“`html
پیرگوشی چیست ؟
پیرگوشی (presbycusis) از دو واژه یونانی “presbus” به معنای “انسان پیر” و “acusis” به معنای “شنیدن” تشکیل شده است. این یک نوع پیر شدن طبیعی است که با افزایش سن، بر روی شنوایی تأثیر می‌گذارد.
پیرگوشی، رایج‌ترین نوع مشکل شنوایی در انسان‌ها است و در ایالات متحده، شایع‌ترین دلیل کم شنوایی حسی – عصبی به حساب می‌آید.
علاوه بر این، پیرگوشی سومین مشکل پزشکی بزرگ در میان سالمندان در آمریکا پس از فشار خون و آرتریت محسوب می‌شود.
برآورد می‌شود که ۲۵ تا ۴۰ درصد از افرادی که ۶۵ سال و بالاتر هستند، همچنین ۴۰ تا ۶۶ درصد افراد بالای ۷۵ سال و بیش از ۸۰ تا ۹۰ درصد افراد بالای ۸۵ سال دچار کم شنوایی هستند.
تقریباً ۳۰ تا ۳۵ درصد از افراد ۶۵ ساله و بالاتر دارای درجاتی از پیرگوشی هستند. یکی از ویژگی‌های این مشکل این است که صداهای با فرکانس‌های بالا نسبت به صداهای بم سخت‌تر شنیده می‌شوند.
بنابراین، درک و تشخیص کلمات تحت تأثیر قرار می‌گیرد؛ به طوری که صداها شنیده می‌شوند، اما تشخیص آنها دشوار است.
یکی دیگر از ویژگی‌های پیرگوشی، بدتر شدن تشخیص کلمات در مکان‌های شلوغ و پر سر و صدا است.
دلایل پیرگوشی چیست ؟
پیرگوشی یک مشکل دو طرفه است به این معنی که هر دو گوش را درگیر می‌کند و اگر تنها یک گوش آسیب دیده باشد، نمی‌توان آن را به عنوان پیرگوشی شناخت.
زیرا آسیب به گوش غیرقابل بازگشت است و سلول‌های ظریف آن نمی‌توانند ترمیم شوند، بنابراین توصیه می‌شود از عواملی که باعث پیر شدن گوش می‌شوند، جلوگیری شود.
دلایل مختلفی برای بروز پیرگوشی وجود دارد. معمولاً، افرادی که به طور مکرر در معرض صداهای بلند قرار دارند، زودتر دچار پیرگوشی می‌شوند. همچنین، برخی داروهای سمی برای گوش وجود دارند که می‌توانند به شنوایی آسیب بزنند.
پیرگوشی و فشار خون
برخی داروها ممکن است به شنوایی آسیب برسانند و روند پیرگوشی را تسریع کنند. همچنین، بین پیرگوشی و عواملی مانند سیگار کشیدن، فشار خون بالا و دیابت ارتباط معنی‌داری وجود دارد.
افزایش سن بر روی سلول‌های مویی گوش داخلی و اعصاب گوش تأثیرگذار است و عملکرد آنها را مختل می‌کند. همچنین، ژنتیک و عوامل ارثی نیز نقش مهمی در بروز پیرگوشی دارند.
علائم بیماری پیرگوشی
کم شنوایی به تدریج در نتیجه پیری با مشکلاتی در توانایی درک گفتار همراه است.
پیرگوشی معمولاً با افت شنوایی در فرکانس‌های بالا شروع می‌شود و توانایی برقراری ارتباط را به ویژه در شرایط شنوایی دشوار مانند مکان‌های شلوغ تحت تأثیر قرار می‌دهد.
با پیشرفت کم شنوایی در محدوده فرکانس‌های ۲ تا ۴ کیلوهرتز، فرد سالمند ممکن است بگوید صداها را می‌شنود، ولی گفتار دیگران برایش نامشخص است.
به این ترتیب، کم شنوایی بر کیفیت زندگی تأثیر گذاشته و می‌تواند عواقب روحی، جسمی و اجتماعی زیادی را به دنبال داشته باشد که به تدریج با بدتر شدن کم شنوایی، بیشتر می‌شود.
برخی نشانه‌های مهم برای شناسایی و پیش‌بینی پیرگوشی وجود دارد که در زیر اشاره شده است:
مشکل تشخیص کلمات
افرادی که دچار پیرگوشی هستند معمولاً صداها را به صورت نامفهوم می‌شنوند و در تشخیص صداهای زیر یا سایشی مانند “س” و “ف” مشکل دارند. این مشکلات در محیط‌های شلوغ بیشتر می‌شوند.
عامل وراثت
پیرگوشی می‌تواند ارثی باشد و مهم‌ترین سوال این است که آیا افراد نزدیک خانواده‌تان با این مشکل مواجه هستند؟ اگر بله، شما هم ممکن است به این مشکل دچار شوید.
بیماری‌های قلبی
برخی بیماری‌ها مانند فشار خون بالا یا مشکلات قلبی می‌توانند بر گردش خون در گوش تأثیر بگذارند و مشکلات شنوایی ایجاد کنند.
“““html
خون گوش داخلی ممکن است تأثیر بگذارد و باعث پیرگوشی شود.
داروها :
داروهایی که به گوش آسیب می‌زنند نیز می‌توانند باعث کم‌شنوایی حسی-عصبی و پیرگوشی شوند. اگر شما از این نوع داروها استفاده می‌کنید یا قبلاً مصرف کرده‌اید، ممکن است در معرض پیرگوشی باشید.
کم شنوایی ناشی از نویز :
پیرگوشی در کسانی که در معرض سر و صدای زیاد در محل کار یا حتی در خانه هستند، سریع‌تر و بیشتر اتفاق می‌افتد.
وزوز گوش :
وزوز یا تینیتوس یکی از نشانه‌های رایج پیرگوشی است. بسیاری از افرادی که در مراحل ابتدایی پیرگوشی هستند، از شنیدن صدای زنگ یا هیس در گوش‌هایشان شکایت می‌کنند.
اگر شما یکی یا تمام این علائم را دارید، به پیرگوشی مبتلا هستید و باید برای ارزیابی و تشخیص آن به ادیولوژیست یا شنوایی‌شناس مراجعه کنید.
عوامل مؤثر بر پیرگوشی
در ایجاد پیرگوشی، عوامل مختلفی همچون عوامل ژنتیکی و قرارگیری در محیط‌های پرسروصدا به دلایل شغفی یا تفریحی نقش دارند.
به عبارتی، عوامل درونی و بیرونی مختلف و تعامل آنها با یکدیگر بر میزان و سرعت پیشرفت پیرگوشی تأثیر دارند.
علاوه بر این، تغییرات ناشی از پیری در سایر قسمت‌های بدن نیز می‌تواند بر عملکرد دستگاه شنوایی اثر بگذارد، که از جمله این عوامل می‌توان به نقص در سیستم ایمنی، مشکلات قلبی-عروقی، یا تولید آنتی‌بادی علیه پروتئین‌های بدن اشاره کرد.
تشخیص پیرگوشی
در معاینه گوش این افراد معمولاً پرده صماخ گوش و استخوانچه‌های گوش میانی سالم هستند که با معاینه اتوسکوپی و تمپانومتری بررسی می‌شوند.
در ارزیابی شنوایی، معمولاً افت شنوایی دوطرفه و متقارن، به‌ویژه در فرکانس‌های بالا مشاهده می‌شود. همچنین در ارزیابی‌های گفتار، درصد تشخیص کلمات پایین نشان داده می‌شود.
زندگی با پیرگوشی
افرادی که به پیرگوشی مبتلا هستند، حتماً باید تحت درمان قرار گیرند. مثلاً مانند کسی که مشکل بینایی دارد و از عینک استفاده می‌کند، پیرگوشی نیز با سمعک درمان می‌شود.
درمان پیرگوشی بسیار مهم است زیرا اگر به حال خود رها شود، می‌تواند منجر به انزوا، افسردگی، اضطراب و بدتر شدن شنوایی شود.
بنابراین، به محض مشاهده علائم پیرگوشی، فرد باید تحت ارزیابی شنوایی و در صورت نیاز تحت درمان قرار گیرد.
شیوع پیرگوشی در افراد مسن
تقریباً 1 نفر از هر 25 نفر یا 4 درصد از کل جمعیت ایران درجاتی از کم‌شنوایی را دارند. این درصد در افراد 65 تا 70 سال به 30-35 درصد و در افراد بالای 70 سال به 40-50 درصد افزایش می‌یابد.
البته از آنجا که مردان بیشتر در معرض محیط‌های پر سر و صدا قرار دارند، کمی بالاتر از زنان پیرگوشی در آنها مشاهده می‌شود و میزان پیرگوشی در مردان نسبت به زنان بیشتر در فرکانس‌های بالا است.
پیرگوشی زودرس (در جوانی)
در بزرگسالان 18 تا 49 سال، شنوایی باید طبیعی باشد اما متأسفانه در جامعه امروزی به دلایل استفاده بی‌رویه از هدفون‌ها و گوش دادن به موسیقی با صدای بلند، سن پیرگوشی کاهش یافته است.
صدای بلند ممکن است به سلول‌های گوش آسیب بزند و موجب پیرگوشی زودرس شود. هدفون‌ها می‌توانند صداهایی تا 115 دسی‌بل تولید کنند که برای شنوایی بسیار مضر است.
اجتناب از قرارگیری در محیط‌های پر سر و صدا و گوش دادن به موسیقی با صدای ملایم می‌تواند از پیرگوشی در جوانی جلوگیری کند.
درمان پیرگوشی با سمعک
بهترین روش درمان پیرگوشی استفاده از سمعک است. سمعک می‌تواند کم‌شنوایی حسی-عصبی ناشی از سن را جبران کرده و تشخیص گفتار را به طرز قابل توجهی بهبود بخشد.
باید توجه داشت هرچه سمعک زودتر تجویز و مورد استفاده قرار گیرد، بهتر و مؤثرتر خواهد بود.
بنابراین، تجویز سمعک باید در اولویت باشد. همچنین، سمعک می‌تواند از پیشرفت پیرگوشی جلوگیری کند.
بیشتر بخوانید :
سایت رضیم
“`