در مورد پرنده گیلار ،مرغابی اصیل ایران چه می دانید ؟ + گالری تصاویر (2 نکته مهم)

نام‌های دیگر مرغابی گیلار

مشخصات ظاهری پرنده گیلار:

این پرنده حدود 46 سانتی متر طول دارد. سر گرد و منقار کوچک آن خاکستری رنگ است و به نظر کرکی می‌رسد. در پرنده نر، سر و گردن رنگی شبیه بلوط دارد و پیشانی و پشت آن کمی زرد رنگ است.

زیر تنه‌اش سفید و روی بدنش خاکستری رنگ است. دم این پرنده کمی باریک است و انتهای بدنش سیاه است. شانه‌های پرنده سفید و پرهای اولیه و ثانویه‌اش رنگی خاکستری مایل به قهوه‌ای دارد.

در پرنده نر، آینه بال به رنگ سبز است و اندکی قابل مشاهده نیست. اما در پرنده ماده و نابالغ، پیش بال به رنگ خاکستری مایل به قهوه‌ای و آینه بالی سیاه است.

تشخیص مرغابی گیلار نر :

سر رنگ بلوطی، پیشانی و تارکش زرد مایل به نخودی و بدن خاکستری دارد که قسمت خاکستری پشت بدن توسط یک خط سفید افقی زیر بال از خاکستری پهلوها جدا شده است.

پرهای زیر دم سیاه، شکم سفید، منقار کوچک و آبی با لکه سیاه در انتها و ساق پای خاکستری ویژگی‌های این پرنده است. هنگام پرواز، آینه بالی سبز و اندکی نمایان، سیاهی انتهای بدن، زیر بال‌ها و شکم زرد کمرنگ از موارد قابل تشخیص آن هستند.

تشخیص مرغابی گیلار ماده :

شبیه ماده‌های سر سبز است، اما منقار آن خیلی کوتاه‌تر، سر آن گردتر و دم نوک تیز و پر و بال قهوه‌ای مایل به خرما دارد که آن را از سر سبز متمایز می‌کند. ساق پا و منقار آن خاکستری است.

در پرواز، شکم سفید، آینه بالی سبز و نیمه‌پیدا و گردن کوتاه، تفاوت‌های مشخصی با سایر اردک‌های روی آب به نمایش می‌گذارد.

تشخیص نر و ماده مرغابی گیلار نابالغ :

نابالغ‌های نر و ماده شباهت زیادی به هم دارند، ولی در پرنده نر نابالغ، جلوی بال‌ها خاکستری مایل به قهوه‌ای است که تا بعد از نخستین جوجه‌آوری این رنگ به سفیدی تبدیل نمی‌شود. این ویژگی نشان‌دهنده یک سالگی در پرنده است و در ماده بیشتر از نر مشهود است. گردن کوتاه و فرم خاص بدن از نشانه‌های خوب شناسایی این پرنده است.

تشخیص جوجه‌های گیلار :

جوجه‌ها مستقل هستند و شبیه جوجه‌های سرسبز و کمی قهوه‌ای‌تر هستند. خط چشمی آنها مشخص است. صورتشان نیز قرمزتر از جوجه سرسبز است. قسمت‌های زیرین بدن صورتی با قهوه‌ای و قسمت‌های بالایی بدن قهوه‌ای رنگ است.

جوجه‌ها بعد از 6 هفته قادر به پرواز می‌شوند و در این مدت مادر از آنها مراقبت می‌کند.

گالری تصاویر :

“““html

صدای پرنده گیلار :

پرنده نر صدایی شبیه «وی-یوو» تولید می‌کند که شبیه سوت است.

تغذیه مرغابی گیلار :

این پرنده همه‌چیزخوار است و به گیاهان آبزی، دانه‌ها، کرم‌ها، ماهی‌های کوچک، نوزاد قورباغه‌ها، حشرات و ساقه و برگ‌های نرم تغذیه می‌کند.

شرایط زیست محیطی :

مرغابی گیلار در مناطق مختلفی از شمال، غرب، جنوب، جنوب‌غربی، تالاب‌های مرکزی، شمال‌شرقی، دریاچه هامون و تالاب‌های سیستان و بلوچستان زندگی می‌کند.

در فصل پاییز، این پرندگان به صورت دسته‌جمعی مهاجرت می‌کنند. بعضی از آنها از منطقه عبور می‌کنند و اگر منطقه‌ای را مناسب و امن تشخیص دهند، در آنجا زمستان را می‌گذرانند.

در ایران، در فصل زمستان تعداد زیادی از آنها وجود دارد و حتی در مناطق جنوب‌شرقی نیز دیده می‌شوند.

این پرنده در زیستگاه‌های مختلف و در جزایر واقع در آب‌های شیرین آشیانه می‌سازد. آشیانه‌های آنها معمولا بین علف‌ها یا گیاهان پنهان است.

شرایط تخم‌گذاری مرغابی گیلار :

فصل جفت‌گیری :

در نیمکره جنوبی، اواخر اردیبهشت و در نیمکره شمالی، اوایل تیر، زمان جوجه‌آوری شروع می‌شود.

شکل و مواد ساختمان آشیانه :

آشیانه‌های این پرنده به شکل کاسه هستند و از مواد گیاهی ساخته شده‌اند. داخل آشیانه معمولا با علف و پرهای نرم پوشانده شده و رنگ پوشش داخلی قهوه‌ای است، با مرکزی روشن‌تر.

تعداد، رنگ و اندازه تخم‌ها :

تعداد تخم‌ها معمولاً بین 7 تا 8 عدد است که رنگی کرمی دارند و اندازه آنها حدود 53 در 39 میلی‌متر است.

دوران تفریخ :

فقط پرنده ماده به مدت 22 تا 25 روز روی تخم‌ها می‌نشیند تا جوجه‌ها بیرون بیایند.

آیا نیاز به حفاظت دارد؟

در حال حاضر جمعیت پرنده گیلار زیاد نگران‌کننده نیست، اما لازم است که مناطق جوجه‌آوری آن از شکار بی‌رویه حفاظت شود و قوانین حمایتی برای این پرنده ادامه یابد.

بیشتر بخوانید :