“`html
همه چیز در مورد سندرم شبکه اگزیلاری
سندرم شبکه اگزیلاری ممکن است در هر نقطه‌ای از بدن بوجود بیاید، اما اغلب به‌دلیل جراحی سرطان سینه ایجاد می‌شود. سندرم شبکه اگزیلاری ممکن است بسیار دردناک باشد و احساس کشیدگی و انقباض در پوست یکی از علائم آن است.
این سندرم معمولاً به‌دلیل جراحی سرطان سینه اتفاق می‌افتد. هنگام درمان (cure) سرطان سینه، معمولاً جراحی‌هایی مانند ماستکتومی یا لامپکتومی انجام می‌شود که به‌معنای برداشتن سینه یا غدد لنفی در کنار سینه است.
همچنین، بیوپسی غده لنفی یا جداسازی غده لنفی آگزیلاری انجام می‌شود تا مشخص شود آیا سلول‌های سرطانی به قسمت‌های دیگری جز پستان منتقل شده‌اند یا خیر. غدد لنفی زیر بازو بهترین مکان برای انتقال سلول‌های سرطانی به دیگر نقاط بدن هستند، به همین دلیل این غدد برداشته می‌شوند.
تفاوت بین برداشت بیوپسی گره‌های نگهبان و برداشتن غدد لنفاوی آگزیلاری در تعداد غددی است که برداشته می‌شوند. گره نگهبان، اولین گره‌ای است که تومور به آن وارد می‌شود.
پروسه بیوپسی گره نگهبان تنها چند گره را شامل می‌شود، اما جداسازی غدد آگزیلاری نیاز به برداشت چندین غدد لنفی دارد. تعداد دقیق غددی که برداشته می‌شوند بسته به شرایط بیمار متفاوت است. سندرم شبکه اگزیلاری ممکن است از چند روز پس از جراحی تا چند هفته یا حتی چند ماه بعد نمایان شود.
علائم بروز سندرم شبکه اگزیلاری
- زخم شدن بافت زیر بازو در جایی که غدد برداشته شده‌اند.
- پیوند بافت زخمی، با وجود اینکه در ضخامت متفاوت هستند، به‌راحتی زیر پوست قابل مشاهده و احساس است.
- در برخی موارد، زخم به بخش‌های پایین‌تر بازو، آرنج، ساق و یا شست گسترش می‌یابد.
- یک یا چند ناحیه از زخم می‌تواند به سمت پایین منتشر شود.
بررسی بروز سندرم شبکه اگزیلاری
درد
سندرم شبکه اگزیلاری ممکن است بسیار دردناک باشد. احساس کشیدگی و انقباض در پوست از علامت‌های این وضعیت است. اگر درد و کشیدگی برای فرد ادامه یابد، او ممکن است سعی کند از حرکت دادن بازوی آسیب‌دیده خودداری کند، به‌عنوان مثال از بلند کردن بازوی خود جلوگیری کند.
محدود کردن حرکت برای کاهش درد ممکن است وضعیت را بدتر کند، زیرا کاهش تحرک در بازوی آسیب‌دیده می‌تواند منجر به سفت شدن بافت شود.
کاهش دامنه حرکات
این حالت می‌تواند محدودیت زیادی در دامنه حرکات فرد ایجاد کند و بر زندگی و فعالیت‌های روزمره تأثیر بگذارد. دامنه حرکات فرد می‌تواند به‌حدی محدود شود که نتواند دستش را بالای سرش ببرد. حتی حرکات ساده مثل پوشیدن لباس نیز با مشکل مواجه می‌شود.
“““html
برای فرد سخت و دشوار می‌شود.
عصب اگزیلاری (C۵-C۶)
اعصاب رادیال و اگزیلاری از انتهای طناب خلفی شبکه بازویی به وجود می‌آیند و نزدیک کنار پایینی عضله ساب اسکاپولاریس شکل می‌گیرند.
عصب اگزیلاری به دور کنار پایینی عضله ساب اسکاپولاریس چرخیده و با شریان سیرکومفلکس هومرال خلفی از میان فضای چهارگوش عبور می‌کند و در سمت داخلی گردن جراحی، درست حدود کپسول مفصلی شانه قرار می‌گیرد. این عصب به مفصل شانه شاخه‌ای می‌دهد و سپس به دو شاخه قدامی و خلفی تقسیم می‌شود.
درمان غیر جراحی سندرم شبکه اگزیلاری
به طور کلی، این سندرم با درمان‌های غیر جراحی بهبود می‌یابد. آسیب به عصب اگزیلاری در این حالت معمولاً به صورت نوروپراکسیا است، که با درمان‌های غیر جراحی بهبود پیدا می‌کند. داروهای ضد التهاب (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند مؤثر باشند.
کمک به انقباض
پزشک یا فیزیوتراپیست ممکن است حرکات خاصی را برای انقباض عضلات توصیه کنند که با کمک انجام می‌شود. این حرکات بر اساس شدت مشکل مختلف هستند. به عنوان مثال:
- بازو را به سمت بیرون بلند کنید و آرنج را راست کنید.
- دست را تا جایی که درد احساس می‌کنید، بلند کنید.
- انقباض را تا ۳۰ ثانیه نگه دارید.
- این انقباض را چند بار تکرار کنید و در هر نوبت کمی بیشتر بازو را بکشید.
- نگه داشتن انقباض تا ۳۰ ثانیه اهمیت زیادی دارد. اگر انقباض خیلی کوتاه باشد، کمک زیادی به بهبود نخواهد کرد.
لیزر درمانی
فیزیوتراپیست ممکن است از لیزر با سطح پایین برای درمان این سندرم استفاده کند. لیزر درمانی یعنی استفاده از نور متمرکز که به طور خاص در یک نقطه برای شکستن بافت‌های سخت و زخمی شده است.
لیزر درمانی ممکن است در برخی موارد موثر نباشد. به عنوان مثال، ممکن است تأثیر آن بستگی به ضخامت بافت زخمی داشته باشد و برخی افراد به چند جلسه لیزر درمانی نیاز داشته باشند.
لیزر درمانی ممکن است عوارض هم داشته باشد؛ بنابراین باید همواره ریسک‌ها و فواید آن را با پزشک بررسی کرده و سپس تصمیم بگیرید.
مراقبت‌های خانگی برای سندرم شبکه اگزیلاری
یک پزشک متخصص، که در زمینه درمان مشکلات مرتبط با سرطان سینه تخصص دارد، می‌تواند توصیه‌هایی برای درمان در منزل بدهد. به عنوان مثال، ممکن است پیشنهاد کند فرد در طول روز حرکات خاصی را انجام دهد.
جراحی
اگر بعد از ۶ هفته درمان‌های غیر جراحی بهبودی حاصل نشود، ممکن است جراحی توصیه شود. در حین جراحی، فیبرهایی که در فضای چهارگوش قرار دارند و فشار به عصب اگزیلاری یا شریان یا ورید وارد می‌کنند، برداشته می‌شوند. این نوع جراحی را “decompression” می‌نامند.
اگر به دلیل فشار زیاد یا آسیب به عصب اگزیلاری، آسیب شدیدتری رخ داده باشد که به آن “neurotmesis” می‌گویند، در این صورت عصب اگزیلاری بریده و با عصب دیگری جایگزین می‌شود که به آن “nerve graft” می‌گویند.
همچنین بخوانید:
سایت رضیم
“`