“`html
آشنایی با درختچه پیراکانتا یا شیرخشت آتشین
پیراکانتا که به انگلیسی به نام Firethorn شناخته می‌شود و نام علمی آن Pyracantha sp. است، یک درختچه همیشه یا نیمه‌همیشه سبز از خانواده گل سرخ (Rosaceae) می‌باشد. این درختچه بومی شرق اروپا و آسیا است و دارای ساقه‌های خارداری است که هنگام هرس کردن حتماً باید از دستکش استفاده کرد.
برگ‌های این درختچه بیضی شکل و دارای حاشیه‌های صاف هستند. گل‌های آن سفید و معطر می‌باشند و با هم روی شاخه‌ها به صورت خوشه‌ای قرار گرفته‌اند که در اواخر بهار شکفته می‌شوند. میوه‌های آن به رنگ‌های نارنجی، قرمز و گاهی زرد در پاییز و زمستان ظاهر می‌شود و به همین دلیل است که به آن شیرخشت آتشین می‌گویند.
پیراکانتا معمولاً برای ایجاد حریم و حفاظ گیاهی به‌ویژه در مناطق سرد پرورش داده می‌شود. این درختچه دارای ساقه‌های خاردار و برگ‌های سبز براق است. در زمستان، خوشه‌های گل‌های سفید آن جلوه زیبایی دارند و از ابتدای عمر گیاه بر روی شاخساره‌هایش می‌شکفند. در پاییز و زمستان، میوه‌های خوشه‌ای نارنجی و قرمزش جلوه‌ای درخشان به باغ می‌بخشند و موجب جذب پرندگان می‌شوند که در نهایت باعث پراکنده شدن بذر این گیاه می‌شود. پیراکانتا معمولاً عمری طولانی دارد و در مناطق خنک قابل کشت است. اگرچه بیشتر به‌عنوان حریم و حفاظ مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما می‌توان آن را به‌صورت داربستی نیز پرورش داد. ارتفاع آن بعد از 5 تا 10 سال به 3 تا 5 متر می‌رسد.
شرایط مناسب برای پرورش پیراکانتا
آبیاری:
این درختچه به طور کلی به خشکی مقاوم است ولی آبیاری منظم می‌تواند به رشد بهتر و باردهی بیشتر آن کمک کند، به‌ویژه برای گیاهان جوان که تازه کاشته شده‌اند، رعایت این نکته مهم است.
خاک:
پیراکانتا در انواع خاک‌ها به خوبی رشد می‌کند، اما نکته مهم وجود زهکشی مناسب برای آن است.
دما:
این درختچه با آب و هوای سرد و مرطوب سازگار است، ولی به طور کلی می‌توان آن را در همه مناطق کاشت به شرطی که هوا خیلی سرد نباشد.
نور:
بهترین رشد این درختچه زمانی اتفاق می‌افتد که آفتاب کامل برای آن مهیا باشد.
روش‌های کاشت و تکثیر پیراکانتا
این گیاه می‌تواند هم با بذر و هم با قلمه‌ها تکثیر شود. در روش کشت با بذر، گیاه با پایه مادری متفاوتی به وجود می‌آید. رایج‌ترین روش تکثیر آن، کشت با قلمه است. برای این کار، در اواخر تابستان تا اوایل پاییز، قلمه‌های نیمه چوبی تهیه کرده و در خزانه در بستر مناسبی که نور مستقیم خورشید به آن نتابد کشت می‌شوند. وقتی قلمه‌ها ریشه‌دار شدند، در اواخر زمستان یا اوایل بهار به زمین اصلی یا گلدان منتقل می‌شوند. بهترین بستر برای کشت قلمه‌ها، ماسه بادی است.
شما همچنین می‌توانید هنگام هرس کردن، شاخه‌های جدا شده را در قسمت‌های سایه باغچه بکارید. این شاخه‌ها بدون هیچ مشکلی ریشه می‌زنند و شما صاحب چندین پیراکانتای جدید خواهید شد.
نکات مهم در پرورش گیاه زینتی پیراکانتا
گل‌ها، شاخ و برگ‌ها و میوه‌ها بخش زینتی این گیاه را تشکیل می‌دهند. در فصل رشد، نیاز به تغذیه با کود کامل یک بار در ماه دارد. ساقه‌های آن خاردار هستند و میوه‌ها در پاییز و زمستان ظاهر می‌شوند. این گیاه در برابر سرما و باد مقاوم است.
“““html
شاخه‌های اضافی و بد فرم را اوایل بهار قطع کنید.
جابجایی پیراکانتا
نیازی به جابجا کردن پیراکانتا نیست. این گیاه دائمی است و اگر یک بار آن را بکارید، همیشه به شما خدمت می‌کند و سرما نیز تأثیری روی آن ندارد. بنابراین می‌تواند تمام زمستان را در هوای آزاد با آرامش سپری کند.
انتقال نهال پیراکانتا
در فصل پاییز و زمستان می‌توانید آن را از یک مکان به مکان دیگر انتقال دهید. خوشبختانه این گیاه نسبت به جابجایی حساس نیست و معمولاً این کار با موفقیت انجام می‌شود.
کاشت پیراکانتا در گلدان
اگر باغچه‌ای برای کاشت پیراکانتا ندارید، می‌توانید آن را در گلدان نگهداری کنید و روی تراس قرار دهید.
هرس پیراکانتا
هرس مناسب به سلامت و زیبایی نهال کمک می‌کند. معمولاً هرس پیراکانتا برای فرم‌دهی به آن انجام می‌شود. اگر دیدید این گیاه به خوبی رشد نمی‌کند، می‌توانید شاخه‌های جانبی آن را برید. چون شاخه‌های فرعی پیراکانتا نزدیک به هم رشد می‌کنند، بهتر است شاخه‌هایی که با تنه اصلی زاویه تند دارند حذف شوند.
برای کوتاه نگه داشتن آن، بهتر است قسمتی از بالای تنه اصلی درختچه را ببرید. بهترین زمان برای هرس پیراکانتا اواخر زمستان، زمانی که میوه‌های آن پایان عمر خود را طی کرده‌اند، است.
بیماری‌ها و آفات پیراکانتا
پیراکانتا ممکن است دچار مشکلاتی مثل پوست‌پوست شدن و سوختگی آتش شود.همچنین گاهی حشرات مانند بید و شته به این گیاه حمله می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
سایت رضیم
“`