قرارداد پیمانکاری
بسیاری از کارهایی که در دنیای کسب و کار امروزی انجام می‌شوند، با استفاده از قراردادهای پیمانکاری مدیریت می‌شوند. به طور کلی، قرارداد پیمانکاری یک توافق است که بر اساس آن، کارفرما مسئولیت انجام کاری را به شخص یا شرکتی به نام پیمانکار واگذار می‌کند. این کار باید طبق شرایط مشخص، در یک زمان تعیین شده و در ازای مبلغ معینی انجام شود؛
موضوع قرارداد پیمانکاری می‌تواند شامل ساخت یک ساختمان، حمل و نقل، یا تأمین مواد و کالا باشد. برای تنظیم یک قرارداد پیمانکاری، ابتدا باید طرفین قرارداد به طور واضح مشخص شوند و نوع رابطه آنها با یکدیگر کاملاً روشن باشد. سپس باید شرح دقیقی از خدماتی که کارفرما از پیمانکار انتظار دارد، ارائه شود.
قرارداد پیمانکاری بیشتر از چیزی است که افراد معمولاً در هنگام تنظیم آن تصور می‌کنند. این قرارداد شامل مواردی مانند اطلاعات طرفین، موضوع پیمان، مبلغ پیمان، مدت زمان پیمان و همچنین تعهدات، شرایط فسخ یا پایان قرارداد است.
انواع قرارداد پیمانکاری
اگر قراردادهای پیمانکاری مخالف قوانین نباشند، می‌توانند به شکل‌های مختلف بین پیمانکار و کارفرما منعقد شوند که این قراردادها به شرح زیر هستند:
- قرارداد پیمانکاری مقطوع
- قرارداد پیمانکاری امانی
- قرارداد پیمانکاری بر اساس مواد و دستمزد
1- قرارداد پیمانکاری مقطوع: این نوع قرارداد به یکی از دو روش زیر تنظیم می‌شود:
الف: پیمانکار توافق می‌کند که در ازای دریافت مبلغ مشخص، تمام کارهای موضوع قرارداد را به پایان برساند.
ب: پیمانکار توافق می‌کند که به ازای مبلغی مشخص برای هر واحد کاری که انجام می‌دهد، مانند هر متر مربع ساختمانی، کارهای مربوطه را انجام دهد.
2- قرارداد پیمانکاری امانی: در این نوع قرارداد، هزینه‌های مشخص شده در قرارداد به پیمانکار بازگردانده می‌شود و پیمانکار درصدی از هزینه‌ها یا حق الزحمه را به عنوان پرداخت برای خدماتی که ارائه می‌دهد دریافت می‌کند؛ به عنوان مثال، در ساخت تجهیزات یا قراردادهای خدماتی.
3- قرارداد پیمانکاری بر اساس مواد و دستمزد: این نوع قرارداد تقریبا شبیه به قرارداد امانی است و در آن پیمانکار توافق می‌کند که در ازای دستمزد با نرخ ساعتی مشخص، قیمت مواد و مصالح و همچنین سایر هزینه‌های مجاز، کارهای مربوطه را به پایان برساند. پیمانکار بر اساس سود و هزینه‌های غیرمستقیم، نرخ دستمزد ساعتی را تعیین می‌کند.