توده هیپواکو چیست؟
- توده هیپواکو نوعی بافت است که از نظر ضخامت یا سختی بیشتر از حد معمول به نظر می‌رسد. اصطلاح “اکو” به امواجی اشاره دارد که در سونوگرافی دیده می‌شوند. در واقع، این امواج صوتی به کمک بافت‌ها، عضلات و ماهیچه‌ها منعکس یا جذب می‌شوند و باعث تولید تصاویری سیاه و سفید می‌شوند.
- سونوگرافی یک دستگاه مفید است که می‌تواند تغییراتی را که در بافت‌ها نسبت به حالت عادی ایجاد می‌شود، نشان دهد. میزان جذب و انعکاس امواج صوتی در بافت‌های مختلف متفاوت است و به همین دلیل تصاویر واضحی از بافت‌ها به دست می‌آید. این تفاوت بستگی به مقدار امواجی دارد که در بافت جذب یا منعکس می‌شوند.
- توده هیپواکو (با اکوژنیسیته کمتر) و توده هایپراکو (با اکوژنیسیته بیشتر) ویژگی‌های متفاوتی دارند. جدولی که در اینجا آورده شده، تفاوت‌های این دو نوع توده را نشان می‌دهد.
| توده هیپواکو | توده هایپراکو |
| تراکم بافت بیشتر (جامدتر) | تراکم بافت کمتر |
| اکوژنیسیته کمتر(حذب بیشتر امواج صوتی) | اکوژن تر (انعکاس و ریفلکت بیشتر) |
| تیره‌تر یا خاکستری‌تر از بافت اطراف دیده می‌شود | روشن‌تر از بافت اطراف به نظر می‌رسد |
| تشکیل شده از بافت‌های همبند، عضله یا فیبروم | ممکن است پر از هوا، مایع یا چربی باشد |
یک توده هیپواکو چگونه تشخیص داده می‌شود
- توده هیپواکو می‌تواند در نقاط مختلف بدن ایجاد شود و ممکن است باعث بروز مشکلات و نشانه‌های گوناگونی شود. برخی از این توده‌ها بی‌ضرر هستند.
- این توده‌ها می‌توانند به شکل تومور یا رشد غیرطبیعی بافت باشند و ممکن است خوش‌خیم یا بدخیم باشند. توده‌های خوش‌خیم به سایر اندام‌ها گسترش نمی‌یابند، اما توده‌های بدخیم می‌توانند به دیگر قسمت‌ها انتشار یابند و به اصطلاح دچار متاستاز شوند؛ از این رو باید هر چه سریع‌تر جلوی رشد آنها گرفته شود.
- در بسیاری از موارد، سونوگرافی اولین گزینه‌ای است که برای بررسی این توده‌ها استفاده می‌شود، اما باید توجه داشت که سونوگرافی نمی‌تواند تشخیص دهد که آیا توده خوش‌خیم است یا بدخیم. بنابراین، پزشک ممکن است از آزمایش‌های تکمیلی برای اطمینان از نوع توده استفاده کند.
این آزمایشات شامل
- سی تی اسکن
- ام آر آی
- ماموگرافی
- بیوپسی
- آزمایش خون
- سونوگرافی مجدد برای پیگیری وضعیت بیمار
اسکن چگونه مشخص می‌کند که توده هیپواکو خوش‌خیم یا بدخیم است؟
- برخی ویژگی‌های خاص در اسکن می‌توانند نشانه‌هایی از سرطان باشند، مانند توده‌ای که به شکل نامنظم رشد کرده است، دارای شاخه‌های متعدد یا شکلی شبیه به ستاره دارد.
- اگر مرز توده و بافت به صورت سایه باشد و مرز مشخصی نداشته باشد، همچنین اگر توده به سرعت در حال رشد باشد و حاوی رگ‌های خونی یا کلسیفیکاسیون باشد، این می‌تواند نشانه‌ای از وجود یک توده هیپواکو بدخیم باشد.
برخی از اندام‌هایی که ممکن است دچار توده هیپواکو شوند عبارتند از:
توده در کبد
- وجود توده در کبد می‌تواند هم به شکل بدخیم و هم خوش‌خیم باشد. هرچند بسیاری از افرادی که در کبدشان این توده‌ها دارند، بدون علامت هستند و مشکلی ندارند، اما بزرگ‌شدن توده هیپواکو در کبد می‌تواند با نشانه‌هایی مانند احساس بی‌اشتهایی، تهوع، و سیری زودرس همراه باشد.
“`html
توده‌های کلیوی خوش‌خیم
- سونوگرافی اولتراسوند یک تست تشخیصی بسیار مهم برای بررسی کلیه‌ها است. این تست به راحتی تغییرات بافتی در این اندام‌ها را مشخص می‌کند. تقریباً بیست و پنج درصد از توده‌های هیپواکوی کلیه‌ها خوش‌خیم هستند و به‌طور کلی توده‌های سرطانی که رشد کمی دارند، از جمله تومورهای
انکوسیتوما بدخیم
شایع‌ترین توده‌های بدخیم کلیوی که منشا سلولی آنها از کلیه‌ها است، به نام کارسینوم سلول کلیه (RRC) شناخته می‌شود. این توده همچنین به تومور گراویتز نیز معروف است و در مطالعات نشان داده شده است که تقریباً ۸۵ درصد از موارد این نوع توده بدخیم هستند.
توده‌های رحمی
یکی از اندام‌هایی که به‌طور رایج با این توده‌ها درگیر می‌شود، رحم است. این توده‌ها که به نام میوم یا لیومیوم شناخته می‌شوند، در بسیاری از زنان ایجاد می‌شوند و معمولاً خوش‌خیم هستند. برآوردها نشان می‌دهد که در ۷۰ درصد از زنان بالای ۵۰ سال، این توده‌های خوش‌خیم ممکن است ایجاد شوند و اکثر این زنان نیز بیش از یک توده در رحم خود دارند.
علت بوجود آمدن پولیپ چیست؟
معمولاً پولیپ‌ها و فیبروم‌ها که هر دو خوش‌خیم هستند، از بافت خود رحم ناشی می‌شوند و به علت تولید بیش از حد هورمون‌های استروژن در بدن یا کاهش پروژسترون به وجود می‌آیند.
با افزایش سن، احتمال ابتلا به پولیپ رحم افزایش می‌یابد.
- علت مشخصی برای بروز این ضایعه وجود ندارد، اما با افزایش سن، احتمال ابتلا به پولیپ بیشتر می‌شود. تحقیقات نشان داده که در سنین باروری، یعنی قبل از یائسگی، شیوع این بیماری حدود 5 تا 6 درصد است.
- این در حالی است که در زنان یائسه، این میزان به 11 تا 12 درصد می‌رسد. همچنین افرادی که قرص تاموکسیفن را برای درمان سرطان پستان مصرف می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به پولیپ رحم هستند.
پولیپ‌های رحمی معمولاً خوش‌خیم‌اند.
- پولیپ‌های رحمی معمولاً خوش‌خیم بوده و احتمال بدخیم شدن آنها کم است. بررسی‌ها نشان می‌دهند که میزان پیش‌بدخیمی پولیپ‌ها حدود 0.2 تا 25 درصد و میزان بدخیمی آنها بین 0 تا 13 درصد است.
- احتمال بدخیمی یا پیش‌بدخیمی پولیپ رحم با افزایش سن بیشتر می‌شود. بنابراین، درمان پولیپ در زنان بعد از سن یائسگی اهمیت بیشتری نسبت به زنان در سنین باروری دارد.
- اگر بیمار هیچ علامتی نداشته باشد و در حین سونوگرافی متوجه وجود پولیپ شود، درمان بسته به اندازه پولیپ متفاوت است. اگر پولیپ بزرگ باشد و خونریزی‌های نامرتب ایجاد کند و بیمار در سن یائسگی باشد، بهتر است که برداشته شده و از نظر بافت‌شناسی مورد بررسی قرار گیرد تا مشخص شود بدخیم نیست.
با پولیپ بدخیم چه کنیم؟
اگر این عارضه خونریزی‌های نامنظم ایجاد کند یا بزرگ شود و بیمار در سن یائسگی باشد، بهترین روش، برداشتن یا نمونه‌برداری از پولیپ است.
همچنین بخوانید:
سایت رضیم
“`