“`html
عفونت گوش میانی که به اوتیت معروف است، مشکلی است که باعث التهاب و تجمع مایع در پشت پرده گوش می‌شود. این بیماری می‌تواند هر کسی را درگیر کند، اما در نوزادان بین شش تا 15 ماهگی بیشتر دیده می‌شود. برآوردها نشان می‌دهد که یکی از هر چهار کودک تا سن 10 سالگی حداقل یک بار به اوتیت دچار می‌شود.
عفونت گوش میانی چه علائمی دارد؟
در بیشتر مواقع، علائم اوتیت میانی به سرعت ظاهر می‌شوند و طی چند روز بهبود پیدا می‌کنند. این وضعیت به عنوان اوتیت میانی حاد شناخته می‌شود. علائم اصلی آن شامل:
- درد گوش
- تب بالا
- احساس بیماری
- کمبود انرژی
- شنوایی ضعیف خفیف، در صورتی که گوش میانی پر از مایع شود
در بعضی موارد، ممکن است سوراخی در پرده گوش ایجاد شده و چرک از آن خارج شود. در این صورت، درد گوش ناشی از تجمع مایع معمولاً برطرف خواهد شد.
علائم بیماری اوتیت در کودکان خردسال
چون نوزادان نمی‌توانند ناراحتی خود را بیان کنند، تشخیص مشکل آنها سخت است. علائمی که نشان می‌دهد کودک خردسال ممکن است اوتیت داشته باشد عبارتند از:
- تب
- کشیدن یا مالیدن گوش خود
- تحریک‌پذیری، تغذیه ضعیف یا بی‌قراری در شب
- سرفه یا آبریزش بینی
- عدم پاسخگویی به صداهای آرام یا سایر نشانه‌های مشکل شنوایی
- از دست دادن تعادل
علت اوتیت میانی چیست؟
بیشتر اوقات اوتیت زمانی رخ می‌دهد که سرماخوردگی یا عفونت‌های دیگر سبب تجمع مخاط در گوش میانی و تورم شیپور استاش می‌شود. در این حالت، مخاط نمی‌تواند به درستی تخلیه شود و این مشکل به گوش میانی منتقل می‌شود.
آدنوئید بزرگ شده (بافته نرم در پشت گلو) نیز می‌تواند مانع از عملکرد درست شیپور استاش شود. اگر آدنوئید باعث مشکلات مکرر شود، ممکن است نیاز به عمل جراحی داشته باشد.
کودکان کوچکتر به دلیل شرایط زیر بیشتر در معرض اوتیت هستند:
- شیپور استاش در کودکان کوچکتر از بزرگسالان است.
- آدنوئید در کودکان نسبت به بزرگسالان بزرگ‌تر است.
علاوه بر این، برخی عوامل می‌توانند خطر این عارضه را افزایش دهند، از جمله:
- شکاف کام: یک نقص مادرزادی که در آن کودک در سقف دهانش شکاف دارد.
- داشتن سندرم داون: یک وضعیت ژنتیکی که معمولاً باعث ایجاد سطحی از ناتوانی در یادگیری و برخی ویژگی‌های فیزیکی خاص می‌شود.
آیا می‌توان از اوتیت پیشگیری کرد؟
پیشگیری از این عارضه ممکن نیست، اما کارهایی وجود دارد که می‌تواند احتمال ابتلا به آن را کاهش دهد. برخی از این اقدامات شامل:
- اطمینان از انجام به موقع واکسیناسیون‌های عادی کودک به ویژه واکسن پنوموکوک.
- اجتناب از قرار گرفتن کودک در محیط‌های پر دود.
- غذا دادن به کودک در حالت درازکشیده به پشت.
- در صورت امکان، به کودک خود شیر مادر بدهید.
اوتیت چه مشکلاتی می‌تواند ایجاد کند؟
عوارض ناشی از اوتیت نسبتاً نادر است، اما اگر اتفاق بیفتد، می‌تواند جدی باشد. بیشتر این عوارض به دلیل گسترش مشکل به قسمت‌های دیگر گوش یا سر بروز می‌کند که شامل:
- عفونت استخوان‌های پشت گوش (ماستوئیدیت)
- عفونت گوش داخلی (لابیرنتیت)
- عفونت غشاهای محافظ مغز و نخاع (مننژیت)
این مشکل به ندرت می‌تواند باعث سوراخی در پرده گوش شود. اگر عوارض و علائم عفونت گوش داخلی ایجاد شود، معمولاً باید بلافاصله با بهترین آنتی‌بیوتیک‌ها در بیمارستان درمان شوند.
عفونت گوش میانی چگونه تشخیص داده می‌شود؟
این بیماری معمولاً با استفاده از ابزاری به نام اتوسکوپ تشخیص داده می‌شود. پزشک با این ابزار می‌تواند عفونت گوش میانی را شناسایی کند. نشانه‌هایی که نشان‌دهنده وجود مایع در پرده گوش هستند، شامل موارد زیر می‌باشند:
- برآمدگی
- رنگ غیرمعمول (معمولاً قرمز یا زرد)
- ظاهر شبیه ابر
برخی اتوسکوپ‌ها همچنین می‌توانند با دمیدن مقدار کمی هوا به داخل گوش، وجود هر گونه انسداد را بررسی کنند. این انسداد نشانه دیگری از بیماری خواهد بود. اگر شیپور استاش باز باشد، پرده گوش کمی حرکت خواهد کرد. اگر مسدود شود، پرده ثابت می‌ماند.
آزمایش‌های بیشتر برای تشخیص اوتیت
تمپانومتری: تمپانومتری آزمایشی است که چگونه پرده گوش به تغییرات فشار هوا واکنش نشان می‌دهد.
شنوایی سنجی: این یک آزمون شنوایی است که با دستگاهی به نام ادیومتر انجام می‌شود.
“`
این دستگاه برای تولید صداهایی با بلندی و فرکانس‌های متفاوت به کار می‌رود. این آزمایش همچنین می‌تواند به شما کمک کند تا متوجه شوید که آیا فرزند شما به دلیل وضعیت خود دچار مشکل شنوایی شده است یا خیر.
اسکن: در موارد بسیار نادر، اگر احتمال وجود عفونت در گوش میانی یا نواحی اطراف آن وجود داشته باشد، ممکن است به انجام اسکن گوش نیاز باشد که شامل موارد زیر است:
- اسکن CT (توموگرافی کامپیوتری)
- اسکن MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی)
چطور عفونت گوش میانی را درمان کنیم؟
شما چه چیزی درباره درمان عفونت گوش میانی می‌دانید؟ بیشتر این بیماری‌ها در عرض سه تا پنج روز بهبود می‌یابند و نیازی به درمان خاص ندارند. شما می‌توانید از مسکن‌های بدون نسخه برای کاهش درد و تب استفاده کنید. قرار دادن یک پارچه گرم روی گوش آسیب‌دیده نیز ممکن است به تسکین درد کمک کند تا زمانی که عفونت بهبود یابد.
به طور معمول، آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان این مشکل استفاده نمی‌شوند، زیرا شواهدی وجود ندارد که نشان بدهد استفاده از آنها مدت بهبودی را کاهش می‌دهد. بسیاری از این عفونت‌ها توسط ویروس‌ها ایجاد می‌شوند و آنتی‌بیوتیک‌ها در برابر ویروس‌ها کارایی ندارند.
عوارض اوتیت
عوارض جدی مرتبط با اوتیت میانی بسیار نادر است، اما کودکان کوچکتر هنوز در معرض خطر هستند زیرا سیستم ایمنی آنها هنوز به طور کامل توسعه نیافته است. برخی از عوارض اصلی این بیماری عبارتند از:
- ماستوئیدیت: اگر مشکل از گوش میانی به نواحی اطراف آن، مانند ناحیه استخوانی زیر گوش (ماستوئیدها) گسترش یابد، ماستوئیدیت می‌تواند رخ دهد.
- کلستئاتوم: کلستئاتوم یک توده غیرطبیعی از سلول‌های پوست در داخل گوش است که ممکن است به دلیل عفونت‌های مکرر ایجاد شود. اگر درمان نشود، می‌تواند به ساختارهای حساس در عمق گوش آسیب برساند.
- مشکلات در رشد گفتار و زبان: اگر کودک شما به طور مکرر عفونت گوش داشته باشد که بر شنوایی او تأثیر بگذارد، احتمال دارد که رشد گفتار و زبان او تحت تأثیر قرار بگیرد.
- فلج صورت: در موارد بسیار نادر، تورم ناشی از اوتیت میانی می‌تواند بر عصب صورت فشار بیاورد و باعث فلج آن شود. اما این وضعیت به ندرت باعث مشکلات طولانی‌مدت می‌شود.
- آبسه مغزی: این عارضه شامل تورمی است که در داخل مغز ایجاد می‌شود و معمولاً با ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌های مناسب برای عفونت گوش یا از طریق جراحی درمان می‌شود.
عفونت گوش میانی باعث التهاب در پشت پرده گوش می‌شود. برای این بیماری درمان خاصی وجود ندارد، اما می‌توان آن را به روش‌های مختلف مدیریت کرد. اگرچه این مشکل به‌ویژه سن خاصی ندارد، اما بیشتر در کودکان دیده می‌شود. علائم این بیماری معمولاً زودگذر هستند، اما باید جدی گرفته شوند. با توجه به روش‌هایی که در این مقاله معرفی شد، می‌توان درد این عارضه را کاهش داد. از اینکه تا آخر همراه ما بودید، سپاسگزاریم.