برای مطالعه قسمت اول، بر روی این لینک کلیک کنید
بعد از اینکه چند نفر به طرز عجیبی فوت کردند، الماس امید به برادرزاده آقای هوپ رسید. اما با کمال تعجب، این بار الماس سال‌ها در خانواده هوپ باقی ماند. در سال 1902، الماس امید به یک جواهرفروش در لندن فروخته شد و بعد از اینکه دست به دست شد، در نهایت به سلطان عبدالحمید دوم رسید. اما بعد از خرید الماس، اوضاع زندگی سلطان کاملاً تغییر کرد و به خاطر انقلاب نظامی ترک‌های جوان، او به تبعید رفت و آخرین روزهای زندگی‌اش را در آنجا گذراند.
سپس الماس به خانواده مکلین رسید. خانم مکلین هر روز آن را می‌پوشید و حتی بعضی وقت‌ها آن را به قلاده سگش می‌انداخت. اما خوشحالی این خانواده خیلی زود به پایان رسید! اول مادر شوهر خانم مکلین فوت کرد، سپس پسر 9 ساله‌اش در یک تصادف جان باخت. بعد از این اتفاقات، آقای مکلین دچار مشکلات روحی شد و به همسرش خیانت کرد. نهایتًا او در بیمارستان روانی درگذشت. همچنین تجارت خانواده که همان روزنامه معروف واشنگتن پست بود هم ورشکست شد. اما بدبختی خانواده مکلین تمام نشد و دخترشان ناگهان در 25 سالگی فوت کرد. در نهایت خانم مکلین که باور نداشت الماس امید نفرین شده است، از دنیا رفت. جالب است که الماس حتی به سگ بیچاره هم رحم نکرد!
پس از آن، به خاطر بدهی‌های خانواده، الماس امید به هری وینستون، جواهرساز مشهور آمریکایی، رسید که از شایعات این نفرین نمی‌ترسید. هری وینستون برای بیش از 10 سال، الماس امید را در بسیاری از نمایشگاه‌ها و رویدادهای خیریه که خودش برگزار می‌کرد به نمایش گذاشت و بعد تصمیم گرفت که الماس را به موزه ملی تاریخ طبیعی در نیویورک سیتی اهدا کند. باور کنید یا نه، از آن زمان تاکنون، الماس امید در این موزه وجود دارد!
جالب است که در سال 1911، روزنامه نیویورک تایمز فهرستی از قربانیان احتمالی الماس امید منتشر کرد. این فهرست شامل حدود 14 نفر بود که بعد از اینکه الماس به دستشان رسید، به طرز غم‌انگیزی جان باختند. الماس امید بیش از 45 قیراط وزن دارد و هنوز هم رنگش آبی مایل به خاکستری است. اما اگر نور فرابنفش به آن بتابانید، رنگ قرمز عجیبی در آن نمایان می‌شود که نشانه خون‌هایی است که ریخته شده است.
