“`html
آنتی بادی GAD چیست؟
آنتی بادیهای GAD کار تولید انسولین در پانکراس را متوقف می‌کنند، زیرا این آنتی بادی‌ها سلول‌های پانکراس را برای حمله سیستم ایمنی علامت‌گذاری می‌کنند.
GADA یا کسگلوتامیک اسید دکربوی نوعی آنتی بادی است که سیستم ایمنی بدن علیه سلول‌های تولید کننده انسولین ساخته و باعث دیابت در فرد می‌شود.
نقش طبیعی GAD
GAD مخفف glutamic acid decarboxylase است و در تولید یک نوع انتقال‌دهنده عصبی مسئول است.
انتقال‌دهنده‌های عصبی در ارسال پیام در سلول‌های عصبی فعالیت دارند.
GABA یا گاما آمینو بوتیریک اسید نوعی اسید آمینه است که پیام‌های عصبی را کاهش می‌دهد و موجب آرامش عضلات می‌شود.
کمبود GAD می‌تواند به بیماری‌ای به نام سندرم شخص سفت منجر شود.
GAD هم در مغز و هم در پانکراس که محل تولید انسولین است، وجود دارد.
چه هنگام GAD آنتی بادی تولید می‌کند؟
متأسفانه، GAD می‌تواند مانند یک ماده مضر برای بدن عمل کند و سیستم ایمنی را به تولید آنتی بادی‌هایی علیه سلول‌های خودی تحریک کند.
در این وضعیت، آنتی بادیهای GAD سلول‌های تولید کننده انسولین در پانکراس را علامت‌گذاری می‌کنند.
حمله سیستم ایمنی به این سلول‌ها، باعث ایجاد دیابت می‌شود، زیرا این سلول‌ها برای سیستم ایمنی مانند یک جسم خارجی به نظر می‌رسند.
این خود ایمنی علت دیابت نوع 1 و دیگر انواع دیابت مرتبط با آنتی بادیهای خودی است.
شناسایی آنتی بادی GAD یکی از روش‌های تشخیص دیابت نوع 1 است، به‌ویژه زمانی که پزشک در تشخیص تردید داشته باشد.
اگر علائم دیابت نوع 1 در بزرگسالان ظاهر شود، می‌توان با آزمایش آنتی بادی GAD نوع دیابت را شناسایی کرد، زیرا دیابت نوع 1 معمولاً در سنین کودکی و نوجوانی تشخیص داده می‌شود.
LADA چیست؟
LADA به معنای دیابت خود ایمنی نهفته در بزرگسالی است. این نوع دیابت می‌تواند به عنوان “دیابت نوع 1 کند پیش‌رونده” نیز شناخته شود.
این بیماری معمولاً بعد از سن 30 سالگی رخ می‌دهد و به دلیل بروز در بزرگسالی ممکن است با دیابت نوع 2 اشتباه گرفته شود.
در واقع، LADA بیشتر شبیه دیابت نوع 1 است و به همین خاطر به آن دیابت نوع 1.5 نیز می‌گویند.
بیمارانی که تست آنتی بادی GAD آنها مثبت است، احتمالاً به درمان با انسولین نیاز دارند.
این افراد معمولاً در عرض 6 تا 12 ماه پس از مثبت بودن تست GADA به درمان با انسولین نیاز پیدا می‌کنند.
علائم این بیماری مشابه دیابت نوع 1 است (تکرر ادرار، تشنگی زیاد، گرسنگی غیرعادی، خستگی، و تاری دید) و ممکن است علائمی مانند سوزن‌سوزن شدن یا بی‌حسی در پاها یا دست‌ها که ناشی از پیشرفت بیماری دیابت است نیز مشاهده شود.
برخی علائم مانند کاهش وزن غیرعادی بیشتر به علائم دیابت نوع 1 وابسته‌اند.
چگونه آزمایش آنتی بادی GAD انجام می‌شود؟
تست آنتی بادیهای GAD در آزمایشگاه انجام می‌شود و با تهیه نمونه خون از فرد، این تست انجام می‌گیرد. نمونه ممکن است برای آزمایش‌های دیگر دیابت هم مورد استفاده قرار گیرد.
برای گرفتن نمونه خون، تکنسین معمولاً با استفاده از یک نیدل خون را از ورید بازو می‌گیرد.
نتایج آنتی بادی GAD به چه معناست؟
آزمایش آنتی بادی GAD در واقع میزان GADA در خون را اندازه‌گیری می‌کند:
- اگر نتیجه این آزمایش برابر یا کمتر از 0.02 نانومول در لیتر باشد، این به معنای تشخیص دیابت نوع 1 (LADA) است.
- غلطت‌های بالاتر از 0.03 نانومول در لیتر نشان دهنده اختلالات عصبی می‌باشد.
سایر آزمایشات دیابت
آزمایش آنتی بادیهای GAD معمولاً در زمره آزمایش‌های روتین برای افرادی که به دیابت مشکوک هستند، قرار نمی‌گیرد.
این…
“`
آزمایش زمانی استفاده می‌شود که پزشک بخواهد بداند آیا فرد مبتلا به دیابت نوع 1 یا نوع 2 هست یا نه.
در این آزمایش، آنتی بادیهای دیگری هم بررسی می‌شوند:
- آنتی بادیهای سیتوپلاسمیک سلول‌های جزایر (ICA) – این آنتی بادی‌ها به سلول‌های تولید کننده‌ی انسولین حمله می‌کنند.
- آنتی بادیهای مرتبط با انسولینما 2 یا Insulinoma-associated-2 autoantibodies
- آنتی بادیهای انسولین. انسولین خود می‌تواند باعث تحریک سیستم ایمنی شود.
تست‌های استاندارد برای دیابت معمولاً برای تشخیص دیابت نوع 1 یا 2 کافی هستند. هر دو نوع دیابت با اندازه‌گیری سطح قند خون قابل تشخیص‌اند.
تشخیص اینکه آیا فرد دیابت نوع 1 دارد یا نوع 2، معمولاً بر اساس ویژگی‌هایی مانند سن شروع بیماری، شدت علائم و نیاز به انسولین انجام می‌شود.
سطح قند خون از طریق نمونه‌گیری خون اندازه‌گیری می‌شود و نتیجه آزمایش نشان‌دهنده میزان قند خون در زمان نمونه‌گیری است. در حالی که آزمایش هموگلوبین A1c نشان دهنده میانگین قند خون در سه ماه گذشته است.
چه شرایطی باعث افزایش آنتی بادی GAD می‌شود؟
برای کنترل قند خون، ممکن است انسولین تزریق شود. بیماری خود ایمنی که آنتی بادیهای GAD به نوروترانسمیترها حمله می‌کنند، می‌تواند باعث ایجاد اختلالی به نام سندرم شخص سفت شود.
این بیماری نادر است اما معمولاً در افرادی که به اختلالات خود ایمنی دیگر مبتلا هستند، بروز می‌کند.
علایم سندرم شخص سفت شامل:
- سفتی عضلات
- اسپاسم‌های عضلانی
علایم این بیماری به آرامی پیشرفت می‌کند و بیشتر بر روی تنه، دست‌ها و پاها تأثیر می‌گذارد.
میزان آنتی بادی GAD در افرادی که به سندرم شخص سفت مبتلا هستند، بیشتر از افرادی است که دیابت نوع 1 دارند.
دیابت نوع 1 یک بیماری خودایمنی است که باید با تزریق انسولین کنترل شود، زیرا در این افراد انسولین به طور طبیعی تولید نمی‌شود.
درمان با انسولین مشکلات ایجاد شده توسط این بیماری خودایمنی را برطرف نمی‌کند، بلکه فقط عوارض جانبی آن را درمان می‌نماید.
تحت درمان با انسولین، قند خون کنترل می‌شود تا از بروز مشکلاتی مانند بالا رفتن قند خون که می‌تواند رگ‌های خونی را آسیب‌دیده کند، جلوگیری شود.
افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و LADA باید دیابت خود را با تزریق روزانه انسولین کنترل کنند.
انسولین همچنین برای درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که مدت زیادی است به این بیماری مبتلا هستند، استفاده می‌شود.
در دیابت نوع 2، آنتی بادیهای GAD به سلول‌های تولید کننده‌ی انسولین حمله نمی‌کنند.
واکسن GAD برای درمان دیابت
با وجود نتایج ناامیدکننده استفاده از واکسن GAD در درمان کودکان مبتلا به دیابت نوع 1، تحقیقات در این زمینه کاملاً متوقف نشده است.
مطالعه‌ای به نام DIAPREV-IT در حال انجام است که در آن کودکان در معرض ابتلا به دیابت واکسینه می‌شوند.
در اوایل ماه مه 2011، شرکت Diamyd، سازنده‌ی GAD، اعلام کرد که نتایج تزریق واکسن GAD در کودکان تازه مبتلا شده به دیابت نتایج مطلوبی نداشته و پروژه را متوقف کرد.
اما در حال حاضر در پروژه DIAPREV-IT از این واکسن برای کودکان در معرض خطر استفاده می‌شود.
این کودکان معمولاً دارای ژن‌های خطر ابتلا به دیابت یا حداقل دو نوع آنتی بادی علیه سلول‌های بتا هستند (این نشانه‌ای از سیستم ایمنی است که می‌خواهد به سلول‌ها حمله کند).
خطر ابتلا به دیابت در این کودکان بسیار بالا است، بنابراین باید قبل از شروع بیماری آنها واکسینه کرد تا تعداد بیشتری از سلول‌های بتا حفظ شوند.
یکی دیگر از تفاوت‌های این پروژه با مطالعات قبلی، سن کودکان است. در این پروژه واکسیناسیون در سنین پایین‌تری آغاز می‌شود و کمترین سن 4 سال است.
واکسن GAD هیچ عارضه جانبی ندارد.
محققین تمایل آنتی بادی به GAD را در 46 بیمار مبتلا به دیابت LADA که در تحقیق واکسیناسیون GAD شرکت داشتند، بررسی کردند.
به شرکت‌کنندگان دوزهای مختلف GAD یا پلاسبو به صورت زیرپوستی تزریق شد تا تحمل سیستم ایمنی به سلول‌های بتا ایجاد شود.
جالب اینجاست که تمایل آنتی بادی‌ها به GAD بعد از درمان با یکدیگر متفاوت بود.
بنابراین دانشمندان در حال بررسی تأثیرات بیشتر این واکسن و نتایج آن هستند.
محققان توانسته‌اند بیماران را بر اساس میزان آنتی بادی GAD که در بدنشان وجود دارد، به دو دسته مختلف تقسیم کنند.
بیمارانی که آنتی بادی GAD آنها در سطح بالایی قرار دارد، انسولین بسیار کمی تولید می‌کنند و سلول‌های بتای پانکراس آنها به شدت توسط سیستم ایمنی بدنشان مورد حمله قرار گرفته است.
این گروه از بیماران معمولاً بعد از مدت زمان کوتاهی نیاز به دریافت انسولین پیدا می‌کنند.
در مقابل، بیمارانی که میزان آنتی بادی GAD آنها پایین است، مقدار قابل توجهی انسولین تولید می‌کنند و در طول 30 ماه، توانایی تولید انسولین آنها همچنان پایدار می‌ماند.
محققان بیان می‌کنند که در این دسته از بیماران، سطح آنتی بادی GAD تحت تأثیر واکسیناسیون GAD قرار نمی‌گیرد.
آنتی بادی GAD به عنوان یک نشانگر تشخیصی جدید و مهم برای بیماران مبتلا به دیابت نوع LADA شناخته می‌شود.
بیشتر بخوانید :