مشخصات ظاهری دال سیاه :
کرکس سیاه بین 99 تا 107 سانتی متر طول دارد. این پرنده جثه‌ای بزرگ دارد و از نظر اندازه و شکل شبیه کرکس است، اما بال‌هایش کاملاً سیاه و دمش سه‌گوش و بلندتر است.
از دور شبیه عقاب دریایی به نظر می‌رسد و پرهایش کمی روشن‌تر از رنگ بدنش است. پوست سر و گردن این پرنده بدون پر و به رنگ آبی مایل به خاکستری است و دور گردنش یک شنل قهوه‌ای رنگ وجود دارد.
دال سیاه یا کرکس سیاه یک نوع لاشخور بزرگ است که در اروپا و آسیا، از اسپانیا تا کره زندگی می‌کند.
این پرنده معمولاً در تمام طول سال در یک منطقه باقی می‌ماند و تنها به مناطقی که زمستان‌های سخت دارند، مهاجرت می‌کند.
خوردن طعمه‌های مسموم و کاهش لاشه‌ها در دو قرن اخیر باعث کاهش نسل دال سیاه در بسیاری از کشورهای اروپایی و شمال آفریقا شده است.
امروزه نیز استفاده از موش‌کش‌ها در تبت و شکار از طبیعت (برای فروش به باغ وحش) در کشورهای سابق شوروی نسل این پرنده را تهدید می‌کند.
با این حال، تلاش‌های حفاظتی و تغذیه داوطلبانه باعث افزایش تعداد دال‌های سیاه در برخی مناطق شده است. بهترین مثال اسپانیا است که جمعیت دال سیاه آن از ۲۰۰ جفت در سال ۱۹۷۰ به ۱۰۰۰ جفت در سال ۱۹۹۲ افزایش یافته است.
برنامه‌هایی نیز برای بازگرداندن این پرنده به دیگر کشورهای اروپایی مانند فرانسه در حال اجرا است.
از نظر اندازه و شکل بدن در حال پرواز، شبیه دال است، ولی سر بزرگتر و منقاری کلفت‌تر دارد و دمش درازتر و به سمت انتها کمی سه‌گوش است (اما گاهی به خاطر فرسایش شبیه دم دال می‌شود).
تفاوت دیگرش این است که پرو بالش قهوه‌ای دوده‌ای است که از دور سیاه به نظر می‌رسد. پرهای بالش تیره‌تر از شاهپرها هستند و زیر بال‌هایش مانند بال دال، راهراه ندارد.
گردنش بدون پر و دارای پوستی به رنگ صورتی مخلوط با آبی است و دور گردن یک شنل قهوه‌ای رنگ دارد. رفتار و صدایش مانند دال است و تا حدی تنها زندگی می‌کند.
نام‌های دیگر کرکس سیاه :
| دسته (خانواده) : | پرنده، شاهین سانان، کرکس |
| نام فارسی : | کرکس سیاه، دال سیاه |
| نام انگلیسی : | Black Vulture, Monk Vulture, or Eurasian Black Vulture / Cinereous Vulture |
| نام فرانسوی : | Vautour moine |
| نام علمی : | Aegypius Monachus |
دال سیاه یا کرکس سیاه بسیار ساکت است
رفتار و صدایش شبیه دال است و تا حدی تنها زندگی می‌کند.
زیستگاه :
کرکس سیاه در مناطق مختلف، به ویژه در کوهستان‌ها و دشت‌های دورافتاده زندگی می‌کند و آشیانه‌اش را روی درختان و لبه پرتگاه‌ها یا صخره‌های بلند می‌سازد. این پرنده بومی ایران است و هنوز به تعداد کم در اکثر نقاط، به ویژه در پارک ملی سرخه حصار در شرق تهران، دیده می‌شود. این پرنده نادر ایرانی در معرض خطر جدی انقراض است.
حفاظت :
اگرچه جمعیت این پرنده کم است و در حال حاضر نیازی به حفاظت ویژه ندارد، اما اگر مکان تولیدمثل آن مشخص شود، باید با جدیت آنجا محافظت شود.
تصاویر :
بیشتر بخوانید :