طبق آمار، بیمارانی که در انگلیس به ویروس اچ‌آی‌وی مبتلا هستند، کمتر از سایر افراد به بیماری ام.اس دچار می‌شوند. کارشناسان علوم پزشکی در مقاله‌ای که در مجله «عصب‌شناسی، جراحی مغز و اعصاب و روانپزشکی» منتشر شده، تأکید کرده‌اند که اگر تحقیقات بیشتر بتواند این رابطه را محکم‌تر کند، این یافته می‌تواند امیدی برای درمان ام.اس باشد.
در یک مورد در سال 2011، پزشکان بر روی یک بیمار 26 ساله استرالیایی کار کردند که چند ماه بعد از تشخیص ایدز، به ام.اس مبتلا شد. اما بعد از شروع مصرف داروهای ایدز، علائم ام.اس در او به طور کامل ناپدید شد.
این موضوع توجه دانشمندان دانمارکی را جلب کرد تا بررسی کنند که آیا داروهای ضد ویروسی ایدز می‌تواند در درمان یا کند کردن پیشرفت ام.اس مؤثر باشد یا خیر. با این حال، نمونه‌های این مطالعه به قدری کم بود که نتوانستند به نتیجه‌ای قاطع برسند.
در جدیدترین تحقیق که انجام شده، تیمی از پزشکان به رهبری «جولیان گلد» به بررسی داده‌های یک بیمارستان انگلیسی پرداختند و روند درمان بیماران این بیمارستان را در سال‌های 1999 تا 2011 مورد مطالعه قرار دادند.
درمان احتمالی بیماری ام.اس با مصرف داروهای ضد ایدز !
در این تحقیق، از بیش از 21 هزار بیمار که در این بیمارستان درمان شده بودند و به ویروس اچ‌آی‌وی مبتلا بودند، استفاده کردند و آنها را با گروهی از 5 میلیون و 300 هزار نفر که به ایدز مبتلا نبوده اما به دلیل بیماری‌های خفیف در این بیمارستان تحت درمان قرار گرفته بودند، مقایسه کردند.
در میان افرادی که به ویروس اچ‌آی‌وی مبتلا بودند، تنها هفت نفر طی این سال‌ها به بیماری ام.اس مبتلا شدند، که این تعداد بسیار کمتر از 18 نفر پیش‌بینی شده بود. این به معنای کاهش تقریباً دو برابری احتمال ابتلا به این بیماری است.
با این حال، نویسندگان این تحقیق اذعان دارند که محدودیت‌هایی در این مطالعه وجود دارد. برای مثال، آنها نمی‌دانند آیا بیماران مبتلا به ویروس اچ‌آی‌وی از داروهای ضد ویروسی استفاده کرده‌اند یا خیر. آنها معتقدند ممکن است به دلیل اینکه سیستم عصبی دوباره کار خود را به دست می‌آورد، علائم ام.اس متوقف شود.
با تمام این تفاسیر، آنها تأکید کردند که یافته‌هایشان پس از بیش از 170 سال از کشف ام.اس می‌تواند در درمان احتمالی آن بسیار مهم باشد.
ام.اس یک بیماری پیش‌رونده است که در آن سیستم ایمنی بدن به مغز و سیستم عصبی مرکزی حمله‌ور می‌شود و موجب تخریب غلاف میلین نورون‌ها (سلول‌های عصبی) می‌گردد.