آشنایی با روش کاشت درخت تبریزی
درخت تبریزی با نام علمی Populus، از خانواده بیدهاست و بومی مناطق اروپا، جنوب غرب و مرکز آسیا و شمال غرب آفریقا می‌باشد. این درخت همچنین به نام‌های شالک و صنوبر لمباردی نیز شناخته می‌شود.
گیاه‌شناسی درخت تبریزی
درخت تبریزی یا صنوبر، درختی با برگ‌های وسیع، نور دوست و خزان کننده است. گل‌های این درخت معمولاً در اوایل بهار و قبل از ظهور برگ‌ها، به نمایش درمی‌آید.
این درختان دوپایه هستند، به این معنا که گل‌های نر و ماده آنها روی درختان جداگانه قرار دارند. بذرهای این درخت در کپسول هایی حاوی 2 تا 4 دریچه قرار دارند و هر بذر دارای کرک‌های سفید رنگی است که به پخش بذرها کمک می‌کند.
پوست تنه درختان جوان معمولاً سفید یا سبز است و با افزایش سن، شیارهای عمیق ایجاد می‌شود و رنگ آن تیره‌تر می‌شود. ارتفاع این درخت می‌تواند بین 12 تا 27 متر باشد، قطر تاج پوششی آن 3 تا 8 متر و قطر تنه آن به 1.5 متر می‌رسد.
برگ‌های درخت تبریزی سبک و نرم هستند و به راحتی با نسیم تکان می‌خورند. اندازه این برگ‌ها بسته به نوع درخت، متفاوت است. برگ‌های بزرگ‌تر روی تنه اصلی و شاخه‌های قوی رشد می‌کنند و برگ‌های کوچکتر روی ساقه‌های جانبی قرار دارند. طول این برگ‌ها بین 5 تا 9 سانتیمتر و عرض آنها 2 تا 8 سانتیمتر است. رنگ برگ‌ها سبز روشن و براق است و در پاییز به زرد پررنگ تبدیل می‌شوند.
این درختان ریشه‌هایی بسیار قوی و عمیق دارند. اگر درختان تبریزی نزدیک به هم کاشته شوند، می‌توانند به عنوان بادشکن عمل کنند، اما باید از ساختمان‌ها و لوله‌ها فاصله داشته باشند.
بهترین زمان کاشت درخت تبریزی
بهترین زمان برای کاشت نهال‌های درخت تبریزی اوایل فروردین هر سال است، زیرا در این فصل، شیرابه درخت هنوز جاری نشده و بعد از گرم شدن هوا، فعالیت‌های زیستی درختان آغاز می‌شود. این زمان، فرصتی مناسب برای رشد نهال‌ها فراهم می‌آورد. همچنین، در روش خزانه‌داری، نیازی به ساخت گلخانه نیست و این به صرفه‌جویی در هزینه‌ها کمک می‌کند و می‌توانید بودجه را برای خرید نهال‌ها صرف کنید.
زمین مورد استفاده جهت کاشت درخت تبریزی
زمین مناسب برای کاشت درخت تبریزی باید شرایط زیر را داشته باشد:
- حاصلخیز، زراعی، غنی و در صورت امکان عمیق و بدون شوری و املاح مضر باشد.
- کیفیت خوب تبادل هوا را داشته و به آب کافی و مطمئن دسترسی داشته باشد.
زمین‌های شور، سنگین، کم عمق و باتلاقی برای پرورش درخت تبریزی مناسب نیستند.
نیازهای غذایی درخت تبریزی
کود دامی به دلیل سه خاصیت مهم خود، جزو ضروریات کاشت و پرورش درخت است:
1 – تأثیر تغذیه‌ای
2- تأثیر شیمیایی
3- بهبود خواص فیزیکی و بیولوژیکی
بهتر است از کود دامی کاملاً پوسیده (سه ساله) به مقدار 15 الی 20 تن در هکتار در اراضی بایر و سنگین و سبک و آهکی استفاده شود. در اراضی زراعی، پخش کود حیوانی در خطوط کاشت به عرض 1 متر و حداکثر 10 تن در هکتار توصیه می‌شود. استفاده از کود حیوانی باید قبل از شخم زمین انجام گردد.
“`html
روش تکثیر درخت تبریزی
اگر بخواهیم دلیلی مهم برای انتخاب درخت تبریزی، یا صنوبر برای کشت و کار بیان کنیم، می‌توانیم به مقاومت آن در برابر سرما و سرعت رشد بالا آن اشاره کنیم. به همین دلیل، در هر نقطه از کشور و در هر دمایی، می‌توان نهال صنوبر کاشت. شما می‌توانید با اطمینان، بدون نیاز به گلخانه یا شرایط خاص، با تهیه قلمه‌های ۲۰ سانتی‌متری مناسب برای کاشت، نخستین گام را برای پرورش صنوبرهایتان بردارید. یکی دیگر از ویژگی‌های صنوبر، روش تکثیر غیرجنسی آن است که باعث تسریع در رشد آن می‌شود و در نتیجه، میزان تولید و سوددهی نیز افزایش می‌یابد.
درخت تبریزی به راحتی از طریق قلمه تکثیر می‌شود. قلمه‌هایی به طول ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر با ۳ تا ۴ بند باید در خاک معمولی در ماه‌های اسفند و فروردین کاشته شوند، به طوری که نصف تا دو سوم آن در خاک فرو رود. آبیاری در ابتدا با فاصله‌های کم و پس از ریشه‌دار شدن قلمه‌ها با فواصل بیشتر انجام می‌گیرد.
سرشاخه‌های درخت تبریزی و سپیدار به راحتی در آب هم ریشه می‌زنند و وقتی که سرشاخه‌ها به طور کامل ریشه‌دار شدند، می‌توان آنها را در گلدان یا به محل اصلی کاشت.
به‌طور کلی، تکثیر صنوبر از طریق بذر کار دشواری است. بهتر است بذرها به محض اینکه کپسول‌ها شروع به باز شدن کردند، جمع‌آوری و کاشته شوند، زیرا بذرها سریعاً قوه نامیه خود را از دست می‌دهند و نباید اجازه دهیم که خشک شوند. اما اگر بذرها در ظرفی در دمای نزدیک به صفر درجه سانتی‌گراد نگهداری شوند، برخی از گونه‌ها می‌توانند به مدت حدود ۳ سال حفظ شوند.
هیچ دوره استراحت یا خواب برای بذرها وجود ندارد و آنها به راحتی چند روز پس از کاشت جوانه می‌زنند. نهال‌ها نسبت به قارچ‌هایی که می‌توانند گیاهچه‌ها را از بین ببرند حساس هستند و همچنین در برابر حرارت و خشکی زیاد نمی‌توانند تحمل کنند. بعضی از صنوبرها نیز از طریق ریز ازدیادی تکثیر می‌شوند. این نوع تکثیر، از نوک ساقه با موفقیت انجام می‌شود.
مراقبت از نهال درخت تبریزی
بعد از کاشت نهال‌های درخت تبریزی، وارد مرحله مراقبت از آنها می‌شویم که مهم‌ترین بخش در زراعت است. رشد علف‌های هرز که دور قلمه‌ها را می‌گیرد، یکی از خطرناک‌ترین آفت‌هایی است که سلامت نهال شما را تهدید می‌کند.
گیاهان انگل نیز از دیگر خطراتی هستند که ممکن است نهال شما با آنها مواجه شود. این گیاهان خودرویی که از شیره نهال تغذیه می‌کنند، مانند نخی به دور نهال پیچیده و آن را ضعیف و خشک می‌کنند. از اولین بهار که شروع به کاشت می‌کنیم، باید مراقبت‌های ویژه‌ای را برای نهال‌هایمان انجام دهیم تا وقت پاییز برسد. اگر بخواهیم زمان کار سختی که در پیش داریم را تخمین بزنیم، شش ماه اول سال باید در نظر گرفته شود، زیرا در این مدت باید مراقبت‌ها به صورت ویژه‌ای انجام شود تا نهال‌مان به خوبی رشد کند. پس عملاً کسی که می‌خواهد نهال صنوبر بکارد، باید شش ماه اول سال را به عنوان زمان کاری فشرده در نظر بگیرد و بعد از آن، در فصل پاییز که درخت به خواب می‌رود، کارها سبک‌تر می‌شود و نیاز به مراقبت‌های روزانه کمتر می‌شود.
روش های نگهداری از درخت تبریزی
- درخت تبریزی به انواع خاک، به ویژه خاک‌های عمیق، نیاز دارد. این درخت در خاک‌های قلیایی رشد خوبی ندارد و خاک‌های آهکی می‌تواند باعث از بین رفتن آن شود.
- درختان تبریزی یا صنوبر در مکان‌های آفتابی یا نیمه سایه به خوبی رشد می‌کنند. نور کم محیط می‌تواند باعث مشکلاتی در رشد و افزایش بیماری‌های قارچی شود.
- این درخت در برابر خشکی مقاوم است، اما آبیاری هفتگی می‌تواند به سلامت بیشتر آن کمک کند.
- آبیاری بیش از حد می‌تواند باعث عدم رشد، کوتاهی قد و ریزش زودهنگام برگ‌ها شود.
“““html
- درختان صنوبر در اواخر فصل تابستان رشد می‌کنند.
- این گیاه به آب‌های روان، خنک و سرشار از اکسیژن علاقه‌مند است.
کاربردهای درخت صنوبر
چوب صنوبر در صنایع مختلفی مانند ساخت جعبه، مبلمان، کبریت، کاغذ و نئوپان، درب و پنجره سازی و خراطی استفاده می‌شود.
انواع گونه‌های صنوبر
1- درخت سپیدار (P.alba) درختی ستونی و بلند است. پشت برگ‌های آن روشن‌تر و نقره‌ای رنگ می‌باشد. ارتفاع آن بین 18 تا 25 متر است و بسیار مقاوم است. این درخت در باغ‌های قدیمی به عنوان بادشکن کاشته می‌شده است.
2- درخت صنوبر خاکستری (P.canescens) به ارتفاعی حدود 30 متر می‌رسد و اندازه برگ‌های آن با سپیدار متفاوت است. پوست تنه‌اش خاکستری مایل به زرد است.
3- درخت تبریزی که به نام‌های اشالک، صنوبر آسیایی و صنوبر لمباردی (P.nigra var Italica) هم شناخته می‌شود، درختی بلند و زیبا است که معمولاً در کنار باغ‌ها کاشته می‌شود. برگ‌های آن لوزی شکل و زیبا هستند و در پاییز به رنگ زرد قناری درمی‌آیند.
4- درخت صنوبر لرزان (آشنگ) (P.tremula) دارای برگ‌هایی مشابه نارون است.
بیشتر بخوانید:
سایت رضیم
“`