روش های صحیح تزریق انسولین به شکم (2 نکته مهم)

تزریق انسولین به شکم برای جذب سریعتر

تزریق انسولین یکی از روش‌های مهم برای کنترل قند خون در بیماران دیابتی است. انسولین، هورمونی است که با تزریق آن به بدن، می‌توان دیابت را مدیریت کرد و فرد دیابتی می‌تواند زندگی روزمره‌اش را ادامه دهد. دلیل این که انسولین باید به صورت تزریقی مصرف شود، این است که اگر این هورمون به صورت خوراکی مصرف شود، آنزیم‌های موجود در معده آن را تجزیه کرده و مانع از جذب آن به خون می‌شوند.

علاوه بر تزریق انسولین، روش‌های درمانی دیگری نیز وجود دارد مانند قرص‌های خوراکی، رژیم غذایی مناسب، تغییر سبک زندگی و ورزش که بیمار دیابتی باید به آنها توجه داشته باشد تا زندگی سالم‌تری داشته باشد. برای تزریق انسولین، نواحی مختلفی در بدن وجود دارد، از جمله شکم، بازوها، ران، کمر و لگن. اما سرعت جذب انسولین در این نواحی متفاوت است و در شکم سریع‌تر از بقیه جاها است.

بیماران معمولاً از آمپول‌های خودتزریقی برای تزریق انسولین استفاده می‌کنند. قبل از تزریق، فرد باید سرنگ و ناحیه مورد نظر را ضد عفونی کند. برای تزریق، باید ۲.۵ تا ۵.۵ سانتی‌متر از پوست را با دو انگشت بگیرد و به سمت بالا بکشد تا از لایه‌های زیرین پوست دور شود و سپس در ناحیه چربی پوست دارو را تزریق کند.

نواحی مناسب برای تزریق انسولین

شکم یک مکان راحت برای تزریق انسولین است و بسیاری از بیماران به ویژه کودکان می‌توانند به تنهایی این کار را انجام دهند. برای تزریق در شکم، باید کمی از پوست بین کمر و دنده‌ها گرفته و حدود ۵ سانتی‌متر بالا کشید. نکته مهم این است که محل تزریق باید حداقل ۵ سانتی‌متر از ناف فاصله داشته باشد.

بازوهای بالایی هم یکی دیگر از مکان‌های خوب برای تزریق انسولین هستند. در این روش، سوزن باید در ناحیه پشت بازو و بین آرنج و شانه قرار گیرد، اما ممکن است این کار برای خود فرد سخت باشد و معمولاً نیاز به کمک دیگری دارد.

تزریق در دست غیر غالب می‌تواند انجام این کار را برای فردی که خودش باید دارو را تزریق کند، آسان‌تر کند. ران هم یکی از گزینه‌ها برای تزریق انسولین است و بهترین محل در فاصله بین زانو تا مفصل ران است که باید به سمت خارج پا باشد. با اینکه این ناحیه تزریق راحت است، ممکن است فرد هنگام حرکت با مشکل مواجه شود. کمر یا لگن نیز ناحیه دیگری برای تزریق دارو محسوب می‌شود.

انسولین تزریقی در شکم سریع‌ترین جذب را دارد و در بازوها متوسط و در کمر و ران‌ها کندترین جذب صورت می‌گیرد. کارشناسان توصیه می‌کنند اگر قصد ورزش کردن بعد از تزریق انسولین را دارید، حداقل ۴۵ دقیقه پس از تزریق اقدام کنید. همچنین از تزریق مکرر در یک ناحیه خاص خودداری کنید چرا که این کار می‌تواند باعث تحریک پوست یا آسیب به بافت چربی آن ناحیه شود. به همین دلیل، توصیه می‌شود از نواحی مختلف پوست برای تزریق استفاده کنید.

بهترین زمان برای تزریق انسولین، بعد از غذا و در ناحیه سمت راست شکم است؛ زیرا در این حالت جذب انسولین بسیار بالا می‌رود.

نکاتی درباره تزریق انسولین

1- انسولین باید “زیر پوست و در بافت چربی ” تزریق شود. همچنین باید محل تزریق را به طور مداوم تغییر دهید، چرا که این کار از سفت شدن پوست جلوگیری می‌کند. اکثراً دیابتی‌ها انسولین را روی بازو و بالای ران تزریق می‌کنند، اما باید دقت کنید که تنها در نواحی سالم و بدون زخمی قبلی تزریق کنید.

2- جذب انسولین و ورود آن به جریان خون در قسمت‌های مختلف بدن متفاوت است. برای مثال، جذب انسولین در شکم سریع‌تر از ران است. پس حتماً برنامه‌ریزی کنید که در نقاط مختلف بدن انسولین را تزریق کنید.

به عنوان مثال، شما می‌توانید انسولین‌هایی که سریع اثر هستند، مانند نوورپید و رگولار، را قبل از غذا در شکم تزریق کنید و انسولین‌های طولانی اثر را…

“““html

لانتوس و إن پی إچ را روی ران خود تزریق کنید. اگر در بیرون از خانه غذا می‌خورید، انسولین را زمانی تزریق کنید که غذا برای شما آورده شده باشد. اگر از سرنگ برای تزریق استفاده می‌کنید، بهتر است از سرنگ‌های یکپارچه (سرنگ‌هایی که سر آن به بدنه متصل است) استفاده کنید. اگر در محل تزریق تغییری در پوست مانند قرمزی مشاهده کردید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید؛ زیرا ممکن است این تغییرات نشان‌دهنده‌ی حساسیت باشد.

تنظیم دوز انسولین بر اساس تحرک و وزن

در حال حاضر دو نوع انسولین داریم: انسولین‌های رگولار که خطر افت قند خون را بالا می‌برند و انسولین‌های مشابه که به صورت قلمی وجود دارند و امکان تنظیم دوز برای آنها فراهم است. یکی از مزایای انسولین‌های خودکار، کم بودن خطر افت قند خون بعد از تزریق است. دوز آن بر اساس وزن بیمار تعیین می‌شود.

انسولین باید مستقیماً زیر پوست و در چربی تزریق شود زیرا چربی زیر پوست حساسیت کمتری دارد و جذب یکنواخت انسولین را فراهم می‌کند. سرنگ‌هایی با طول 4 تا 6 میلی‌متر برای اکثر افراد مناسب است. اگر تزریق خیلی عمیق باشد، احتمال اینکه انسولین به عضله برود وجود دارد و در نتیجه سرعت جذب آن افزایش می‌یابد.

نیاز به انسولین بستگی به نوع تغذیه، میزان فعالیت بدنی و وزن بیمار دارد. اگر بیمار وزن مناسبی داشته باشد، تغذیه سالمی انتخاب کند و ورزش کند، امکان دارد با دوز کمتری قند خونش را کنترل کند. اما اگر بیمار اضافه‌وزن داشته باشد و فعالیت کمتری کند، نیازش به انسولین بیشتر خواهد بود. همچنین در شرایط بیماری‌هایی مانند عفونت یا تب و هرگونه استرس، ممکن است مقاومت به اثر انسولین افزایش یابد و به انسولین بیشتری نیاز شود.

عوارض ناشی از تزریق انسولین

انسولین هیچ تأثیر منفی بر کبد، کلیه و دیگر ارگان‌های حیاتی بدن ندارد. مهم‌ترین عارضه‌ای که ممکن است ایجاد شود، افت قند خون است که در صورت استفاده بیش از حد بروز می‌کند. همچنین، به دلیل تأثیر متابولیکی آن، ممکن است باعث افزایش وزن شود.

آموزش به بیمارانی که انسولین دریافت می‌کنند، بسیار مهم است و این آموزش‌ها در کلاس‌ّهای دیابت که در اکثر مراکز درمانی وجود دارد، ارائه می‌شود. یک فرد دیابتی که انسولین تزریق می‌کند، باید بتواند میزان کربوهیدرات‌هایی که در روز دریافت می‌کند را محاسبه کرده و دوز انسولین خود را با توجه به آن تنظیم کند.

نکات مهم برای تزریق انسولین

افراد دیابتی باید به طور مرتب سطح قند خون خود را چک کرده و از پزشک خود درباره چگونگی تنظیم دوز مناسب انسولین، تکنیک‌های تزریق، چرخه جذب انسولین و سایر موارد اطلاعات کسب کنند. همچنین، این نکات باید به نزدیکان خود نیز آموخته شود تا در زمان‌های اضطراری بتوانند به درستی کمک کنند.

با رعایت این نکات، افراد دیابتی می‌توانند زندگی طبیعی و طولانی‌تری داشته باشند و از بروز عوارض ناشی از دیابت مانند نارسایی کلیوی، بیماری‌های قلبی عروقی، مشکلات بینایی و اضافه وزن جلوگیری کنند.

بیشتر بخوانید:

گردآوری توسط بخش سلامت

مجله رضیم