آیا میدانید فضا نورد شدن بدون سالها تجربه وتمرین سخت در زمین ممکن نیست؟

بسیاری از مردم فکر می‌کنند که فضانوردان افرادی هستند که در ایستگاه فضایی و در مدار زمین به تحقیق و آزمایش‌های علمی مشغولند و تصاویر خیره‌کننده‌ای از زیبایی‌های فضا به ما ارسال می‌کنند. اما آیا می‌دانستید که فضانورد شدن بدون سال‌ها تمرین و تجربه در زمین ممکن نیست؟ با ما در زومیت همراه باشید.

فضانورد شدن یک شبه به دست نمی‌آید و نیاز به سال‌ها آموزش سخت و تجربه دارد تا فرد به شرایط لازم برای این شغل برسد. بسیاری از افراد حتی شرایط لازم برای شرکت در آزمون‌ها را ندارند و از بین تمام کسانی که شرکت می‌کنند، فقط عدهٔ کمی موفق به سفر به فضا می‌شوند.

این مقاله به فرآیند انتخاب فضانوردان توسط ناسا از میان شهروندان آمریکایی می‌پردازد، اما قوانین تقریبا برای سایر کشورها نیز مشابه است. آژانس‌های فضایی مختلف برنامه‌هایی برای ارسال فضانورد به فضا دارند و باید از طریق آژانس مربوطه در کشور خود اقدام کرد.

سازمان فضایی کشور ما هم می‌خواهد پیش از سال ۱۴۰۰، نخستین فضانورد را به فضا بفرستد:

اولین گام برای فضانورد شدن، داشتن تحصیلات مرتبط با این حوزه است. دو گروه اصلی از متقاضیان جذب می‌شوند: متقاضیان نظامی و غیرنظامی.

متقاضیان نظامی بسته به بخش فعالی که در نیروهای مسلح دارند، به قسمت مربوطه ناسا منتقل می‌شوند، اما غیرنظامیان به‌طور مستقیم توسط خود ناسا مورد ارزیابی قرار می‌گیرند.

به هر نحوی که بخواهید واجد شرایط فضانورد شوید، حداقل باید مدرک کارشناسی ارشد داشته باشید. فارغ‌التحصیلان رشته‌های مهندسی، زیست‌شناسی، فیزیک، ریاضیات، جغرافیا و حمل و نقل فضایی برای فعالیت در فضا مورد نیاز هستند.

بسیاری از فضانوردان دارای مدرک دکترا یا مدارک بالاتر هستند.

تا اینجا متوجه شدید که برای فضانورد شدن به مدارک تحصیلی بالایی نیاز است، اما این‌ها فقط شرایط ابتدایی هستند؛ برای اینکه به عنوان نامزد پذیرفته شوید، باید حداقل سه سال تجربه حرفه‌ای در رشته مورد نظر داشته باشید و برای نامزدهای نظامی، این تجربه به معادل ۱۰۰۰ ساعت پرواز با هواپیمای جت می‌رسد.

با این حال، مدرک کارشناسی ارشد به عنوان یک سال و دکترا به‌عنوان سه سال از تجربه حرفه‌ای محسوب می‌شود؛ تنها استثنا معلمان هستند که می‌توانند با مدرک کارشناسی فنی واجد شرایط بشوند.

کاندیداهای فضانوردی ناسا از نظر شرایط جسمی نیز باید شرایط خاصی داشته باشند که شامل:

• قدرت بینایی ۲۰ بر ۲۰ به‌طور طبیعی یا با استفاده از لنزهای طبی
• فشار خون کمتر از ۱۴۰ بر ۹۰ در حالت نشسته
• قد بین ۱۵۷ تا ۱۹۰ سانتی‌متر

به‌طور کلی شرایط بدنی کاندیدا باید بسیار خوب و مناسب برای انجام فعالیت‌های دشوار باشد، زیرا بازگرداندن فضانورد به زمین در شرایط اضطراری کار بسیار سخت و پرهزینه‌ای است.

آیا می‌دانستید فضانورد شدن بدون سال‌ها تجربه و تمرین سخت در زمین ممکن نیست؟

پس از گذراندن این مراحل، کاندیدا باید در مصاحبه نیز موفق باشد. در این مصاحبه، شرایط جسمی و روحی فرد برای فضانوردی توسط متخصصین ارزیابی می‌شود. مهارت‌های شغلی، روحیه تیمی و همچنین علاقه به یادگیری از جمله ویژگی‌هایی هستند که ناسا از فضانوردان خود انتظار دارد.

پیش به سوی پرواز

بعد از موفقیت در این مراحل، ناسا شما را به عنوان یک فضانورد نمی‌شناسد، بلکه شما واجد شرایط گذراندن آموزش‌های اولیه فضانوردی شده‌اید.

در این مرحله، دو سال آموزش‌های اولیه برای فضانوردان در نظر گرفته می‌شود و نامزدها دوره‌های عمومی درباره ایستگاه فضایی بین‌المللی و پروازها را خواهند گذراند.

“`

فضانوردان قبل از رفتن به فضا با آموزش‌های خاصی آماده می‌شوند. این آموزش‌ها شامل تبدیل شدن به غواصان حرفه‌ای، یادگیری نحوه زنده ماندن در آب، تحمل فشار بالا، پرواز در مدار، راهپیمایی فضایی و حتی یادگیری زبان روسی است. همه این موارد در دانشکده فضانوردی به کاندیداها آموزش داده می‌شود.

پس از فارغ‌التحصیلی، فضانوردان معمولاً برای یک سال به عنوان پشتیبان فضانوردان در مدار کار نمی‌کنند. آن‌ها در ماموریت‌های شبیه‌سازی شده در آزمایشگاه ناسا تمرین می‌کنند تا مهارت‌های خود را افزایش دهند.

در ادامه، بر اساس نوع فعالیت‌هایی که دارند، ممکن است توسط شرکای بین‌المللی ناسا مانند سازمان فضایی کانادا مهارت‌هایی برای کار با بازوی رباتیک ایستگاه فضایی به آن‌ها آموزش داده شود. همه فضانوردان همچنین باید در پرواز با هواپیمای T-38 ناسا تخصص پیدا کنند و باید در هر ماه تعداد مشخصی از پروازها را انجام دهند.

NASA T-38

همانطور که می‌بینید، انتخاب شدن به عنوان فضانورد تنها آغاز راه است. بعد از این مرحله، ساعت‌ها درس و تمرین فیزیکی و ذهنی نیاز است تا فضانوردان بتوانند به شرایط مناسب برای سفر به فضا برسند.

چندین شبیه‌سازی از زندگی در فضا به صورت واقعی وجود دارد که در آن فضانوردان آموزش می‌بینند. آن‌ها یاد می‌گیرند که چگونه با سیستم‌های ارتباطی ارتباط برقرار کنند، غذا را آماده کنند، تجهیزات را در فضای محدود قرار دهند و زباله‌ها را مدیریت کنند. همچنین استفاده از دوربین‌ها و انجام آزمایش‌ها نیز جزو این آموزش‌هاست.

نمایی از درون ایستگاه فضایی بین‌المللی

امروزه معمولاً فضانوردان به مدت ۶ ماه در ایستگاه فضایی مستقر می‌شوند و این مدت بسته به نیاز ممکن است تا یک سال نیز تمدید شود تا تاثیرات بی‌وزنی بر بدن انسان بررسی شود.

آیا شما آماده‌اید تمام این سختی‌ها را برای رفتن به فضا تحمل کنید؟