دخمه مردگان پاریس یکی از عجایب گردشگری دنیا
پاریس، پایتخت فرانسه معروف به «شهر نور» است. اما زیر این شهر ۱۲ میلیون نفری دنیایی تاریک و زیرزمینی وجود دارد که ۶ میلیون نفر از ساکنان قبلی این شهر را در خود جای داده است. این مکان در واقع همان دخمه های پاریس است که تونل هایی به طول چند صد کیلومتر شامل میشود و سراسر آن ها پر از استخوان مردگان است.
آشنایی با قبرستان معروف پرلاشز در پاریس
این تونل و دخمه ها در واقع معادن آهنی بودند که در اطراف شهر وجود داشتند. از زمان روم باستان این معادن و سنگ های آهنی برای ساخت و ساز استفاده میشد. اما بعد از نیمه دوم قرن هجدهم، زمانی که معدن قدیمی (که اکنون در وسط شهر قرار دارد) به کاربری جدیدی تغییر پیدا کرد، پاریسی ها مردگان خود را به آنجا منتقل کردند.
در قرن ۱۸م، گورستانهای پاریس مانند Les Innocents که بزرگترین گورستان این شهر است، بسیار شلوغ و پر شده بودند و تدفینها به درستی انجام نمیشد. بعضی از قبرها حتی پوشیده نبودند و اجساد از خاک بیرون میزدهاند. بنابراین، اهالی اطراف این گورستان از بوی بد ناشی از اجساد و بیماریها شکایت کردند.
در سال ۱۷۶۳، لوئی پانزدهم دستور توقف تمامی تدفینها در شهر را صادر کرد. اما کلیسا با این تصمیم مخالفت کرد. بنابراین، این وضع ادامه داشت تا سال ۱۷۸۰، تا اینکه بارانهای شدید سبب ریزش دیوارهای گورستان شد و جنازهها از خاک بیرون آمدند. در این زمان، مقامات مجبور شدند تدبیری بیندیشند.
در سال ۱۷۸۶، پاریسیها تصمیم گرفتند از این معادن به عنوان دخمه یا همان کاتابک استفاده کنند. جایی که امروزه به عنوان دخمه مردگان پاریس شناخته میشود. دو سال طول کشید تا تمامی استخوانهای گورستان اصلی پاریس به این دخمهها منتقل شوند. همچنین، در طی ۲۰ سال بعد، تمامی استخوانهای اجساد از گورستانهای اطراف پاریس به این دخمهها منتقل شدند. البته، بعد از انقلاب فرانسه، دفن اجساد افرادی که تازه فوت شده بودند در این دخمهها آغاز شد.
در سال ۱۸۵۹، در جریان بازسازی پاریس توسط بارون اوسمان، آخرین مرحله جابجایی استخوانهای اجساد به این دخمهها انجام شد و این کار در سال ۱۸۶۰ به پایان رسید. هفت سال بعد، این دخمهها برای بازدید عموم باز شدند. در مجموع، این دخمهها به طول بیش از ۳۰۰ کیلومتر در زیر شهر پاریس قرار دارند.
اگرچه این دخمهها الان برای بازدید عموم قابل دسترسی هستند، اما فقط قسمتهای محدودی از این شبکه دخمهها در دسترس است. از سال ۱۹۵۵، بازدید از سایر بخشهای این دخمهها غیرقانونی شده است.
علیرغم این منع قانونی، در سالهای دهه ۱۹۷۰ و ۸۰، برخی از پاریسیها بهطور غیرقانونی به این دخمهها دسترسی پیدا کردند. آنها حتی برخی از این دخمهها را بازسازی کردند و تبدیل به مکانهای خلاقانه کردند. برای مثال، یکی از آنها تبدیل به یک آمفیتئاتر مخفی شد که دارای یک پرده سینما بزرگ، تجهیزات پخش و چند صندلی بود.
در کنار این آمفیتئاتر، محوطهای مانند کافه و رستوران ایجاد شده بود تا بازدیدکنندگان بتوانند چیزی بنوشند یا بخورند. تخمین زده میشود که هر هفته حدود ۳۰۰ نفر بهصورت غیرقانونی و از طریق راههای مخفی به این دخمهها وارد میشدند.
منبع : الی گشت