سیر بیماری ایدز
اگر به HIV مبتلا شده باشید، در ابتدا ممکن است هیچ علامتی نداشته باشید. برخی افراد ممکن است مشکلاتی مثل گلودرد، تب، ورم غدد لنفاوی یا اگزما روی پوست را تجربه کنند. بیایید ببینیم که بیماری ایدز چه مراحلی دارد و نشانه‌های آن چگونه بروز می‌کند.
این ویروس معمولاً بعد از انجام رفتارهایی پرخطر، مانند تماس جنسی ناسالم یا استفاده از سرنگ مشترک، وارد بدن شده و پس از 4 تا 6 هفته، تشخیص آن از طریق آزمایش‌های معمول در کشورمان ممکن نیست.
این مدت زمان لازم است تا بتوان به آلودگی به ویروس اطمینان پیدا کرد. بنابراین، به همین دلیل است که تست HIV به‌عنوان بخشی از آزمایش‌های قبل از ازدواج توصیه نمی‌شود.
یعنی اگر فردی امروز یک رفتار پرخطر داشته باشد و یک هفته بعد برای آزمایش HIV قبل از ازدواج به آزمایشگاه برود، ممکن است با وجود ویروس در خون، آزمایش‌ها نتوانند آن را شناسایی کنند و فرد گواهی سلامت بگیرد و به عنوان سالم برای ازدواج معرفی شود.
مهم‌ترین راه‌های انتقال ایدز چیست؟
عامل به وجودآورنده بیماری ایدز چیست؟
خانواده‌ها باید قبل از اینکه به فرزندانشان برای ازدواج رأی بدهند، مطمئن شوند که فرد همسر آینده آنها رفتارهای پرخطر نداشته است.
بعد از اینکه ویروس وارد بدن شد، معمولاً بعد از 2 تا 4 هفته و گاهی تا 12 هفته علائم عفونت حاد یا علائم غیر مشخص ظاهر می‌شود. این علائم شامل: تب، عرق کردن، خستگی، سردرد، گلودرد، اسهال، درد عضلات و مفاصل و علائمی شبیه به سرماخوردگی یا آنفلوآنزا.
ممکن است در این مرحله ضایعات پوستی شبیه کهیر و بزرگ شدن غدد لنفاوی در پشت گردن نیز مشاهده شود.
مرحله بدون علامت در افراد مبتلا به ایدز
- پس از این مرحله، فرد مبتلا به ایدز به مرحله بدون علامت می‌رود و در این مرحله هیچ علامت بالینی ندارد و به نظر کاملاً سالم می‌آید، ولی ویروس در حال تکثیر است و فرد می‌تواند دیگران را آلوده کند. در این مرحله، ممکن است فرد به مدت طولانی، حتی تا ۱۲ سال، بدون علامت بماند.
- مرحله بعدی، بزرگ شدن مداوم غدد لنفاوی در بدن است. این غدد در مناطقی مانند گردن، زیر بغل، کشاله ران، شکم و قفسه سینه وجود دارند و در هنگام ابتلا به عفونت‌های مختلف بزرگ‌تر می‌شوند.
- برای مثال، در عفونت‌های دهان و دندان و سینوس‌ها، غدد لنفاوی گردنی بزرگ شده و به راحتی قابل لمس هستند. اما بزرگ شدن غدد لنفاوی به معنی ابتلا به HIV نیست و این غدد در بسیاری از بیماری‌های عفونی، حتی سرماخوردگی، نیز ممکن است واکنش نشان دهند.
مرحله علامت‌دار در افراد مبتلا به ایدز
- مرحله بعدی، مرحله علامت‌دار است که در آن بیمار ممکن است دچار تب‌های طولانی، اسهال بیش از یک ماه، کاهش وزن، زونا، عفونت‌های لگنی و ضایعات قارچی مثل برفک در دهان یا واژن شود. مرحله آخر بیماری، مرحله «ایدز» است که مرحله کوتاهی به شمار می‌رود.
- ایدز فقط شامل این مرحله آخر و کوتاه بیماری است و در مراحل قبلی، بیمار فقط به ویروس HIV آلوده است. لازم به ذکر است که تعداد کمی از افراد مبتلا به ویروس به مرحله ایدز پیشرفت می‌کنند. این مرحله با عفونت‌های فرصت‌طلب و انواع سرطان‌ها مشخص می‌شود.
- اکثر مرگ‌ها در افراد مبتلا به HIV به خاطر ورود به مرحله ایدز است که ناشی از تخریب کامل سیستم ایمنی فرد است که باعث می‌شود به راحتی به عفونت‌های مختلف مبتلا شود.
“`html
علائم اچ‌آی‌وی/ایدز چه هستند و چقدر طول می‌کشد که علائم بروز کند؟
بیشتر افرادی که به اچ‌آی‌وی مبتلا می‌شوند، دو تا شش هفته پس از آلوده شدن به ویروس، علائمی شبیه به سرماخوردگی یا آنفلوآنزا را تجربه می‌کنند. تقریباً ۸۰ درصد افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی، این علائم را برای چند هفته دارند:
- تب
- گلودرد
- خارش بدن
علائم دیگری نیز وجود دارد که ممکن است خیلی شایع نباشد و در همه افراد ظاهر نشود:
- خستگی
- درد مفاصل
- درد عضلات
- تورم غدد
- با توجه به اینکه این علائم ممکن است به دلیل بیماری‌های دیگر نیز بروز کند، اگر کسی این علائم را داشته باشد، به معنای این نیست که حتماً به اچ‌آی‌وی آلوده شده، مگر اینکه اخیراً رفتار پرخطر انجام داده باشد.
- اگر تعدادی از این علائم را دارید و فکر می‌کنید که در چند هفته گذشته در معرض خطر اچ‌آی‌وی بوده‌اید، حتماً باید در اولین فرصت آزمایش اچ‌آی‌وی بدهید.
- این علائم نشانه‌ای از مبارزه سیستم ایمنی بدن با ویروس هستند، اما پس از گذشت چند هفته، اچ‌آی‌وی معمولاً هیچ علامتی برای بیمار ندارد. این مرحله از بیماری، دوران نهفتگی اچ‌آی‌وی نامیده می‌شود که می‌تواند تا ده سال ادامه یابد.
پس از پایان دوران نهفتگی اچ‌آی‌وی، سیستم ایمنی بدن بیمار به شدت تضعیف می‌شود که با علائم زیر خود را نشان می‌دهد:
- کاهش وزن
- اسهال مزمن
- تعریق شبانه
- مشکلات پوستی
- عفونت‌های مکرر
- بروز برخی بیماری‌های جدی و مرگبار
هرچه زودتر فرد از بیماری خود مطلع شود، بهتر است. این بیماری درمان قطعی ندارد، اما با درمان‌های موجود می‌توان تعداد ویروس‌ها را کنترل کرد و فرصتی برای زندگی بهتر و طولانی‌تر برای بیماران فراهم نمود.
اگر فردی متوجه شد که مبتلا به اچ‌آی‌وی/ایدز است، باید چه کار کند؟
- اگر نتیجه آزمایش اچ‌آی‌وی فرد مثبت باشد، باید به طور منظم آزمایش خون بدهد تا پیشرفت آلودگی به اچ‌آی‌وی را قبل از آغاز درمان بررسی کند. این آزمایش‌ها شامل بررسی مقدار ویروس در خون و تأثیر آن بر سیستم ایمنی بدن است.
- پس از انجام این آزمایش‌ها، مرحله درمان آغاز می‌شود که هدف آن کاهش میزان ویروس در خون بیمار است تا سیستم ایمنی بدن توانایی ترمیم داشته باشد و از بروز بیماری‌های دیگر مرتبط با اچ‌آی‌وی جلوگیری شود.
- اگر بیمار تحت درمان قرار گیرد، معمولاً مقدار ویروس در خون او به حدی پایین می‌آید که دیگر احتمال کمی وجود دارد که ویروس را به دیگران منتقل کند.
- این موضوع می‌تواند باعث ایجاد احساس ناامیدی و اضطراب در بیماران شود. کلینیک‌های درمان اچ‌آی‌وی/ایدز معمولاً به بیماران مشاوره می‌دهند تا با مشکلات روانی مرتبط با ابتلا به این بیماری مقابله کنند.
- اگر بیمار به روانشناس یا مشاوری دسترسی نداشته باشد، معمولاً پیشنهاد می‌شود که سعی کند با سایر بیماران مبتلا به اچ‌آی‌وی/ایدز در ارتباط باشد و از تجربیات آنها استفاده کند.
- فردی که با اچ‌آی‌وی مثبت زندگی می‌کند، به پزشک، روانشناس و متخصص تغذیه نیاز دارد، زیرا هر کدام از این افراد می‌توانند به او کمک کنند تا مانند دیگران در جامعه زندگی‌کند.
همچنین بخوانید:
سایت رضیم
“`