‌ای است که اکسیژن را در خون انتقال می‌دهد و شامل دو نوع پروتئین به نام‌های آلفا و بتا است. اگر بدن نتواند به اندازه کافی از این پروتئین‌ها تولید کند، سلول‌های خونی به درستی شکل نمی‌گیرند و نمی‌توانند اکسیژن را به خوبی منتقل کنند. تالاسمی نوعی کم‌خونی است که معمولاً از دوران کودکی شروع می‌شود و تا پایان عمر ادامه دارد. این بیماری تنها یک اختلال نیست، بلکه شامل گروهی از اختلالات است که بدن را به شیوه‌های مشابه تحت تاثیر قرار می‌دهد.
رایج‌ترین درمان برای انواع مختلف تالاسمی، تزریق سلول‌های قرمز خونی است. این تزریق‌ها برای تأمین سلول‌های قرمز خونی سالم و هموگلوبین طبیعی ضروری است تا بتوانند اکسیژن را انتقال دهند. اگر بیمار تالاسمی قبلاً خون کافی دریافت نکرده باشد، برای بهتر شدن کیفیت زندگی او، ممکن است نیاز باشد تا دفعات تزریق خون افزایش یابد.
بدن انسان به طور طبیعی نمی‌تواند آهن اضافی را دفع کند، بنابراین آهنی که از خون تزریق شده باقی می‌ماند، در بدن انباشته می‌شود و به وضعیت «افزایش غیرطبیعی آهن» می‌انجامد. آهن اضافه برای بافت‌ها و اندام‌ها، به‌خصوص قلب و کبد، سمی است و ممکن است باعث مرگ زودرس یا نارسایی اعضای بدن شود. اضافه بار آهن، به ویژه در قلب، علت اصلی مرگ و میر در بیماران تالاسمی ماژور است. استفاده از دفریپرون به این بیماران کمک می‌کند تا آهن اضافی در بدن خود را دفع کرده و از خطرات ناشی از سمیت آهن جلوگیری کنند.
مکانیسم اثر دفریپرون
دفریپرون یک داروی خوراکی است که به دفع آهن از بدن کمک می‌کند. این دارو دارای دو قسمت شلات‌کننده است و بنابراین می‌تواند با یک اتم آهن که دارای ۶ اوربیتال خالی است، ترکیب شود و یک کمپلکس تشکیل دهد. این کمپلکس که از ترکیب سه مولکول دفریپرون و یک اتم آهن ساخته می‌شود، از طریق کلیه‌ها از بدن دفع می‌شود.
فارماکوکینتیک دفریپرون
این دارو به سرعت از دستگاه گوارش جذب می‌شود.
مقدار مصرف دفریپرون
برای بزرگسالان و کودکان بالای 6 سال: 25 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، 3 بار در روز. دوزهای بالاتر از 100 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم در روز توصیه نمی‌شود.
عوارض جانبی دفریپرون
کاهش گلبول‌های سفید خون (آگرانولوسیتوز)، عوارض گوارشی (درد شکم، تهوع، استفراغ، افزایش اشتها و اسهال)، درد شکم و مفاصل، بالا رفتن سطح خونی آنزیم‌های کبدی و تغییر رنگ ادرار.
داروهای هم گروه دفریپرون
- دفراسیروکس
- دفروکسامین
- دیمرکاپرول
- کلسیم دی سدیم ادتا
- پنسیلامین
- سوکسیمر
نحوه نگه‌داری داروی دفریپرون
- دارو را دور از دسترس کودکان نگه دارید.
- دارو را در جای خشک و خنک و دور از گرما و نور مستقیم نگه دارید.
بیشتر بخوانید:
