قبر، حقایق ناخوشایندی درمورد چگونگی تجزیه شدن بدنتان بعد از مرگ: طبیعت بعد از مرگ با بدن انسان چندان مهربان نیست. خوشحالیم که امروزه آیین‌های تدفین مدرن جایگزین تجزیه طبیعی بدن شده‌اند.
قبر، حقایق ناخوشایند درمورد چگونگی تجزیه شدن بدنتان بعد از مرگ: طبیعت پس از مرگ به بدن انسان بی‌رحم است. باید خوشحال باشیم که امروزه روش‌های مدرن تدفین جایگزین تجزیه طبیعی بدن شده‌اند.
ما می‌توانیم انتخاب کنیم که روند تجزیه بدن خود را با مومیایی کردن به تاخیر بیندازیم. در این عمل، به جای مایعات بدن از مواد نگهدارنده استفاده می‌شود. یا می‌توانیم تبدیل به خاکستر شویم؛ در این حالت بدن ما را در دمای 2000 فارنهایت می‌سوزانند تا تبدیل به خاکستر شویم.
اگرچه روش‌های مدرن تدفین ممکن است خوشایند به نظر نرسند، اما فرآیند طبیعی تجزیه بدن فرایندی بسیار ناخوشایندتر است. حتی قدیمی‌ترین انسان‌ها نیز می‌دانستند چگونه فاصله‌ای بین خود و جسد در حال تجزیه ایجاد کنند. در سال 2003، باستان‌شناسان بقایای انسانی مربوط به 350000 سال پیش را در شمال اسپانیا یافتند که نشان می‌دهد آن‌ها مردگان خود را دفن می‌کردند.
حال در طی فرآیند تجزیه چه اتفاقی برای بدن می‌افتد؟ در اینجا پنج اتفاق عجیب که پس از مرگ برای بدن می‌افتد را توضیح می‌دهیم.
سلول‌ها از هم باز می‌شوند. فرآیند تجزیه بدن بلافاصله پس از مرگ آغاز می‌شود. زمانی که قلب دیگر نمی‌زند، ما سرمای مرگ را احساس می‌کنیم. در این زمان دمای بدن انسان به 1.5 درجه فارنهایت کاهش می‌یابد تا به دمای اتاق برسد. به محض این کاهش دما، خون شروع به اسیدی شدن می‌کند و دی‌اکسید کربن افزایش می‌یابد. به همین دلیل، سلول‌ها از یکدیگر جدا شده و آنزیم‌ها را در بافت‌های بدن رها می‌کنند و در نتیجه، خودشان را از درون هضم می‌کنند.
بعد از مرگ چه اتفاقی برای بدن می‌افتد؟
بدن به رنگ سفید و ارغوانی درمی‌آید. سنگین شدن یکی از نشانه‌های مشخص بدن انسان بعد از مرگ است. در حالی که باقیمانده بدن شما به مرور کمرنگ می‌شود، سلول‌های خونی قرمز سنگین به سمت قسمت‌هایی از بدن که نزدیک زمین است حرکت می‌کنند، زیرا گردش خون متوقف شده است. در نتیجه، این تغییرات باعث ایجاد لکه‌های ارغوانی در سراسر قسمت پایینی بدن می‌شود. در واقع، پزشکان قانونی می‌توانند بر اساس این نشانه‌ها زمان مرگ را تشخیص دهند.
کلسیم باعث انقباض ماهیچه‌ها می‌شود. همه ما در مورد سفت شدن بدن بعد از مرگ شنیده‌ایم که به دلیل سنگین شدن و سخت شدن تکان دادن آن است. این سفت شدن حدود 3 تا 4 ساعت بعد از مرگ آغاز می‌شود و پس از 12 ساعت به حداکثر خود می‌رسد و بعد از 48 ساعت شروع به تجزیه می‌کند.
چرا این اتفاق می‌افتد؟ در غشاء سلول‌های ماهیچه‌ای پمپ‌هایی وجود دارند که کلسیم را تنظیم می‌کنند. زمانی که این پمپ‌ها پس از مرگ از کار می‌افتند، کلسیم به داخل سلول‌ها وارد می‌شود و باعث می‌شود ماهیچه‌ها منقبض و سفت شوند. به همین دلیل، بدن سنگین می‌شود.
اعضای بدن خودشان را هضم می‌کنند. فساد و تعفن پس از سخت شدن بدن اتفاق می‌افتد. این مرحله ممکن است با مومیایی کردن به تأخیر بیفتد، اما در نهایت بدن تسلیم می‌شود. آنزیم‌های لوزالمعده باعث می‌شوند که این اندام‌ها خودشان را هضم کنند.
میکروب‌ها به این آنزیم‌ها حمله کرده و بدن در ناحیه شکم به سمت اطراف سبز می‌شود. همان طور که کارولین ویلیامز در NewScientist می‌نویسد، این باکتری‌ها نقش اصلی را در این فرایند دارند و حدود 100 میلیون باکتری در روده ما زندگی می‌کنند که به طور هماهنگ با ما زندگی می‌کنند.
در فرآیند تجزیه، مواد سمی مانند پوتریسین (ماده‌ای که در گوشت فاسد وجود دارد) و کاداورین آزاد می‌شوند. این مواد باعث می‌شوند که بدن بوی ناخوشایند و مرگ بدهد.
بدن در یک نوع موم پوشیده می‌شود. بعد از اینکه بدن فاسد می‌شود، تجزیه به سرعت باعث تبدیل شدن آن به اسکلت می‌شود. اما در این فرایند تغییرات جالبی اتفاق می‌افتد. اگر بدن در تماس با خاک سرد یا آب باشد، یک نوع چربی مومی شکل به وجود می‌آید که ناشی از میکروب‌هایی است که بافت‌ها را تجزیه می‌کنند. این چربی به عنوان یک محافظ برای اندام‌های داخلی بدن عمل می‌کند. این مورد باعث شد که محققان فکر کنند بدن خیلی زودتر از آنچه که واقعاً اتفاق می‌افتد می‌میرد؛ در حالی که نمونه‌ای از یک چربی مومیایی شده 300 ساله به تازگی در سوئیس پیدا شده است.
در نهایت، همه ما به زمین برمی‌گردیم؛ اما این که چگونه برمی‌گردیم موضوع مهمی است. چه در آتش بسوزیم یا در زمین دفن شویم، در نهایت به زمین برمی‌گردیم و در برخی موارد نیز ممکن است مومیایی شویم.