کدام حیوان تک همسر است؟
به گزارش رضیم به نقل از مشرق : حیوانات دنیای زیبا و بی‌ریایی دارند و همیشه از آنچه که دارند راضی هستند. یکی از ویژگی‌های جالب این موجودات، جستجوی همسر است. مانند انسان‌ها، حیوانات هم برای ادامه نسل خود به جفت نیاز دارند و در زمان تولید مثل به دنبال یک جفت خوب می‌گردند.
با بررسی بیشتر در مورد زندگی حیوانات، به اطلاعات جالبی می‌رسیم. بعضی از آنها در طول زندگی فقط یک همسر را انتخاب می‌کنند. برعکس این تصور که مردم فکر می‌کنند حیوانات معمولاً چند همسر دارند، در واقع چندین حیوان وجود دارد که برای همیشه با یک جفت زندگی می‌کنند و به این نوع رابطه می‌گویند «تک همسر».
مطالعات نشان می‌دهد که کمتر از پنج درصد از حیوانات و حدود ۹۰ درصد از پرندگان، تک همسر هستند. در یک رابطه تک همسری، نر و ماده با هم جفتگیری کرده و فرزندان خود را بزرگ می‌کنند و زمان زیادی را کنار هم می‌گذرانند، هرچند ممکن است در بعضی مواقع با دیگر هم‌نوعان خود هم جفتگیری کنند.
حیواناتی مانند پنگوئن ماکارونی، درنای شن زار، اسب آبی، گرگ خاکستری، جغد انبار، سقنقور دم کوتاه زبان آبی، عقاب سرسفید، میمون دراز دست، کرکس سیاه، سگ آبی، قو، فاخته و موش صحرایی از جمله حیوانات تک همسر هستند.
پنگوئن ماکارونی
بیش از ۹۰ درصد پرندگان تک همسر هستند، اما هیچ‌کدام از آنها وفاداری پنگوئن‌های ماکارونی را ندارند. پنگوئن ماکارونی یکی از گونه‌های خاص پنگوئن‌هاست. این زوج‌های دوست داشتنی با یکدیگر می‌رقصند که به آن «نمایش جذب» می‌گویند. آنها سینه‌های خود را بالا می‌آورند، سرهایشان را به سمت‌های مختلف تکان می‌دهند و صدای غرغر می‌کنند. وقتی جوجه‌شان به دنیا می‌آید، پدر از آن مراقبت می‌کند و مادر به دنبال غذا می‌رود.
درنای شنزار
درنای شنزار یک نوع خاص از درناهاست که اولین بار در سال ۱۷۵۸ میلادی توسط کارل لینه نامگذاری شد. این پرندگان بزرگ، با پاهای و گردن بلند و بال‌های گسترده، شکل مشابهی به لک لک‌ها دارند. در هنگام پرواز، گردن و پاهای خود را کشیده نگه می‌دارند و وقتی مهاجرت می‌کنند، دسته‌هایشان به شکل هفت درآورده پرواز می‌کند.
این درناها به موسیقی علاقه خاصی دارند. آنها برای ایجاد صدا در پاسخ به آهنگ‌ها دو بار صدا تولید می‌کنند، و نرها با یک صدای خاص پاسخ می‌دهند. جالب است که نمی‌دانیم آیا این نوع موسیقی همان تأثیر را روی انسان‌ها هم دارد یا نه.
اسب دریایی
اسب دریایی یا اسب ماهی یک نوع ماهی از خانواده سوزن‌ماهیان است که در آب‌های گرمسیری و معتدل سرتاسر جهان یافت می‌شود. ویژگی خاص این ماهی‌ها این است که جنس ماده تخم‌های خود را به بدن نر منتقل می‌کند و نر آنها را حمل می‌کند. مدت زمان حاملگی در اسب دریایی معمولاً بین ۱۰ روز تا ۶ هفته متغیر است.
بر خلاف بسیاری از ماهی‌ها، مادگی اسب دریایی تخم‌ها را به حال خود رها نمی‌کند، بلکه آنها را درون یک کیسه در بدن نر قرار می‌دهد. اسب دریایی نر تخم‌ها را تا زمان زایمان نگه می‌دارد و سپس نوزادان از کیسه بیرون می‌آیند و به زندگی مستقل خود ادامه می‌دهند.
این اسب‌های دریایی تا وقتی که دارای فرزند هستند، آن را در شکم خود حمل می‌کنند. همچنین، آنها با پیچاندن دم خود دور جنس ماده، با یکدیگر می‌رقصند و در عین حال، ماده‌ها برای یافتن نر مناسب هم حسادت می‌کنند و با هم رقابت می‌کنند.
گرگ‌های خاکستری
گرگ یا گرگ خاکستری یک گونه از…
“`html
پستانداران گوشت‌خوار متعلق به خانواده سگ‌سانان هستند. گرگ یک جانور درنده است که به طور طبیعی در نیمکره شمالی زندگی می‌کند و در مناطق زیادی از اوراسیا و آمریکای شمالی پراکنده شده است. گرگ‌ها بیشترین تنوع جغرافیایی را در میان دیگر سگ‌سانان دارند. این جانور، نیای اصلی سگ‌ها محسوب می‌شود، به این معنی که سگ‌ها از یک نوع خاص گرگ که بین ۱۸ تا ۳۲ هزار سال پیش اهلی شده، descend کرده‌اند. تا به امروز، ۳۷ زیرگونه از گرگ شناسایی شده، از جمله سگ‌های اهلی، دینگو، گرگ قرمز و گرگ ایرانی. گرگ شمال غرب آمریکا (Northwestern wolf) به عنوان بزرگ‌ترین نوع گرگ در نظر گرفته می‌شود.
اما برعکس تصورات رایج و داستان‌هایی که در مورد حقه‌بازی گرگ‌ها نقل می‌شود، گرگ‌ها یکی از وفادارترین و درست‌کارترین روابط تک‌همسری را در میان پستانداران دارند. یک گله گرگ معمولاً از یک نر و یک ماده تشکیل می‌شود که با جفتگیری و زایمان فرزندان خود به هسته خانواده و گله تبدیل می‌شوند. سطح اجتماعی دیگر گرگ‌های خاکستری در گله به این دو وابسته است. این زوج هر سال یک بار جفتگیری می‌کنند.
جغد انبار یا جغد سفید
جغد سفید یک پرنده بومی ایران است. در گذشته، این پرنده به تعداد کمی وجود داشت اما حالا به عنوان یکی از گونه‌های نادر شناخته شده و در ایران بسیار کمیاب است. در تاریخ ۳۰ مهر ۱۴۰۰، برای نخستین بار یک جغد انبار در منطقه بوکان در استان آذربایجان غربی دیده شد.
این جغد به زندگی در مناطق مسکونی تمایل دارد و معمولاً در ساختمان‌های روستایی، برج‌ها و خرابه‌ها زاد و ولد می‌کند. این پرنده همچنین در پارک‌هایی با درختان کهنسال و گاهی روی صخره‌ها دیده می‌شود. جغدهای انبار زبان عشق خاصی دارند. نرها با آوردن موش‌های مرده و درآوردن صداهایی سعی در جلب توجه ماده دارند و ماده در پاسخ با غارغار کردن واکنش نشان می‌دهد.
سقنقور دم‌کوتاه زبان‌آبی
سقنقور دم‌کوتاه زبان‌آبی یک نوع مارمولک بومی استرالیا است که در هر فصل جفتگیری به همان شریک زندگی خود بازمی‌گردد. نرها با نوازش و محبت به جفت خود سعی می‌کنند آنها را فریب دهند، و این تلاش‌های عاشقانه معمولاً به نتیجه می‌رسد. این روابط می‌تواند بیش از ۲۰ سال طول بکشد و زوج‌ها معمولاً در نزدیکی یکدیگر حرکت می‌کنند، در حالی که نر کمی در پشت جفت خود راه می‌رود.
عقاب سر سفید
عقاب سرسفید، که به عنوان Haliaeetus leucocephalus نیز شناخته می‌شود، یک پرنده شکاری از گروه عقاب‌های دریایی است که بومی آمریکای شمالی است. محدوده زندگی این پرنده شامل آلاسکا، کانادا، تمامی ایالات متحده و شمال مکزیک است.
این عقاب‌ها در نزدیکی منابع آبی بزرگ که غذا برای‌شان کافی باشد و درختان کهنسالی برای ساخت آشیانه وجود داشته باشد، زندگی می‌کنند. در اواخر قرن بیستم، این پرنده در آمریکا در خطر انقراض قرار گرفت، در حالی که در آلاسکا و کانادا تعدادشان افزایش یافته بود. با گذر زمان، جمعیت عقاب‌های سرسفید در آمریکا افزایش پیدا کرد و در تاریخ ۱۲ ژوئیه ۱۹۹۵ از فهرست حیوانات در معرض خطر انقراض خارج شد.
عقاب‌های سرسفید نیز از جمله پرندگان تک‌همسر هستند ولی رفتارشان کمی متفاوت است. آنها یک رابطه جفتگیری برای تمام عمر تشکیل می‌دهند، اما اگر یکی از این دو قادر به تولید مثل نباشد، آنها رابطه را پایان داده و به دنبال جفت دیگری می‌گردند. اگر هم یکی از جفت‌ها بمیرد، آنها برای ادامه نسل خود به سرعت جفت جدیدی پیدا می‌کنند.
میمون درازدست
گیبون‌ها یا میمون‌های درازدست از گونه‌های نزدیک به هم از نظر رفتاری هستند.
“““html
به انسان ها هستند، آنها از جمله میمون های تک همسر هستند که برای تمام عمر خود یک جفت پیدا می کنند. گیبون ها روابط بسیار محکم و زیبایی دارند؛ نر و ماده این جانورها از نظر اندازه و جثه هم یکسان هستند، بنابراین رابطه شان برابری کامل دارد. گیبون ها عاطفه و محبت زیادی به هم نشان می دهند و زمان زیادی را به مراقبت از یکدیگر اختصاص می دهند و یا در میان درختان با یکدیگر می چرخند. البته تحقیقات جدید نشان می دهند که تک همسری در گیبون ها همیشه دوام ندارد و برخی اوقات در میان جفت ها خیانت یا ترک کردن جفت مشاهده می‌شود.
کرکس سیاه
کرکس ها به عنوان پرندگانی که چندان محبوب نیستند و به نوعی ترسناک به نظر می رسند، شناخته می شوند. اما حداقل این پرنده می تواند به جفت خود وفادار و مهربان باشد. در زمان جفتگیری، کرکس های نر با گردن های کشیده به دور ماده‌ها پرواز کرده و دایره طور می چرخند، سپس آنها را تعقیب کرده و به سمتشان شیرجه می زنند.
کرکس های سیاه تمام سال با هم زندگی می کنند و در زمان تخم گذاری هر یک از آنها به نوبت برای ۲۴ ساعت روی تخم ها می خوابند. به نکته جالب این است که اگر یک کرکس به جفت خود خیانت کند، از جمع خود طرد شده و دیگر کرکس ها به او حمله می کنند.
سگ های آبی
سگ آبی که به نام بیدَستَر نیز معروف است، شامل دو نوع سگ آبی آمریکایی (بومی آمریکای شمالی) و سگ آبی اوراسیایی (بومی اروپا و بخشی از آسیا) است. این جانور به خاطر ساخت سد، کانال و خانه‌های چوبی شناخته شده است.
شکار زیاد این حیوان برای استفاده از پوستش و همچنین تخریب زیستگاه‌های آبی باعث کاهش شدید جمعیت این حیوان شده است. به‌خصوص سگ آبی اروپایی در سال ۱۹۰۰ در آستانه انقراض قرار گرفت، اما پس از آن با حفاظت صحیح جمعیت آن افزایش یافت و به مناطقی که قبلاً دیگر وجود نداشتند، بازگشت.
در مورد نحوه یافتن جفت توسط سگ های آبی هنوز اطلاعات زیادی موجود نیست، اما به محض اینکه جفت خود را پیدا می کنند، تمام عمر با شریک خود زندگی می کنند. طبق یک مطالعه ژنتیکی از دانشگاه چارلز در پراگ، سگ‌های آبی حتی ممکن است تا آخر عمر به جفت های خود وفادار بمانند. جالب است بدانید که ویژگی تک همسری فقط در سگ‌های آبی اروپایی صدق می‌کند. سگ‌های آبی آمریکای شمالی ممکن است جفت خود را انتخاب کنند و زندگی طولانی‌مدتی داشته باشند، اما ممکن است با سگ‌های آبی دیگر هم رابطه برقرار کنند.
قو
قو پرنده‌ای از خانواده مرغابی‌ها است و شامل غازها و اردک‌ها نیز می‌شود. این پرنده از دیگر اعضای این خانواده بزرگتر است و آن را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و زیباترین پرندگان آبزی در جهان می‌شناسند. یکی از نژادهای قو دارای پرهای کاملاً سیاه است و نژاد دیگر پرهای سیاه دور گردن دارد؛ اما این پرنده بیشتر با پرهای سفیدش شناخته می‌شود.
قوها در بیشتر مناطق نیمکره شمالی زندگی می‌کنند. در قاره استرالیا و آمریکای جنوبی نیز دو نوع از این پرنده وجود دارد. آنها در مناطق آبگرفته و مرداب‌ها زندگی و تخم‌گذاری می‌کنند و با تغییر فصل‌ها به مناطق دیگر مهاجرت می‌کنند. ایران یکی از مناطقی است که قوی‌های مهاجر در زمستان به آنجا می‌آیند و سه نوع قو در شمال ایران و دیگر نقاط خاورمیانه مهاجرت می‌کنند.
همه ما داستان‌های عاشقانه زیادی درباره قوها شنیده‌ایم، دو قو که سرهایشان را به هم می‌زنند و قلبی را شکل می‌دهند، تبدیل به نماد عشق ابدی شده‌اند. قوها از جمله پرندگان وفاداری هستند که رابطه تک همسری دارند و سال‌های زیادی را در کنار هم زندگی می‌کنند و معمولاً حتی تا آخر عمر نیز در کنار هم می‌مانند.
“`
همچنین در بین قوها، هرچند که زندگی تک‌همسری ممکن است همیشه به نفعشان نباشد. برای مثال، وقت زیادی که باید صرف مهاجرت، تعیین قلمرو، نشستن روی تخم‌ها، بزرگ کردن جوجه‌ها و جذب جفت شود، می‌تواند بر زندگی آنها تأثیر بگذارد و زمان تولیدمثل را کاهش دهد. بر اساس تحقیقاتی که روی زندگی قوها انجام شده، یکی از مزایای جفتگیری دائم این است که آنها از تجربیات موفق و ناموفقشان در بزرگ کردن جوجه‌ها یاد می‌گیرند.
فاخته
فاخته که به کوکوی معمولی یا کوکوی اروپایی هم معروف است، پرنده‌ای است که در اروپا، آسیا و آفریقا زندگی می‌کند و مهاجرت می‌کند. این پرنده کمی کوچک‌تر از کبوتر است و دور گردنش یک طوق سیاه دارد.
صدای فاخته نرم و ملایم است و شبیه به «کو کو» می‌باشد. این صدا بیشتر در اوایل بهار شنیده می‌شود. بیشتر مردم فکر می‌کنند که پرنده ماده آواز می‌خواند، اما این‌گونه نیست. در واقع، فاخته‌های ماده نمی‌تواند آواز بخوانند و این پرنده نر است که آواز می‌خواند. فاخته نر و ماده از نظر ظاهری با هم تفاوت دارند؛ رنگ پرهای فاخته نر مایل به خاکستری تیره است و پرنده ماده دارای پرهای خاکستری روشن با لکه‌های سفید است. این پرنده به عنوان پرنده‌ای متوسط و کوچک شناخته می‌شود.
فاخته‌ها در ادبیات بسیاری از کشورها به وفاداری و عشق معروف هستند. این پرنده نماد عشق در شعر و داستان‌های زیادی به شمار می‌رود. حتی ویلیام شکسپیر، نمایشنامه‌نویس معروف، نیز از این پرندگان وفادار الهام گرفته و یکی از اشعار خود را «ققنوس و فاخته» نامگذاری کرده است. فاخته‌ها به عنوان پرندگانی نوحه‌خوان یا کبوتران باران مطرح هستند. در فصل جفتگیری، فاخته نر پس از انتخاب جفتش با سر و صدا به سمت ماده می‌رود. هنگام پرواز، بال‌های فاخته نر صدای سوت مانندی تولید می‌کنند. بعد از جفتگیری، فاخته نر سینه‌اش را باد کرده و سرش را به حرکت در می‌آورد تا ماده را به خود جذب کند و نشان دهد که او همیشه از آن او خواهد بود.
موش صحرایی نر
رابطه تک‌همسری در بین موش‌های صحرایی داستان جالبی دارد. موش‌های صحرایی نر را می‌توان به عنوان یکی از وفادارترین پستانداران دانست. این موجود کوچک وفادار تنها با موش ماده‌ای که برای اولین بار با او جفتگیری کرده، رابطه برقرار می‌کند. اگر این رابطه شکل بگیرد، موش صحرایی نر دیگر با ماده‌های دیگر جفتگیری نخواهد کرد و حتی اگر ماده‌ای به او نزدیک شود، با او می‌جنگد. برعکس، موش‌های صحرایی ماده تمایلی به داشتن یک جفت ثابت ندارند و ممکن است با بیش از یک جفت رابطه جنسی داشته باشند.
در حین برقراری ارتباط با جفت خود، موش‌های صحرایی در مغزشان یک ماده شیمیایی ترشح می‌کنند که باعث می‌شود مانند انسان‌ها عاشق شوند. اگر این موش‌ها جفت خود را از دست بدهند، به همان اندازه که انسان‌ها دچار افسردگی می‌شوند، آنها هم دچار افت روحی می‌شوند.