“`html
روش کاشت و پرورش بلوبری
بلوبری در قرن بیستم کشف شد. بعد از آن، دانشمندان شروع به یادگیری درباره نحوه کاشت این گیاه کردند. بلوبری مقاوم به بسیاری از آفات و بیماری‌ها است و می‌تواند تا 20 سال میوه بدهد. علاوه بر میوه‌اش، بلوبری منظره باغ شما را نیز زیباتر می‌کند. در پاییز، برگ‌های این بوته به رنگ قرمز مایل به زرد تغییر می‌کنند که بسیار زیباست، و در بهار هم با گل‌های سفیدی که دارد، جلوه خوبی به باغ می‌دهد.
بلوبری در سه نوع اصلی وجود دارد: بوته بلند، بوته کوتاه و هیبرید نیمه بلند. نوع بوته بلند، که بیشتر کشت می‌شود، بیشترین میوه را تولید می‌کند. بسیاری از انواع این بوته در برابر سرما مقاوم هستند و طعم و اندازه میوه آن‌ها معمولاً نسبت به سایر انواع بهتر است.
مکان مناسب برای کاشت درختچه بلوبری
آب و هوا
بلوبری‌های بوته بلند جنوبی و بلوبری «را بایت» معمولاً در مناطق گرم رشد می‌کنند. طبق اطلاعات مجله Sunset، بلوبری «را بایت» برای مناطق گرم و مرطوب مناسب‌تر است. هنگام انتخاب بلوبری برای کشت، مهم است که بدانید در منطقه شما چند ساعت سرما وجود دارد. یعنی باید بفهمید در ماه‌های زمستان، دما چند ساعت بین 0 تا 2 درجه سانتی‌گراد است. برخی از انواع بلوبری بوته بلند جنوبی مانند Gulf Coast و Misty به کمتر از 300 ساعت سرما نیاز دارند، در حالی که دیگر انواع مثل Jubilee به 500 تا 700 ساعت سرما احتیاج دارند. چند نوع بلوبری «را بایت» مانند Powderblue و Premier هم به ساعات کمتری سرما نیاز دارند و 100 تا 200 ساعت کافی است.
نور و هوا
بلوبری بهترین رشد را در نور کامل آفتاب دارد، اما می‌تواند کمی سایه را هم تحمل کند. بهتر است جایی را برای کاشت بلوبری انتخاب کنید که روزانه 6 تا 8 ساعت نور مستقیم خورشید ببیند. در باغ‌ها و مناطق جنگلی، بلوبری می‌تواند سایه درختان را هم تحمل کند، ولی نباید خیلی نزدیک به درختان دیگر کاشته شود چون ریشه‌های بلوبری و درختان دیگر برای مواد مغذی و رطوبت رقابت می‌کنند. همچنین باید از کاشت بلوبری در مکان‌های خیلی خشک و با نور شدید خودداری کنید و همچنین از مکان‌های بادی دوری کنید.
مکان مناسب
بوته‌های بلوبری عمر طولانی دارند و برخی از آن‌ها بیش از 50 سال زندگی می‌کنند. جایی را برای کاشت انتخاب کنید که بلوبری‌ها به طور دائم در آنجا بمانند. برای داشتن انواع میوه‌های مختلف بلوبری، باید دو نوع بلوبری در یک مکان بکارید تا گرده‌افشانی متقابل انجام شود. بلوبری‌های بوته بلند جنوبی و بلوبری «را بایت» نیاز به گرده‌افشانی دارند. اطمینان حاصل کنید که دو نوع بلوبری که می‌کارید، زمان گل‌دهی و میوه‌دهی مشابهی داشته باشند.
شرایط خاک مناسب کاشت بلوبری
بلوبری عاشق خاک‌های اسیدی است و بهترین رشد را در pH بین 4.8 تا 5.5 دارد، اما می‌تواند تا pH 3.5 هم تحمل کند. مقیاس pH نشان‌دهنده میزان یون هیدروژن در خاک است. pH 6.5 تا 7 نشانه خاک خنثی است، در حالی که pH پایین‌تر از این مقدار نشان‌دهنده خاک اسیدی و بالاتر نشان‌دهنده خاک قلیایی است. می‌توانید از کیت‌های تست pH برای تعیین اسیدیته خاک استفاده کنید.
“““html
برای بررسی pH خاک، می‌توانید نمونه‌ای از خاک را به آزمایشگاه ببرید. اگر می‌خواهید اسیدیته خاک را افزایش دهید، می‌توانید از گوگرد، سولفات آمونیوم یا سولفات آهن استفاده کنید.
خاک‌هایی که pH بیشتری از 7 دارند، به سختی اسیدی می‌شوند و نباید گیاه بلوبری را در آن خاک‌ها بکارید. بلوبری در خاک‌های لومی و شنی که زهکشی خوبی دارند و همیشه مرطوب هستند، بهترین رشد را دارد. استفاده از پیت ماس و دیگر مواد ارگانیک می‌تواند کیفیت خاک را بهتر کند و اسیدیته آن را بالا ببرد. در مکان‌هایی که pH خاک خنثی یا اسیدی است، می‌توانید یک چاله به عمق 60 تا 90 سانتی‌متر و عرض 180 سانتی‌متر حفر کنید و آن را با پیت ماس، کمپوست، شن و ماسه، یا اضافات پنبه و کنجاله سویا پر کنید تا برای کاشت بلوبری مناسب شود.
فاصله کاشت بوته‌های بلوبری
بلوبری بوته بلند جنوبی و بلوبری rabbiteye هر دو درختچه‌های بزرگی هستند. بلوبری بوته بلند جنوبی زمانی که بالغ می‌شود، حدود 180 سانتی‌متر ارتفاع و 90 تا 120 سانتی‌متر عرض دارد. درختچه بلوبری rabbiteye نیز که به بلوغ می‌رسد، ارتفاع آن 3 تا 4.5 متر و عرض آن 2.5 تا 3 متر می‌شود. بنابراین برای هر بوته بلوبری بوته بلند جنوبی به فضای 120 در 120 سانتی‌متر و برای بوته‌های rabbiteye به فضای 210 در 210 سانتی‌متر نیاز دارید. با فراهم کردن این فضا، نیاز به هرس کمتر می‌شود و از رقابت بین گیاه بلوبری و علف‌های هرز برای دریافت مواد مغذی جلوگیری می‌کند.
روش‌های کاشت بلوبری
بلوبری را می‌توان از طریق بذر، قلمه‌گیری یا پاجوش تکثیر کرد.
کاشت از طریق بذر
شما می‌توانید برای به دست آوردن بذر بلوبری، میوه را در یک ظرف آب برای 10 تا 15 دقیقه بگذارید تا نرم شود و سپس بذرها را از بافت میوه جدا کنید. ممکن است بذرها در پایین ظرف ته نشین شوند. بعد از جدا کردن بذر، آن‌ها را با پیت ماس مخلوط کرده و به مدت سه ماه در یخچال نگهداری کنید. بهترین کار این است که بذر با کیفیت خریداری کنید، زیرا این کار ممکن است دشوار و نیاز به تجربه داشته باشد. اگر هم موفق به تهیه بذر شده باشید، درصد جوانه‌زنی آن‌ها معمولاً پایین است.
کاشت بذرها باید در پاییز در مناطق گرم و در بهار در مناطق شمالی آغاز شود. بذرها را در سینی نشا با استفاده از پیت ماس بکارید و در طول این مرحله، خاک باید همیشه مرطوب باشد. کاشت بلوبری نیاز به صبر و حوصله دارد. ممکن است جوانه‌زنی بین یک تا سه ماه طول بکشد. بعد از جوانه‌زنی و رسیدن به طول 5 تا 6 سانتی‌متر، می‌توانید قلمه‌ها را به گلدان بزرگ‌تر منتقل کنید.
کاشت از طریق قلمه‌گیری
یک روش دیگر برای تکثیر بلوبری قلمه‌گیری است. برای این کار از شاخه‌های نیمه سخت که یک ساله هستند و بین 12 تا 18 سانتی‌متر طول دارند استفاده کنید. قلمه‌هایی که دارای گل هستند، مناسب نیستند. بهترین زمان برای قلمه‌گیری اواخر زمستان و اوایل بهار است. انتهای قلمه را زخمی کنید تا جوانه‌زنی بهتری داشته باشد. استفاده از هورمون‌های جوانه‌زنی و ریشه‌زنی می‌تواند نتیجه بهتری برای شما به ارمغان آورد. خاک مناسب برای این کار ترکیب پیت ماس و پرلیت است؛ به طوری که قلمه‌ها حدود 3 سانتی‌متر در خاک باشند و باید در جایی با نور کافی و دور از نور مستقیم خورشید قرار گیرند. دمای مناسب برای این محیط حدود 22 درجه سانتی‌گراد است. تقریباً 6 ماه طول می‌کشد تا ریشه‌ها تشکیل شوند.
نوع دیگری از قلمه‌ها، قلمه چوب نرم است که از انتهای ساقه‌های جوان و متعلق به فصل جاری تهیه می‌شوند. ساقه…
“`
قلمه‌های چوب نرم هنوز انعطاف دارند، اما اگر خیلی خم شوند، می‌شکنند. طول این قلمه‌ها معمولاً بین ۲۵ تا ۳۰ سانتی‌متر است و بهترین زمان برای قلمه زدن اواخر تیرماه تا اوایل مرداد است. باید برگ‌های پایین قلمه را جدا کنیم، اما اگر همه برگ‌ها را پیش از ریشه زایی بکنیم، تأثیر بدی بر ریشه زایی خواهند داشت. وجود برگ‌ها به قلمه‌ها نیاز به رطوبت بیشتری می‌دهد، بنابراین می‌توانیم بر روی قلمه‌ها یک لایه پلاستیک شفاف بکشیم یا روزی دو بار با آب غبارپاشی کنیم. قلمه‌های چوب نرم این گیاه معمولاً بین ۶ تا ۸ هفته برای ریشه زایی زمان نیاز دارند که این زمان کمتر از قلمه‌های چوب سخت است.
روش تکثیر با پاجوش
استفاده از پاجوش‌ها یکی دیگر از روش‌های تکثیر این گیاه است. پاجوش‌ها از کنار گیاه اصلی رشد می‌کنند و بعد از حدود دو سال می‌توان آن‌ها را جدا کرد. در این دو سال باید مراقب باشیم که پاجوش‌ها خیلی بلند نشوند، چون ریشه‌های ضعیفی دارند و باید جلوی رشد زیاد ساقه را بگیریم. زمان مناسب برای جدا کردن پاجوش‌ها اواخر زمستان تا اوایل بهار است.
مراقبت از گیاه بلوبری
در هر هفته باید بوته بلوبری را یک تا دو اینچ آبیاری کنید. مراقب باشید که زیاد آبیاری نکنید و خاک را خیس نکنید. بوته بلوبری را در هر زمستان هرس کنید و در سال اولی که بلوبری شکوفه داد، تمام شکوفه‌ها را حذف کنید. این کار باعث می‌شود که گیاه قبل از میوه دادن قوی‌تر شود. همچنین قسمت‌های شلوغ و ساقه‌های راکد را هرس کنید تا رشد بهتری داشته باشد. هر سال باید هر شاخه مرده و هر قسمتی از گیاه که تغییر رنگ داده را حذف کنید.
اگر بوته بلوبری کمتر از یک سال دارد، به آن یک کود طبیعی بدهید تا عملکردش بهتر شود. برای جلوگیری از آسیب به ریشه، اگر ممکن است از کود ارگانیک استفاده کنید. افزودن کودهای نیتروژنی برای بلوبری مفید است، مانند سویا یا یونجه. به هر بوته یک یا دو فنجان از این مواد اضافه کنید. همچنین پودر خون و کنجاله تخم پنبه هم خوب است. کوددهی را در اوایل بهار و دوباره در اواخر بهار انجام دهید تا نتیجه بهتر بگیرید. بعد از دادن کود، حتماً آبیاری کنید.
هر دو سال یک بار pH خاک را بچکید. به یاد داشته باشید اگر pH خاک زیر ۴ باشد، نیاز است خاک را غنی کنید تا pH به ۴ تا ۵ برسد. برای افزایش pH خاک، می‌توانید از آهک استفاده کنید. اگر pH خاک بیشتر از ۵ باشد، برای کاهش آن، خاک را با گرانول گوگرد مخلوط کنید. همچنین می‌توانید از کمپوست و پیت ماس اسیدی برای اسیدی کردن خاک استفاده نمایید.
بیشتر بخوانید:
