علائمی که نشان میدهد روده‌تان در وضعیت خوبی نیست!!
این مقاله به ما کمک می‌کند بدانیم که روده‌ی ما چقدر سالم است. کریستی کینگ، نماینده‌ی آکادمی تغذیه و رژیم‌های غذایی می‌گوید: “پی بردن به این که آیا روده سالم است یا نه به سادگی که فکر می‌کنید نیست.” دکتر اسکات شریبر، پزشک متخصص تغذیه می‌گوید که “علائم یک روده ناسالم فراتر از نفخ، یبوست یا اسهال است.” روده بخشی بسیار پیچیده دارد. و به لطف پیشرفت‌های اخیر، دانشمندان در حال فهمیدن این هستند که چگونه میلیاردها باکتری که در بدن ما زندگی می‌کنند (به اینها میکروبیوم روده می‌گویند) می‌توانند بر سلامت ما تأثیر بگذارند.
محققان در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه مشکلات سلامتی مانند حساسیت به غذا، اضطراب، بیماری‌های خودایمنی و عفونت‌های مکرر می‌توانند به روده آسیب بزنند.
آیا روده شما به اندازه کافی سالم است؟
در ادامه چند علامت جالب را بررسی می‌کنیم که می‌توانند نشان‌دهنده‌ی عدم تعادل در میکروبیوم روده باشند.
آیا به آسانی بیمار می‌شوید؟
سیستم گوارش، بزرگ‌ترین و پیچیده‌ترین بخش از سیستم ایمنی بدن انسان است. یک روده سالم باید شامل باکتری‌های مفیدی باشد که به سلول‌های سیستم ایمنی کمک می‌کنند تا ما را در برابر میکروب‌ها و مواد مضر محافظت کنند. داشتن باکتری‌های خوب به این معنی است که فضایی برای باکتری‌های مضر باقی نمی‌ماند و از ما در برابر بیماری‌ها محافظت می‌کند. کینگ می‌گوید: “بخش زیادی از سیستم ایمنی در روده است، بنابراین اگر شما به آسانی بیمار می‌شوید، تعداد باکتری‌های خوب روده ممکن است کمتر باشد.”
آیا حساسیت غذایی دارید؟
حساسیت‌های غذایی متنوع و گاهی گیج‌کننده هستند. کینگ می‌گوید: “تشخیص حساسیت غذایی معمولاً بدون ثبت غذاها و واکنش‌های بدن مشکل است.” او توصیه می‌کند که با یک متخصص تغذیه همکاری کنید تا بفهمید کدام غذاها برای شما مشکل‌ساز هستند.
به گفته‌ی متخصصان، افزایش تعداد باکتری‌های خوب در روده می‌تواند به کاهش برخی حساسیت‌ها، مانند عدم تحمل لاکتوز، کمک کند. یک مقاله در مجله تغذیه انگلستان زوایای جالبی درباره‌ی این موضوع دارد و می‌گوید که مصرف پروبیوتیک‌ها می‌تواند به افرادی که مشکل جذب لاکتوز دارند کمک کند.
استرس دارید؟
تحقیقات نشان میدهد که بین روده و مغز ارتباط مستقیمی وجود دارد. مقاله‌ای که اخیراً منتشر شده، بیان کرده که میکروب‌های روده در واکنش به استرس و اضطراب، مواد شیمیایی مغز را تنظیم می‌کنند. کینگ می‌گوید: “روده، دومین مغز بدن است” و دانشمندان در حال اثبات این هستند که افرادی که از اضطراب و افسردگی رنج می‌برند، میکروب‌های روده‌ای متفاوتی دارند.
بر اساس یک گزارش، برخی پروبیوتیک‌ها می‌توانند سطح کورتیزول مرتبط با استرس و رفتارهای مضطربانه را کاهش دهند. با این حال، کینگ می‌گوید: “تحقیقات همچنان ادامه دارد تا مشخص شود کدام باکتری‌های خوب می‌توانند برای سلامت مغز مفید باشند.”
“`html
آیا در مفاصل خود درد حس می‌کنید؟
دلیل بیماری آرتریت روماتوئید (RA)، که یک بیماری خود ایمنی است و به مفاصل آسیب می‌زند، هنوز به‌طور کامل مشخص نیست. محققان معتقدند که ممکن است جواب این مشکل در میکروب‌های روده وجود داشته باشد. زیرا روده بخش مهمی از سیستم ایمنی بدن ما را تشکیل میدهد. این ایده که میکروب‌های روده می‌توانند بر روی پاسخ‌های ایمنی بدن که خارج از سیستم گوارش است تأثیر بگذارند، جدید است. اما این مطلب، که در مجله Nature Reviews Rheumatology منتشر شده، تنها روی حیوانات آزمایش شده است. دکتر کینگ اشاره می‌کند که علاوه بر ارتباط بین روده و مفاصل، بیماری آرتریت روماتوئید معمولاً با دیگر بیماری‌های خودایمنی مثل سلیاک یا سندروم روده تحریک‌پذیر نیز در ارتباط است.
آیا بعد از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها دچار اسهال می‌شوید؟
آنتی‌بیوتیک‌ها مانند شمشیری دو لبه عمل می‌کنند؛ یعنی هم با باکتری‌های مضر مقابله می‌کنند و هم باکتری‌های مفید را از بین می‌برند. این کار توازن طبیعی باکتری‌ها را به هم می‌زند. هرچند، بدن ما به طور طبیعی دارای باکتری‌های بد هم هست، اما وقتی باکتری‌های خوب بیشتر باشند، ما احساس درد نمی‌کنیم. وقتی باکتری‌های خوب نباشند، باکتری‌های بد به سرعت رشد کرده و سموم تولید می‌کنند که به روده آسیب می‌زند و منجر به التهاب و اسهال می‌شود. دکتر کینگ توصیه می‌کند که در زمان مصرف آنتی‌بیوتیک، خوردن پروبیوتیک‌ها یا غذاهای حاوی پروبیوتیک مانند ماست می‌تواند به حفظ باکتری‌های خوب کمک کند.
خوشبختانه، اسهال معمولاً یک هفته بعد از قطع مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها از بین می‌رود، اما تغییرات در میکروبیوم روده ممکن است برای مدت طولانی‌تری ادامه پیدا کند و تأثیرات آن هنوز به‌طور کامل مشخص نیست. بیماری کرون از تشخیص تا درمان: افزایش تعداد گلبول‌های سفید در آزمایش‌ها ممکن است نشان‌دهنده عفونت یا التهاب باشد.
همچنین کاهش گلبول‌های قرمز (کم‌خونی)، کاهش پروتئین و مواد معدنی که از طریق اسهال از دست می‌روند، نیز می‌تواند نشانه‌های بیماری کرون باشد. بر اساس اطلاعات متخصصان Mayo Clinic، عکسبرداری با اشعه ایکس و ریه نیز برای شناسایی محل، نوع و شدت بیماری، زخم‌ها، باریک شدن روده‌ها و فیستول‌ها به کار می‌رود. علاوه بر این، کولونوسکوپی روشی دقیق‌تر است که برای تشخیص زخم‌های کوچک یا مناطق التهابی در کولون استفاده می‌شود. سی‌تی‌اسکن می‌تواند تصاویری از داخل شکم و لگن گرفت و مخصوصاً برای شناسایی آبسه‌ها مفید است.
آندوسکوپی از طریق کپسول ویدئویی—که حاوی دوربین ریزی است و بلعیده می‌شود—تصاویر لایه داخلی روده کوچک را به گیرنده‌ای که بر روی کمر بسته شده، ارسال می‌کند و به شناسایی زودهنگام نشانه‌های خفیف بیماری کرون کمک می‌کند، البته این روش نباید در بیمارانی که دچار انسداد روده کوچک هستند انجام شود، زیرا کپسول ممکن است در محل مسدود شده گیر کند و وضعیت را بدتر کند.
در مورد درمان این بیماری باید گفت که بیماران با علائم خفیف به درمان نیاز ندارند. این بیماران معمولاً دوره‌هایی از شدت بیماری (وخیم‌تر شدن التهاب) را بعد از دوره‌هایی از بهبود نسبی (کاهش التهاب) که ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها ادامه داشته باشد، تجربه می‌کنند. داروهایی که برای درمان بیماری کرون استفاده می‌شوند شامل داروهای ضدالتهابی مانند ترکیبات ASA-5 و کورتیکواستروئیدها و همچنین آنتی‌بیوتیک‌های موضعی و تعدیل‌کننده‌های سیستم ایمنی هستند. داروی ضدالتهاب مزال‌آمین برای بیماری در ناحیه روده کوچک تأثیر ندارد. گرچه کورتیکواستروئیدها به کاهش التهاب کمک می‌کنند.
“`
اما این داروها عوارض جانبی زیادی دارند، مانند پف کردن صورت، افزایش موهای صورت، عرق کردن در شب، بی‌خوابی و بیش‌فعالی. در طولانی مدت، می‌توانند فشار خون، دیابت، پوکی استخوان، آب مروارید و آب سیاه را افزایش دهند. این داروها فقط در شرایطی تجویز می‌شوند که التهاب روده به درمان‌های دیگر جواب ندهد. در این رابطه، داروهای بازدارنده سیستم ایمنی به طور مستقیم التهاب را کاهش می‌دهند.
مهم است بدانید که مصرف این داروها در درازمدت می‌تواند عوارض جانبی زیادی به همراه داشته باشد، از جمله افزایش خطر بیماری‌های عفونی مانند سل، هپاتیت B و سرطان، و همچنین ممکن است به دیگر ارگان‌ها آسیب بزنند. آنتی‌بیوتیک‌ها برای بهبود فیستول‌ها و آبسه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و همچنین می‌توانند باکتری‌های مضر روده را کاهش دهند و سیستم ایمنی روده را مهار کنند.
داروهای دیگری مثل داروهای ضداسهال، مسهل‌ها، داروهای ضددرد، و مکمل‌های آهن، کلسیم، ویتامین D و ویتامین B12 نیز ممکن است با توجه به نیاز و شدت بیماری تجویز شوند. ممکن است پزشک برای استراحت دادن به روده‌ها و کاهش التهاب، یک رژیم غذایی خاص را از طریق تغذیه با لوله یا تزریق مواد مغذی به صورت وریدی توصیه کند. همچنین در مواردی که روده‌ها تنگ شده‌اند، برای کاهش خطر انسداد، غذاهای کم‌فیبر پیشنهاد می‌شود. اگر تغییرات در سبک زندگی و دارو درمانی نتوانند علائم بیماری کرون را بهبود ببخشند، پزشک ممکن است عمل جراحی را پیشنهاد کند.
در این روش، بخش آسیب‌دیده دستگاه گوارش برداشته می‌شود و سپس قسمت‌های سالم دوباره به هم متصل می‌شوند. همچنین، ممکن است برای بستن فیستول‌ها و تخلیه آبسه‌ها از عمل جراحی استفاده شود. به علاوه، بهترین راه برای جلوگیری از عود بیماری، استفاده از داروها بعد از جراحی است.
گردآوری: مجله ی اینترنتی رضیم