“`html
روماتیسم لگن و مفصل ران چه علائمی دارد و نحوه درمان آن چیست؟
- درد روماتیسم مفصل لگن و ران ممکن است باعث ناراحتی و سفتی در ناحیه ران و کشاله ران شود. روماتیسم مفصلی لگن و ران به دلیل اختلال ژنتیکی نیست.
- بعضی وقت‌ها، بعد از عفونت‌های ویروسی، باکتریایی یا انگلی، مشکلاتی در سیستم ایمنی ایجاد می‌شود که در افرادی با برخی ژن‌های خاص مثل PTPN22 و PAD14 بیشتر دیده می‌شود.
- روماتیسم مفصلی (RA) معمولاً بر مفاصل دست‌ها، پاها و زانوها در هر دو طرف بدن تأثیر می‌گذارد. حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد از کسانی که به آرتروز مبتلا هستند، دچار روماتیسم مفصلی لگن یا ران نیز می‌شوند. بسیاری از این افراد با پیشرفت بیماری آرتروز، به روماتیسم مفصلی لگن دچار شده‌اند.
- روماتیسم می‌تواند لگن یا مفصل ران را نیز درگیر کند. دو بیماری مهم روماتیسمی که می‌توانند باعث التهاب در مفصل ران شوند شامل آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی) و اسپوندیلیت انکیلوزان هستند.
- در این بیماری‌ها، غضروف مفصل ران به تدریج نازک شده و در نهایت از بین می‌رود. این آسیب به غضروف باعث درد و محدودیت حرکتی می‌شود.
به بیان دیگر، در برخی از بیماری‌های روماتیسمی، خود بیماری باعث آسیب به مفصل نمی‌شود، بلکه مصرف کورتون برای درمان بیماری می‌تواند سر استخوان ران را خراب کند و در نهایت به مفصل آسیب بزند.
آناتومی ران
- مفصل ران یک نوع مفصل گوی و حفره‌ای است. حفره‌ای که توسط استابولیوم یا حفره حقه‌ای، که بخشی از استخوان بزرگ لگن است، ایجاد می‌شود. سر استخوان ران که شکل گرد دارد، در قسمت بالای استخوان ران قرار دارد.
- سطح گوی و حفره توسط بافت نرم و لغزنده‌ای به نام غضروف مفصلی پوشیده شده است. غضروف مفصلی سطحی صاف و بدون اصطکاک ایجاد می‌کند تا استخوان‌ها به راحتی روی هم بلغزند.
- سطح مفصل توسط پوشش نازکی به نام سینوویوم پوشانده شده است. در یک ران سالم، سینوویوم مقدار کمی مایع تولید می‌کند تا به لغزندگی غضروف کمک کند و حرکت را آسان کند.
علل و عوامل خطر درد روماتیسم لگن و مفصل ران
علل روماتیسم مفصلی در ران و لگن شامل موارد زیر است:
- التهاب مفصل ران و لگن: التهاب سینوویوم باعث تورم غشای سینوویال، بزرگ شدن بافت سینوویال و تولید بیش از حد مایع سینوویال در مفصل می‌شود.
- آسیب غضروف: ادامه التهاب باعث فرسایش غضروف مفصلی می‌شود.
- کمبود ویتامینD: تحقیقات بسیاری نشان داده‌اند که بین کمبود ویتامین D و بروز روماتیسم مفصلی ارتباط وجود دارد.
- سیگار کشیدن: روماتیسم مفصلی در سیگاری‌ها بیشتر از غیر سیگاری‌ها دیده می‌شود. در واقع افراد با سابقه سیگار کشیدن سه برابر بیشتر از غیر سیگاری‌ها به روماتیسم مفصلی دچار می‌شوند.
- جنسیت: روماتیسم مفصلی در زنان نسبت به مردان شایع‌تر است (در واقع در زنان دو برابر مردان است).
- سن: این بیماری بیشتر در افراد میان‌سال مشاهده می‌شود.
“““html
علائم روماتیسم لگن و مفصل ران چیست؟
- درد در ناحیه کشاله ران، قسمت بیرونی ران و باسن از مهم‌ترین نشانه‌های التهاب مفصل ران در روماتیسم لگن و مفصل ران است. این درد معمولاً در مراحل اولیه بیماری در صبح‌ها شدیدتر است و با فعالیت‌های روزانه کمتر می‌شود.
- با پیشرفت بیماری، درد در حین انجام فعالیت‌های روزمره بیشتر می‌شود. در مراحل پیشرفته، فرد حتی در حالت استراحت هم ممکن است درد را در مفصل ران خود احساس کند.
- با شدت گرفتن بیماری به خاطر آسیب به غضروف، حرکت مفصل ران محدود می‌شود و این محدودیت به تدریج بدتر می‌شود.
تخریب مفصل ران در هر دو طرف بدنبال ابتلا به آرتریت روماتوئید
- در موارد شدید، به دلیل خرابی سر استخوان ران، پاهای سمت متأثر ممکن است کوتاه‌تر شوند. فرد ممکن است به خاطر درد یا محدودیت در حرکت، هنگام راه رفتن دچار لنگش شود.
- در موارد مزمن، عضلات ناحیه لگن و ران ضعیف و لاغر می‌شوند زیرا فرد به خاطر درد در مفصل ران تلاش می‌کند که کمتر حرکت کند و این کاهش فعالیت باعث لاغری و ضعف عضلات می‌شود.
سایر علائم عبارتند از:
- درد، سفتی و تورم و التهاب
- درد ثابت، حس ناراحتی و سفتی در کشاله ران، قسمت بیرونی ران یا باسن
- دردی که به کشاله‌های ران، ران و باسن سرایت می‌کند
- دردی که با راه رفتن یا ایستادن بدتر می‌شود
- دردی که صبح‌ها یا پس از نشستن طولانی بدتر شده و با حرکت کاهش می‌یابد
- دردی که حتی در حال استراحت هم وجود دارد
- راه رفتن به صورت لنگان
- افزایش درد و سفتی در حین فعالیت‌های شدید
- ترک و شکستگی لگن
- تورم مفصل ران و لگن
- کاهش وزن
- خستگی
- تب
- حساسیت مفصل ران و لگن هنگام معاینه
- گرم شدن پوست مفصل ران و لگن
- سوزش در مفصل ران و لگن
- سفتی و انقباض مفصل ران و لگن که معمولاً در صبح‌ها مشاهده می‌شود.
- مفاصل کوچکتر مانند انگشتان دست در مراحل اولیه مبتلا به آسیب می شوند.
- تغییر شکل مفاصل دست و پا
تشخیص رماتیسم لگن مفصل ران
- برای تشخیص روماتیسم لگن، پزشک ابتدا در مورد مشکلات بیمار سؤال می‌کند و سپس مفصل ران را معاینه می‌کند.
- در معاینه، محدودیت حرکتی مفصل ران و افزایش درد در حرکات مشخص می‌شود. همچنین لاغر شدن عضلات ران و لگن و ممکن است کوتاه شدن پا در سمت مبتلا هم مشاهده شود.
- رادیوگرافی و آزمایش خون نیز برای تشخیص بیماری استفاده می‌شود. در عکس رادیوگرافی معمولاً کاهش فاصله مفصلی در مفصل ران دیده می‌شود که به خاطر نازک شدن غضروف است. در مراحل پیشرفته‌تر، ممکن است شکل سر استخوان ران تغییر کند.
آزمایش خون
آزمایش خون مشخص می‌کند که آیا عوامل روماتیسمی یا آنتی‌بادهایی که نشان‌دهنده التهاب مفاصل هستند در بدن وجود دارد.
برخی از آزمایش‌های دیگر که می‌تواند برای تشخیص بیماری روماتیسم مفصل لگن مفید باشد عبارتند از:
- ام آر آی
- سونوگرافی
- اسکن استخوان‌ها
درمان درد روماتیسم لگن و مفصل ران
با اینکه درمان قطعی برای آرتروز التهابی وجود ندارد، اما چندین روش درمانی برای کاهش درد و پیشگیری از پیشرفت بیماری وجود دارد.
“““html
از تخریب مفاصل خبری است. آرتروزهای تورمی معمولاً به کمک یک گروه از متخصصان شامل پزشکان روماتولوژی، فیزیوتراپیست‌ها، مددکاران اجتماعی، کارشناسان توانبخشی و جراحان ارتوپدی درمان می‌شوند.
روش‌های درمانی غیرجراحی
برنامه‌های درمانی برای کنترل علائم روماتیسم مفصلی بستگی به میزان التهابی دارد که بیمار تجربه می‌کند. بسیاری از افراد دریافتند که ترکیبی از درمان‌های مختلف به کاهش علائم آن‌ها کمک بیشتری می‌کند.
داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAID)
داروهایی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن می‌توانند در کاهش درد و التهاب مؤثر باشند. این داروها به آسانی هم بدون نسخه پزشک و هم با نسخه در دسترس بیماران قرار می‌گیرد.
کورتیکواستروئیدها
داروهایی نظیر پردنیزون ضد التهاب‌های قوی هستند. این داروها به شکل قرص، تزریق و یا به صورت موضعی روی پوست استفاده می‌شوند.
داروهای اصلاح کننده ضد روماتیسمی (DMSRD)
این داروها با تأثیر بر سیستم ایمنی بدن بیماران، روند پیشرفت بیماری را کندتر می‌کنند. داروهایی نظیر متروترگزات و سولفاسالازین معمولاً به عنوان داروهای اصلاح کننده ضد روماتیسمی تجویز می‌گردند.
فیزیوتراپی
تمرینات ورزشی خاص می‌تواند به افزایش دامنه حرکتی و تقویت عضلات اطراف مفاصل کمک کند. علاوه بر این، تمرینات منظم می‌تواند از سختی مفاصل و پیشرفت بیماری جلوگیری کند. شنا به‌ویژه برای افرادی که به اسپوندیلیت انکیلوزان مبتلا هستند، که جنبش ستون فقرات را محدود می‌کند، بسیار مفید است.
ابزارهای کمکی
استفاده از ابزارهایی مانند عصا، واکر و چوبدستی می‌تواند به بیماران در انجام راحت‌تر کارهای روزمره کمک کند.
درمان به کمک عمل جراحی
اگر روش‌های درمانی ذکر شده نتوانند درد روماتیسم لگن و مفصل ران را از بین ببرند، پزشک ممکن است انجام عمل جراحی را توصیه کند. نوع عمل جراحی بسته به عوامل مختلفی چون سن بیمار، نوع بیماری و شدت آن متفاوت خواهد بود. این اعمال جراحی شامل:
دکمپرشن
- یکی از عوارضی که به واسطه مصرف داروهای حاوی کورتن در این بیماران ایجاد می‌شود، نکروز یا سیاه شدن سر استخوان ران است.
- اگر نکروز سر استخوان در مراحل ابتدایی باشد، ممکن است از روش‌هایی مانند دریل کردن سر استخوان ران یا پیوند استخوان استفاده گردد.
سینووکتومی
- در مواردی که روماتیسم لگن تنها به پرده سینوویال مفصل محدود است و غضروف هنوز آسیب ندیده، پزشک ممکن است تصمیم به برداشت قسمتی یا تمام آن بگیرد. (پرده سینوویال، پرده نازکی است که سطح داخلی کپسول مفصل را پوشش می‌دهد و مایع مفصلی را ترشح می‌کند.)
- در برخی بیماری‌های روماتیسمی ممکن است سلول‌های این پرده غیرطبیعی رشد کرده و مواد مضری را تولید کنند. این روش درمانی غالباً برای روماتیسم مفصلی به کار می‌رود.
تعویض مفصل ران در ناحیه لگن
- در شرایط پیشرفته آرتریت روماتوئید و اسپوندیلیت انکیلوزان که غضروف مفصل به طور کامل از بین رفته و درد بیمار با دارو و دیگر روش‌های غیر جراحی تسکین نمی‌یابد، عمل جراحی تعویض مفصل ران می‌تواند درد بیمار را کاهش دهد.
همچنین بخوانید:
سایت رضیم
“`