علائم و راه درمان سندرم کلیپل ترنونه KTS (واریس مادر زادی) (2 نکته مهم)

“`html

“““html

• تاول (مملو از مایع) که ممکن است خونریزی و عفونت به همراه داشته باشد.
• واریس
• خطر لخته شدن خون (ترومبوز ورید عمیق)
• آمبولی ریوی
• ترومبوفلبیت سطحی
• رشد اضافی استخوان و بافت
• رشد اضافی که ممکن است یک پا را از پای دیگر بلندتر کند و در پیاده‌روی مشکل ایجاد کند، و همچنین ممکن است باعث مشکلاتی در ناحیه ران و کمر شود.
• درد
• احساس سنگینی
• بزرگ شدن اندام‌ها
• مشکلات حرکتی
• تورم در بافت‌های بازوها یا پاها (ورم لنفاوی)
• تجزیه پوست و زخم‌های پوستی
• عفونت لایه زیر پوست (سلولیت)
• درد مزمن

روش‌های تشخیص سندرم کلیپل ترنونه

برای تشخیص سندرم کلیپل ترنونه ابتدا معاینه فیزیکی انجام می‌شود. مراجعه به متخصص عروق برای بررسی علائم اولین قدم محسوب می‌شود. چند آزمایش تشخیصی وجود دارد که می‌تواند به پزشک در شناسایی نوع و شدت بیماری کمک کند و نوع درمان را تعیین نماید. برخی از این آزمایشات شامل موارد زیر است:

1. اسکن دوبلکس یا USDS: این آزمایش نوعی سونوگرافی است که با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا، تصاویر دقیقی از رگ‌های خونی ایجاد می‌کند.
2. رادیوگرافی اسکنوگرام یا scanogram: این روش تصاویری واضح از وضعیت و اندازه استخوان‌ها ارائه می‌دهد.
3. MRI و آنژیوگرافی تشدید مغناطیسی: این روش‌ها به تفکیک استخوان، چربی، عضله و رگ‌های خونی کمک می‌کند.
4. سی تی اسکن: سی تی اسکن تصاویر سه‌بعدی از بدن ارائه می‌دهد و با استفاده از آن می‌توان وجود لخته‌های خون در رگ‌ها را شناسایی کرد.
5. تصویربرداری با کنتراست: در این روش یک رنگ خاص به رگ‌ها تزریق می‌شود و سپس با استفاده از اشعه ایکس، رگ‌های غیرطبیعی، مسدود شده یا لخته‌های خون نمایان می‌شود.

درمان

هرچند درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما پزشک می‌تواند به بیماران در مدیریت علائم و پیشگیری از مشکلات کمک کند. از آنجا که KTS ممکن است بر بسیاری از سیستم‌های بدن تأثیر بگذارد، تیم درمانی ممکن است شامل متخصصان و جراحان عروق، بیماری‌های پوستی، رادیولوژی مداخله‌ای، جراح ارتوپد، فیزیوتراپیست و توان‌بخشی باشد. به طور کلی درمان‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

استفاده از ابزارهای درمانی فشرده‌ساز: باندها یا لباس‌های الاستیک برای جلوگیری از تورم اندام‌ها، مشکلات واریس و زخم‌های پوستی تجویز می‌شود.
فیزیوتراپی و ماساژ: فشرده‌سازی و حرکات اندام‌ها ممکن است به تسکین ورم لنفاوی در بازوها یا پاها و همچنین تورم رگ‌ها کمک کند.
دستگاه‌های ارتوپدی: این درمان شامل تجویز کفش‌های طبی مخصوص یا ایجاد لژ کفش برای جبران تفاوت در طول پاها است.
آمبولیزه کردن: این روش با قرار دادن کاتترهای کوچک در رگ‌ها یا عروق انجام می‌شود تا جریان خون به عروق مسدود شده محدود شود.
لیزر درمانی: این روش می‌تواند برای روشن کردن یا از بین بردن لکه‌های قرمز (خال‌های شراب) و درمان ناهنجاری‌های اولیه پوست استفاده شود.
لیزر یا فرکانس رادیویی رگی: این روش کم تهاجمی برای بستن رگ‌های غیرطبیعی به کار می‌رود.
اسکلروتراپی: محلولی به داخل ورید تزریق می‌شود که باعث ایجاد اسکار و در نهایت بسته شدن ورید می‌شود.
عمل جراحی: در برخی موارد، جراحی برای ترمیم رگ‌های آسیب‌دیده، برداشتن بافت اضافی و اصلاح رشد بی‌رویه استخوان ممکن است مفید باشد.
دارو درمانی: تحقیقات اولیه نشان داده است که دارویی به نام سیرولیموس (راپامون) ممکن است به درمان ناهنجاری‌های عروقی پیچیده کمک کند، اما ممکن است عوارض جانبی قابل توجهی داشته باشد و به مطالعات بیشتری نیاز است.

درمان‌های علامتی سندرم کلیپل ترنونه

علاوه بر موارد ذکر شده، درمان ممکن است برای کنترل یا درمان علامت‌هایی مانند خونریزی، درد، عفونت، لخته شدن خون یا زخم‌های پوستی مورد نیاز باشد.

سایت رضیم
“`