علت بروز شکستگی استرسی
شکستگی استرسی به معنای ایجاد ترک‌های کوچک در استخوان پا است. این نوع شکستگی وقتی اتفاق می‌افتد که به استخوان فشار زیادی به‌طور مکرر وارد می‌شود. برای مثال، دویدن برای مدت طولانی یا پریدن مداوم می‌تواند به استخوان فشار بیاورد و موجب بروز این شکستگی شود.
این نوع شکستگی معمولاً در افراد با استخوان‌های ضعیف‌تر، مانند کسانی که به بیماری پوکی استخوان مبتلا هستند، نیز دیده می‌شود. به‌خصوص در استخوان‌هایی که وزن را تحمل می‌کنند، مانند ساق پا و مچ پا، این شکستگی شایع‌تر است. به‌طور خاص، ورزشکاران دو و میدانی و سربازانی که کوله‌بارهای سنگینی را برای فواصل طولانی حمل می‌کنند، بیشتر به این مشکل دچار می‌شوند.
مثلاً اگر شما یک برنامه ورزشی جدید را شروع کنید و بدون اینکه بدنتان به آن عادت کند، به شدت ورزش کنید، ممکن است با این مشکل مواجه شوید.
این شکستگی زمانی رخ می‌دهد که نیروی بیش از حد بر روی استخوانی که برای تحمل آن طراحی نشده، به‌طور مرتب وارد شود. این فشارها اگرچه هرکدام به‌تنهایی نمی‌توانند باعث شکستگی شوند، اما تکرار آنها باعث آسیب به استخوان و نهایتاً شکستگی می‌شود.
این عارضه در زنان ورزشکار بیشتر از مردان شایع است و با بالارفتن سن ورزشکار نیز احتمال بروز آن بیشتر می‌شود. همچنین، در افراد نژاد سفید بیشتر از دیگر نژادها مشاهده می‌شود. در واقع، این نوع شکستگی یک شکستگی ناقص است که به‌صورت ترک‌های کوچکی در استخوان پا بروز می‌کند.
این نوع شکستگی به دلیل استفاده نادرست از پا و فشارهای نامناسب به وجود می‌آید. این فشارها به‌تنهایی نمی‌توانند شکستگی ایجاد کنند، اما تکرار آنها نهایتاً منجر به شکستگی خواهد شد.
از آنجا که این نوع شکستگی ابتدا در سربازانی که رژه می‌رفتند، مشاهده شده است، گاهی به آن شکستگی رژه یا مارچ فراکچر نیز گفته می‌شود. این نوع شکستگی فقط مختص نظامیان نیست و در ورزشکارانی چون دوندگان استقامت و در ورزشکاران رشته‌های بسکتبال، تنیس، باله و ژیمناستیک نیز شایع است.
شکستگی استرسی معمولاً در متاتارس‌های دوم و سوم کف پای فرد رخ می‌دهد، اما می‌تواند در استخوان‌های پاشنه، نازک‌نی و ناویکولر هم دیده شود.
علائم شکستگی تنشی
شکستگی استرسی زمانی اتفاق می‌افتد که به استخوان فشار زیادی به‌صورت مکرر وارد شود. این فشارها به‌تنهایی باعث شکستگی نمی‌شوند، اما در طول زمان می‌توانند به استخوان آسیب بزنند.
این نوع شکستگی با شکستگی‌های ناشی از صدماتی مانند پیچ‌خوردگی شدید مچ پا یا خرد شدن استخوان به علت تصادف متفاوت است. در شکستگی ناشی از صدمه، نیروی زیادی به‌صورت ناگهانی به استخوان وارد می‌شود و منجر به شکستگی حاد می‌شود.
اما در شکستگی تنشی، فشار ناشی از دویدن، راه رفتن، ایستادن یا پریدن‌های مکرر به قسمتی از پا وارد می‌شود و موجب شکستگی می‌شود بدون اینکه استخوان جابجا شود. نشانه‌های این عارضه معمولاً با درد مبهمی شروع می‌شود که بعد از تمرینات ورزشی یا رژه رفتن در حین تمرینات نظامی احساس می‌شود و شدت آن با گذشت زمان بیشتر می‌شود تا اینکه فعالیت فرد متوقف می‌شود. در معاینه محل عارضه، معمولاً درد، قرمزی و تورم دیده می‌شود.
به عبارت دیگر، مهم‌ترین نشانه این نوع شکستگی درد، تورم و کبودی در ناحیه آسیب‌دیده است. در ابتدا بیماران فقط هنگام ورزش یا فعالیت درد را احساس می‌کنند که با استراحت کاهش می‌یابد. اما اگر مشکل شدیدتر شود، درد نه تنها هنگام فعالیت بلکه حتی در حالت استراحت نیز وجود خواهد داشت.
بیشتر اوقات، شکستگی تنشی کف پا اگر به‌درستی درمان شود، بدون ایجاد عوارض، بهبود می‌یابد. ممکن است بینی 6 تا 12 هفته طول بکشد تا بیمار بتواند مجدداً فعالیت‌های بدنی و ورزشی قبلی را بدون درد از سر بگیرد.
علت بروز
“`html
شکستگی تنشی
به طور کلی، اصلی‌ترین دلیل ایجاد این عارضه ناشی از فشار ناگهانی و غیرطبیعی بر استخوان‌های سالم است یا فشاری طبیعی روی استخوان‌های ضعیف. موارد دیگری هم وجود دارند که می‌توانند در بروز شکستگی تنشی استخوان ساق و کف پا مؤثر باشند:
نبود آمادگی بدنی
افرادی که تازه ورزش را شروع کرده‌اند و تمرین‌های سنگین و زیاد از حد توان خود را انجام می‌دهند، یا ورزشکارانی که به‌طور ناگهانی شدت یا مدت تمرینات‌شان را بالا می‌برند، ممکن است دچار این مشکل شوند. این به این دلیل است که بدن آمادگی کافی برای انجام آن ورزش خاص را ندارد و ناگهان تحت فشار زیاد قرار می‌گیرد.
استفاده از وسایل ورزشی نامناسب
استفاده از وسایل ورزشی نامناسب و غیر استاندارد یا پوشیدن کفش‌های قدیمی و خشک هنگام ورزش می‌تواند آسیب را افزایش دهد. تغییر زمین بازی، مثل تغییر زمین تنیس از چمن به خاکی یا تغییر محل دویدن از مکان سرپوشیده به فضای بیرون نیز می‌تواند احتمال بروز این عارضه را افزایش دهد.
استفاده بیش از حد از پا
گاهی اوقات، استفاده زیاد از پاها باعث بروز این مشکل می‌شود. زمانی که عضلات خسته می‌شوند، دیگر نمی‌توانند شوک‌های اضافی را تحمل کنند و این فشار اضافی به استخوان منتقل می‌شود.
عدم به کارگیری روش مناسب ورزشی
اگر حرکات ورزشی به درستی انجام نشود، می‌تواند فشار زیادی به استخوان پا وارد کند و آسیب ایجاد کند. همچنین، استراحت نکردن در حین ورزش یا ادامه تمرین با وجود احساس درد در پا، احتمال بروز این نوع شکستگی را افزایش می‌دهد.
بدشکلی پا
افرادی که دارای بدشکلی پا هستند، مثل افرادی که پاهایشان به شکل پرانتزی است یا عضلات ساق آنها ضعیف و کم‌انعطاف است یا طول ساق دو پا با هم متفاوت است، نمی‌توانند بار زیادی را تحمل کنند و در معرض بروز شکستگی رژه قرار می‌گیرند. همچنین، افرادی که دارای کف پای صاف، قوس زیاد کف پا یا انحراف در انگشت شست هستند یا حتی پاهایشان تاول زده و به خاطر درد پا در وضعیت نادرستی می‌ایستند، ممکن است به این عارضه دچار شوند. زیرا این موارد باعث توزیع نامناسب فشار بر روی استخوان پا و در نتیجه شکستگی آن می‌شوند.
استخوان ضعیف
گاهی اوقات، این مشکل در افرادی دیده می‌شود که به بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان، دیابت یا روماتیسم دچار هستند، یا افرادی که قبلاً استخوان پایشان شکسته و حالا استخوان آنها ضعیف شده است. این افراد ممکن است حتی با فعالیت‌های بدنی معمولی نیز به این شکستگی دچار شوند که به آن نارسایی استخوانی می‌گویند.
تشخیص شکستگی استرسی
بعد از انجام معاینات پزشکی، در تصویر رادیوگرافی، جوش خوردگی نسبی به صورت استخوان‌سازی جدید در نزدیکی غلاف روی استخوان دیده می‌شود. این علامت معمولاً در حدود هفته سوم بعد از حادثه دیده می‌شود، اما در ۶۷ درصد موارد رادیوگرافی‌های اولیه نتیجه منفی است و نشانه واضحی را نشان نمی‌دهد. مهم‌ترین یافته مکمل، اسکن استخوان است که در ۴۸-۷۲ ساعت اولیه می‌تواند مثبت باشد و از ۶ ماه تا دو سال ادامه پیدا می‌کند. باید توجه داشت که در اسکن استخوان حدود ۵۰ درصد ورزشکاران، نواحی جذب بدون نشانه‌های بالینی مشاهده می‌شود. این نواحی به شکستگی‌های قبلی مربوط می‌شود که علائم کلینیکی و درد آنها از بین رفته، اما اسکن آنها همچنان مثبت است. همچنین MRI هم در تشخیص این مشکل اهمیت زیادی دارد.
درمان شکستگی تنشی
از جمله‌ی مهم‌ترین راهکارها برای درمان شکستگی استرسی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
- استراحت
هر نوع فعالیت یا ورزشی که سبب ایجاد…
“`
فشار زیاد می‌تواند منجر به شکستگی استخوان شود. برای بهبود این نوع شکستگی ممکن است ۶ تا ۱۲ هفته زمان لازم باشد. در این مدت می‌توانید با انجام تمرینات ایروبیک، شنا یا دوچرخه سواری بدنتان را آماده نگه دارید.
- گچ گرفتن
برای حفظ پا در یک حالت ثابت و کاهش فشار روی آن، می‌توانید از گچ، آتل یا وسایل پزشکی مانند ساق بند، قوزک بند یا زانو بند استفاده کنید. همچنین برای راه رفتن می‌توانید از عصا کمک بگیرید.
- کفش مناسب
استفاده از کفش‌هایی که کف آنها سفت و محکم است، بسیار مهم است. همچنین می‌توانید از صندل چوبی یا بوت‌های مناسب نیز کمک بگیرید.
- کمپرس یخ
اگر درد زیادی حس می‌کنید، می‌توانید یک تکه یخ را روی ناحیه دردناک قرار دهید تا تورم و درد کم شود. همچنین پا را بالاتر نگه دارید و یخ را روی پشت پا قرار دهید تا درد کاهش یابد.
- دارو
برای تسکین درد می‌توانید از داروهای مسکن مانند استامینوفن استفاده کنید. بعضی از تحقیقات نشان داده‌اند که استفاده از داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی مانند ایبوبروفن و ناپروکسن ممکن است در بهبود استخوان تأثیر منفی بگذارد.
- جراحی
در موارد نادر نیاز به جراحی برای بهبود این نوع شکستگی وجود دارد. معمولاً درمان به‌صورت غیرجراحی انجام می‌شود و عموماً آسیب بهبود می‌یابد. اما در مواردی مانند شکستگی گردن استخوان ران یا شکستگی‌هایی که جابجا شده‌اند، ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد.