سگ نژاد افغان هوند (Afghan Hound) (2 نکته مهم)

معرفی سگ نژاد افغان هوند (Afghan Hound)

افغان هوند یک نوع سگ شکاری با ظاهری باشکوه است که بدنش بلند و سرش باریک است. بینی این سگ سیاه رنگ است، چشم‌هایش تیره و به شکل بادامی هستند و گوش‌هایش روی سرش آویزان شده‌اند. گردن این سگ بلند و قوی است و پاهایش بلند و صاف بوده و در انتها بزرگ و پشمالو هستند. دم آن هم در انتها دارای یک فر است ولی به صورت حلقه‌ای در پشت بدنش نمی‌افتد. موهای بلند و ابریشمی این نژاد در رنگ‌های متنوعی، به‌ویژه رنگ شنی پیدا می‌شود.

خلق و خو:

این سگ دارای شخصیت قابل توجهی است و گاهی ممکن است کمی خجالتی یا دور از اجتماع باشد، اما واقعاً مهربان است. او وفادار، دوست‌داشتنی و حساس است. آموزش را باید با ملایمت به او یاد دهید. به دلیل ویژگی‌هایش، او لقب “شاه سگ‌ها” را دارد. با این حال، این نژاد برای کودکان مناسب نیست. این سگ‌ها به راحتی به غریبه‌ها اعتماد نمی‌کنند و نسبت به افراد تازه‌وارد ممکن است رفتار تهاجمی نشان دهند.

وزن و ارتفاع طول عمر:

مشکلات سلامتی:

سگ نژاد افغان هوند معمولاً سگ سالمی است، اما از آنجایی که درد را به سختی تحمل می‌کند، ممکن است با کوچکترین دردی غذا نخورد. به‌طور کلی، این نژاد سالم است اما مانند سایر نژادها ممکن است به بعضی بیماری‌ها مبتلا شود. اگر قصد دارید یک توله‌سگ بخرید، حتماً از سلامت والدینش مطمئن شوید و درباره بیماری‌های ارثی مانند دیسپلازی مفصل ران، دیسپلازی آرنج، کم‌کاری تیروئید و بیماری فون ویلبراند اطلاعات کسب کنید.

1. آلرژی:
   علائم این بیماری در افغان هوند شامل عطسه، ترشحات چشم و بینی، خارش، ریزش مو و بی‌حالی است. درمان بستگی به علت دارد و ممکن است شامل محدودیت‌های رژیمی، داروها و تغییرات محیطی باشد.
2. سرطان:
   نشانه‌های این بیماری شامل ورم غیر طبیعی، درد و زخم‌هایی هستند که خوب نمی‌شوند، خون‌ریزی از هر نقطه باز بدن و مشکل در تنفس. درمان شامل شیمی‌درمانی، جراحی و داروها است.
3. آب مروارید در جوانی:
   این بیماری ممکن است باعث از دست دادن بینایی در سگ شود و گاهی با عمل جراحی قابل درمان است.
4. کم‌کاری تیروئید:
   این بیماری یک اختلال در عملکرد غده تیروئید است. علائم شامل عفونت‌های مزمن گوش، عفونت‌های باکتریایی پوست، ریزش مو، بی‌حالی و افسردگی است. این بیماری معمولاً با دارو و تغییر در رژیم غذایی درمان می‌شود.

محل و شرایط نگهداری:

1. این نژاد برای زندگی در آپارتمان مناسب نیست و به فضای آزاد احتیاج دارد. آن‌ها می‌توانند در داخل یا بیرون خانه زندگی کنند، اما خوابیدن را در داخل خانه ترجیح می‌دهند.
2. نگهداری از این نژاد نیاز به نظافت منظم دارد. تنها کسانی که از نظافت این سگ لذت می‌برند یا توان پرداخت آرایشگر حرفه‌ای را دارند، باید به فکر نگهداری از افغان هوند باشند.
3. غریزه شکار در این نژاد طبیعی است، از این‌رو آموزش آن‌ها در خانه ممکن است چالش‌برانگیز باشد.
4. آموزش این سگ به دلیل استقلالش نیاز به صبر و زمان دارد. می‌توانید تا شش ماهگی این سگ را در خانه نگه دارید، اما باید آماده باشید که برای آموزش آن وقت بگذارید.
5. این سگ‌ها به درد حساس هستند و زخم‌های کوچک نیز می‌تواند برایشان مشکل‌ساز شود.
6. سگ‌های افغان هوند بسیار حساس‌اند و نسبت به رفتار خشن واکنش نشان می‌دهند.
7. در حالی که این نژاد معمولاً با کودکان خوب و مهربان است، اما بهتر است از سن تولگی با کودکان بزرگتر تربیت شود.
8. به‌منظور داشتن یک سگ سالم، هرگز توله‌سگ‌ها را از مادرانی که تحت آموزش نبوده‌اند یا از فروشگاه‌های حیوانات خانگی تهیه نکنید. باید اطمینان حاصل کنید که توله از مادری با سلامت و آموزش منطقی آمده باشد.

“`html

بیشتر بخوانید::

آراستن:

1. حمام:
   او به یک بار استحمام در هفته نیاز دارد. وقتی که موها خشک هستند، از شانه زدن دوری کنید زیرا این کار می‌تواند به موها آسیب بزند و باعث گره خوردن آن‌ها شود. این نژاد به طور متوسط موهایش می‌ریزد.
2. شانه کردن:
   نظافت افغان هاند بسیار مهم است. او به شانه زدن روزانه نیاز دارد و بهتر است این کار توسط یک آرایشگر حرفه‌ای انجام شود.
3. نظافت گوش:
   تمام نژادها ممکن است دچار عفونت گوش شوند. بهتر است هر هفته گوش افغان هاند خود را تمیز کنید. این کار را با یک توپ پنبه مرطوب و پاک‌کننده انجام دهید. اگر داخل گوش بوی بدی دهد یا قرمز شود و خارش هم داشته باشد، یعنی افغان هاند شما دچار عفونت گوش شده است.
4. مسواک:
   افغان هاند نیاز به مسواک زدن دو یا سه بار در هفته دارد تا از رشد باکتری جلوگیری کند. برای پیشگیری از بیماری‌های لثه و بوی بد دهان، مسواک زدن روزانه پیشنهاد می‌شود.
5. ناخن:
   ناخن‌های او باید یک یا دو بار در ماه کوتاه شوند. اگر صدای پای او را بر روی زمین شنیدید، یعنی ناخن‌های او بیش از حد بلند شده‌اند و باید کوتاه شوند. به طور منظم داخل دهان و گوش او را چک کنید تا دچار عفونت نشود.

نکته:: همانطور که شما نگران زخم، خارش یا علائم عفونت مثل قرمزی، حساسیت یا التهاب روی پوست می‌شوید، باید به طور مرتب داخل گوش، بینی، دهان، چشم‌ها و پاهای او هم چک شود تا از قرمزی یا ترشح جلوگیری شود.

تغذیه

بهتر است روزانه 2 تا 2.5 پیمانه از غذای خشک با کیفیت بالا به او داده شود، به دو وعده غذایی تقسیم گردد.

اگر مطمئن نیستید که آیا اضافه وزن دارد یا نه، می‌توانید با چشم و با دست چک کنید. اول از همه، به او نگاه کنید. شما باید بتوانید کمر او را ببینید. سپس دست خود را بر روی پشت او بگذارید و شصت خود را بر روی ستون فقرات قرار دهید و با انگشتان خود به پایین لمس کنید. شما باید بتوانید دنده‌های او را بدون فشار زیاد احساس کنید. اگر او اضافه وزن دارد، می‌توانید به او غذا کمتر و ورزش بیشتر بدهید.

توجه: مقدار غذایی که یک سگ بالغ نیاز دارد بستگی به اندازه، سن، سوخت و ساز بدن و میزان فعالیت او دارد.

میزان سازگاری و ارتباطش با خانواده:

تازی افغان ترجیح می‌دهد که در داخل خانه و در کنار اعضای خانواده باشد. آن‌ها در خانه آرام هستند اما به صورت طبیعی نیاز به ورزش روزانه دارند. یک پیاده‌روی در یک منطقه محصور برای او ایده‌آل است. افغان هاند در فرار بسیار ماهر است و می‌تواند از یک اسب هم جلو بزند. اگر به درستی آموزش ببیند، از دستورات اطاعت می‌کند.

طبیعت مستقل افغان هاند و اندازه بزرگش، او را به بهترین همراه تبدیل می‌کند. او علاقه‌ای به بازی با کودکان ندارد و سر و صدای یک کودک ممکن است او را بترساند.

او تمایل به هم نژاد خود دارد و نسبت به سایر حیوانات خانگی بی‌تفاوت است، اما اگر حیوانات دیگر کوچک باشند، به خاطر غریزه شکارچی‌اش آن‌ها را تعقیب می‌کند، به ویژه اگر فرار کنند.

نکته: سگ افغان در صورتی که با کودکان بزرگ شده باشد و به خوبی با آنها ارتباط برقرار کرده باشد، می‌تواند رفتار خوبی داشته باشد.

تاریخچه:

این نژاد تاریخچه‌ای باستانی دارد و نام او بارها در پاپیروس‌های مصر باستان و همچنین در نقاشی‌های مربوط به قبرهای شمال افغانستان از 4000 سال پیش دیده شده است. این نژاد در طول قرن‌ها اصالت خود را حفظ کرده است. در اوایل قرن حاضر به اروپا آورده شد و از آن به عنوان چوپان و شکارچی بز، آهو و حتی گرگ استفاده می‌شده. به خاطر ظاهر زیبا و فریبنده‌اش در اروپا و انگلستان به عنوان یک حیوان اشرافی نگهداری می‌شود.