“`html
معرفی گیاه بولاغ اوتی یا آب تره
بولاغ اوتی گیاهی از خانواده شب‌بو است. این گیاه علفی و چند ساله است و دارای ساقه‌هایی خوابیده و ضخیم است که از آن ریشه‌های کوچک و سفیدی به صورت شبکه‌ای از زمین بیرون می‌آید. این ریشه‌ها به هم متصل هستند و باعث ارتباط بین نقاط مختلف می‌شوند.
برگ‌های بولاغ اوتی متناوب و گوشتی بوده و رنگ آنها سبز تیره است و صاف هستند. در بالای ساقه گل‌های سفید رنگی می‌رویند که به صورت خوشه‌ای هستند و بعد از گرده‌افشانی هر گل تبدیل به میوه‌ای شکل‌دار به طول ۲ تا ۲٫۵ سانتیمتر می‌شود.
دانه‌های این گیاه قهوه‌ای و گرد هستند و در دو ردیف داخل میوه قرار دارند. طول ساقه‌های بولاغ اوتی بسته به شرایط زندگی متفاوت است. در آب‌های کم عمق ساقه‌ها کوتاه‌تر بوده و در آب‌های عمیق و زلال می‌توانند به بیش از ۲ متر هم برسند.
برخی از نمونه‌های این گیاه در ارتفاعات زیاد رشد می‌کنند و معمولاً طعمی تلخ دارند. اما نمونه‌هایی که در عمق آب هستند، معمولاً طعم تند خود را از دست می‌دهند.
روش کاشت بولاغ اوتی
برای تکثیر بولاغ اوتی می‌توان از طریق کاشت دانه‌ها یا قطع ساقه‌های ریشه‌دار استفاده کرد. برای کاشت، بسیار مهم است که گودال‌هایی درست کنید که آب در آنها به طور مداوم در جریان باشد. آبی که داخل گودال‌ها می‌ریزید باید تازه، زلال و غیر اسیدی باشد و نباید مواد آهکی یا ترکیبات مضر داشته باشد.
وجود چنین مواد مضر می‌تواند مانع رشد گیاه شود. آب‌هایی که حاوی آهن هستند برای پرورش این گیاه بسیار مناسب‌اند.
معمولاً برای پرورش این گیاه گودال‌هایی با طول ۵۰ متر و عرض ۳ متر در نظر گرفته می‌شود. باید در هر ثانیه ۴۰ تا ۵۰ لیتر آب به داخل این گودال‌ها ریخته شود تا آب به صورت جاری باشد. چون اگر آب ثابت باشد، طعم برگ‌ها و سرشاخه‌های گیاه نامطلوب می‌شود.
زمین گودال‌ها باید رسی و سفت باشد تا آب به عمق زمین نفوذ نکند. ولی برای این که ریشه گیاه بتواند به عمق خاک برود، باید ۲۰ سانتیمتر خاک حاصلخیز و برگ‌دار در کف گودال‌ها قرار گیرد و عمق این گودال‌ها معمولاً ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر انتخاب می‌شود.
در زراعت این گیاه مهم است که زمان ورود و خروج آب به دقت مدیریت شود و همچنین طول گودال‌ها نباید از ۷۵ متر بیشتر باشد تا در فصل زمستان با تغییرات دما، تنظیم دما در محیط کشت آسان‌تر باشد. در برخی مناطق، گودال‌ها به گونه‌ای طراحی می‌شوند که آب به راحتی از یک گودال به دیگری منتقل شود.
نحوه کوددهی بولاغ اوتی
برای زراعت این گیاه، کود حیوانی نیمه تجزیه‌شده به همراه خاکبرگ لازم است. همچنین برای رشد بهتر ریشه‌ها، باید به مقدار ۳ تا ۴ کیلوگرم سوپر فسفات، یک کیلوگرم فسفات پتاسیم و ۲ تا ۳ کیلوگرم گچ برای هر ۱۰۰ متر مربع زمین اضافه شود.
یکی از مشکلات کاشت دانه این گیاه این است که محصول معمولاً دیرتر به دست می‌آید و کیفیت آن نیز پایین‌تر است. به همین خاطر معمولاً از روش‌های دیگر برای زراعت این گیاه استفاده می‌شود مگر این که به خزانه‌های مخصوص برای تولید قطعات ساقه دسترسی نداشته باشید.
در صورت کاشت دانه، معمولاً دانه‌های رسیده را از اسفند تا فروردین یا در تابستان در سطح گودال‌ها می‌پاشند. در این زمان باید به نکات زیر توجه کرد:
زیرا دانه‌های بولاغ اوتی بسیار کوچک هستند.
“““html
رنگ دانه‌ها زرد مایل به قرمز است. هر گرم دانه شامل ۴۰۰۰ عدد دانه بوده و هر لیتر از این دانه‌ها وزنش ۵۸۰ گرم است. به همین خاطر، قبل از پاشیدن، باید دانه‌ها را با ماسه مخلوط کنیم تا بتوانیم آنها را به طور یکنواخت در مقادیر مناسب پخش کنیم.
قدرت جوانه‌زنی دانه‌های گیاه تا ۵ سال باقی می‌ماند. بعد از اینکه دانه‌ها را در محیط کشت پاشیدیم، بسته به دمای محیط، دانه‌ها معمولا بین ۲ تا ۵ روز جوانه می‌زنند.
معمولاً در ماه‌های اسفند و فروردین، بعد از اینکه آب را به گودال وارد کردند و پس از مدت کوتاهی آن را خارج کردند، دانه‌ها را به طور یکنواخت پاشیده و سپس وقتی دانه‌ها جوانه زدند و گیاهان جوان رشد کردند، به آرامی آب را به گودال برمی‌گردانند. چون جریان سریع آب ممکن است باعث خراب شدن گیاهان جوان شود.
تکثیر بولاغ اوتی از طریق کاشتن قطعات ریشه‌دار
این کار در ماه مرداد انجام می‌شود. در این زمان، ۲ یا ۳ قطعه ریشه‌دار را با هم در عمق کم خاک می‌کارند.
نحوه کاشت به این صورت است که قطعات را در امتداد خطوط و با فاصله ۸ تا ۱۰ سانتیمتر از همدیگر در عمق کم خاک قرار می‌دهند. همواره باید فاصله بین آنها ۸ تا ۱۰ سانتیمتر رعایت شود.
بعد از ۱۵ روز، زمانی که قطعات ریشه‌دار شوند و برگ‌ها ظاهر شوند، آب را به آرامی به گودال می‌ریزیم تا ارتفاع آب به ۳ تا ۴ سانتیمتر برسد. اگر آب بیش از این مقدار باشد، گیاه جوان در آب غوطه‌ور می‌شود که برای رشد مناسب نیست. در این زمان اگر کود قبلاً به گودال اضافه نشده باشد، باید به محل کاشت اضافه شود تا در نقاط بین قطعات رشد یابد و از خراب شدن آنها جلوگیری کند.
پس از اینکه گیاهان جوان به خوبی رشد کردند، آب کافی به گودال می‌ریزیم تا ارتفاع آن بین ۱۰ تا ۲۰ سانتیمتر باشد تا گیاه بتواند رشد بهتری داشته باشد.
روش داشت بولاغ اوتی
از نکات مهم در مراقبت از محیط کشت این است که سطح گودال هیچ‌وقت خشک نشود و همچنین علف‌های هرز آبزی مانند veronica beccabungal و عدسک آبی از محیط کشت خارج شوند.
برای خارج کردن عدسک‌های آبی، آب محیط کشت را به اندازه کافی افزایش می‌دهیم تا گیاهان به حالت غوطه‌ور در آب قرار گیرند. سپس با یک شن‌کش، عدسک‌های آبی را از سطح آب خارج می‌کنیم.
مبارزه با آفات و بیماری‌های بولاغ اوتی
آفات مختلفی به گیاهان حمله می‌کنند که بعضی از آنها باعث فساد برگ و ساقه‌ها می‌شوند و گیاه را در آب غوطه‌ور می‌کنند. در این موارد بهترین راه برای حذف آنها این است که ساقه‌های آفت‌زده را قطع کرده و در خارج از مزرعه بسوزانیم. در زمان‌هایی که سرمای شدید می‌شود، باید گیاهان را به طور غوطه‌ور در آب قرار دهیم.
مراقبت‌های لازم برای کندن علف‌های هرز معمولاً هر ۱۰ تا ۱۵ روز باید انجام شود. همچنین دمای آب گودال‌ها باید به دقت کنترل شود و دقت شود که گیاهان به مرحله گل‌دهی نرسند. زیرا اگر گیاهان در این مرحله چیده نشوند، از ارزش آنها کاسته می‌شود.
برداشت بولاغ اوتی
برای مصارف درمانی، معمولاً گیاهان…
“`
گیاه بولاغ اوتی را به‌طور کامل از زمین بیرون می‌آورند و پس از قطع ریشه‌ها، آن را به‌صورت تازه به بازار عرضه می‌کنند. این کار معمولاً بین اواخر اردیبهشت تا مهرماه انجام می‌شود. هرچه آب محیط کشت تازه‌تر باشد، محصول به‌دست‌آمده به‌مراتب بهتر و باکیفیت‌تر خواهد بود.
معمولاً زمان چیدن گیاه وقتی است که طول آن به ۱۶ تا ۲۰ سانتیمتر برسد. در این مرحله، سر شاخه و برگ را به ارتفاع ۱۰ سانتیمتر قطع می‌کنند. این گیاه کاربردهای غذایی و درمانی دارد.
محل رشد گیاه بولاغ اوتی
این گیاه در جریان‌های آبی مناطق مختلف ایران مانند کرج، چالوس، ارتفاعات سیاه بیشه، عمارلو، اطراف تهران، ری، گیلان، آذربایجان، شیراز، نزدیک بوشهر و سیستان رشد می‌کند.
خواص درمانی بولاغ اوتی
بولاغ اوتی مقدار ویتامین C بالاتری نسبت به پرتقال دارد. علاوه بر این، آهن آن بیشتر از اسفناج و کلسیم آن از شیر نیز بیشتر است. همچنین، فولات آن از موز بیشتر است.
این گیاه حاوی مقدار زیادی ویتامین A، ویتامین B6، ویتامین B12، کلسیم، فسفر، آهن و منیزیم است که همه این مواد برای سلامت بدن ضروری و حیاتی هستند.
بیشتر بخوانید:
