“`html
علت و روش های تشخیص بیماری لژیونر
بیماری لژیونر نوعی شدید از ذات الریه است. ذات الریه به معنی التهاب ریه به خاطر عفونت می‌باشد. این بیماری به علت وجود یک نوع باکتری به نام لژیونلا به وجود می‌آید. بیماری لژیونر از طریق تماس مستقیم افراد با یکدیگر منتقل نمی‌شود؛ بلکه با استنشاق باکتری باعث بیمار شدن افراد سالم می‌شود.
افراد مسن، سیگاری‌ها و کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. باکتری لژیونلا همچنین می‌تواند باعث تب پونتیاک شود، که این بیماری خفیف‌تر و شباهتی به آنفولانزا دارد. این دو بیماری اغلب به صورت مشترک یا جداگانه با نام لژیونلوز شناخته می‌شوند.
تب پونتیاک معمولاً به خودی خود و بدون نیاز به درمان از بین می‌رود، اما اگر بیماری لژیونر درمان نشود، ممکن است خطرناک شود. درمان این بیماری با داروهای آنتی‌بیوتیک انجام می‌شود؛ اما گاهی افراد بعد از درمان نیز ممکن است علائم بیماری را داشته باشند.
علائم بیماری لژیونر کدامند؟
بیماری لژیونر معمولاً ۲ تا ۱۰ روز بعد از مواجهه با باکتری لژیونلا بروز می‌کند؛ به عبارت دیگر، دوره کمون این بیماری ۲ تا ۱۰ روز است.
این بیماری معمولاً با علائم زیر شروع می‌شود:
- سردرد
- دردهای عضلانی
- لرز
- تب، که ممکن است بالاتر از ۴۰ درجه سانتی‌گراد باشد.
در روز دوم یا سوم، بیمار ممکن است علائم و نشانه‌های زیر را تجربه کند:
- سرفه، که ممکن است با خلط خونی همراه باشد
- تنگی نفس
- درد قفسه سینه
- علائم گوارشی مانند تهوع، استفراغ و اسهال
- سردرگمی یا تغییرات ذهنی دیگر
اگرچه این بیماری عمدتاً ریه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما ممکن است عفونت‌هایی در زخم‌ها یا سایر نقاط بدن، از جمله قلب نیز به وجود آورد. نوع خفیف بیماری لژیونر که به نام تب پونتیاک شناخته می‌شود، ممکن است شامل علائم زیر باشد:
- تب
- لرز
- سردرد
- درد عضلانی
تب پونتیاک ریه‌ها را آلوده نمی‌کند و علائم آن معمولاً در عرض دو تا پنج روز رفع می‌شود.
جهت درمان بیماری لژیونر چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر فکر می‌کنید که با باکتری لژیونلا تماس داشته‌اید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. تشخیص و درمان سریع بیماری لژیونر می‌تواند به کاهش مدت زمان بهبودی و جلوگیری از عوارض جدی کمک کند. برای افرادی که در گروه‌های پرخطر هستند، درمان فوری اهمیت بیشتری دارد.
مهمترین دلایل بیماری لژیونر
علل ابتلا به بیماری لژیونر چیست؟
باکتری لژیونلا پنوموفیلا اصلی‌ترین دلیل ابتلا به این بیماری است. این باکتری در خاک و آب خارج از خانه وجود دارد، اما به‌ندرت باعث عفونت می‌شود. در خانه، باکتری لژیونلا می‌تواند در سیستم‌های آب گرم حمام و سیستم‌های تهویه هوا یافت شود.
این بیماری ممکن است همچنین از طریق سیستم‌های لوله‌کشی به افراد منتقل شود، به ویژه در ساختمان‌های بزرگ و مجتمع‌ها، زیرا سیستم گرمایشی پیچیده‌تری دارند که به باکتری اجازه می‌دهد بهتر رشد کند.
چگونگی گسترش عفونت بیماری لژیونر
بیشتر افراد مبتلا از طریق استنشاق قطرات ریز آب حاوی باکتری لژیونلا آلوده می‌شوند. این باکتری می‌تواند از طریق قطراتی که از دوش، شیر آب، جکوزی یا سیستم تهویه در ساختمان‌های بزرگ پخش می‌شوند منتشر شود. شیوع بیماری به انواع مختلف منابع مرتبط است که شامل موارد زیر است:
- وان‌های داغ و جکوزی در کشتی‌های کروز
- برج‌های خنک‌کننده در سیستم‌های تهویه مطبوع
- چشمه‌های تزئینی
- استخرها
- تجهیزات فیزیوتراپی
- سیستم‌های تصفیه آب در هتل‌ها، بیمارستان‌ها و خانه‌های سالمندان
اگرچه باکتری لژیونلا عمدتاً از طریق قطرات آب پخش می‌شود، اما این عفونت می‌تواند از…
“`
راه‌های دیگری نیز برای انتقال بیماری وجود دارد، از جمله:
تنفس: این اتفاق زمانی می‌افتد که مایعات به طور تصادفی به ریه‌های شما بروند. معمولاً وقتی که نوشیدنی می‌نوشید، ممکن است مقداری از آن به ریه‌ها برود و بدن با سرفه واکنش نشان می‌دهد. اگر آبی که وارد ریه‌ها می‌شود حاوی باکتری لژیونلا باشد، ممکن است عفونت ایجاد شود.
خاک: برخی از افراد بعد از کار در باغ یا تعویض خاک گلدان ممکن است به بیماری لژیونر مبتلا شوند.
4 عامل خطر ساز ابتلا به بیماری لژیونر
عوامل خطر ابتلا به بیماری لژیونر
همه کسانی که در معرض باکتری لژیونلا قرار دارند بیمار نمی‌شوند. احتمال ابتلا به عفونت در صورت وجود یکی از شرایط زیر افزایش می‌یابد:
1. دود: سیگار کشیدن به ریه‌ها آسیب می‌زند و شما را در برابر انواع عفونت‌های ریوی آسیب‌پذیرتر می‌کند.
2. ضعف سیستم ایمنی: اگر سیستم ایمنی بدن به دلیل بیماری‌هایی مانند HIV یا AIDS ضعیف شده باشد یا برخی داروها، مانند کورتیکواستروئیدها مصرف شود، ممکن است خطر ابتلا به این بیماری بیشتر شود.
3. بیماری ریه: بیماری‌های مزمن ریه مانند آمفیزم یا سایر بیماری‌های جدی همچون دیابت، بیماری کلیه و سرطان نیز از عوامل خطر شنیده می‌شوند.
4. سن: افراد بالای 50 سال بیشتر در معرض خطر هستند.
بیماری لژیونر می‌تواند در بیمارستان‌ها و خانه‌های سالمندان به راحتی منتشر شود و افراد در معرض خطر را تحت تأثیر قرار دهد.
عوارض ناشی از بیماری لژیونر
بیماری لژیونر می‌تواند منجر به عوارض خطرناکی از جمله موارد زیر شود:
نارسایی تنفسی: این حالت زمانی پیش می‌آید که ریه‌ها نمی‌توانند به اندازه کافی اکسیژن را تأمین کنند یا دی‌اکسید کربن را از خون خارج کنند.
شوک سپتیک: این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که فشار خون به طرز ناگهانی و شدیدی کاهش می‌یابد و این امر باعث کاهش جریان خون به اندام‌های حیاتی مانند کلیه و مغز می‌شود. قلب سعی می‌کند با افزایش ضربان و حجم خون این کاهش را جبران کند، اما در نهایت ممکن است این کار به ضعیف شدن قلب و حتی کاهش بیشتر جریان خون منجر شود.
نارسایی حاد کلیه: کلیه‌ها وظیفه فیلتراسیون مواد زائد را دارند و اگر توانایی آنها به طرز ناگهانی کاهش یابد، به نارسایی حاد کلیه دچار می‌شوند. در این صورت، مواد زائد در بدن تجمع پیدا می‌کند.
اگر بیماری لژیونر به شکل مؤثر و به سرعت درمان نشود، به ویژه اگر سیستم ایمنی بدن به دلیل بیماری یا داروها ضعیف شده باشد، می‌تواند به مرگ منجر شود.
روش‌های تشخیص بیماری لژیونر
بیماری لژیونر شباهت زیادی به انواع دیگر پنومونی دارد. برای کمک به شناسایی سریع باکتری لژیونلا، پزشک آزمایش ادرار تجویز می‌کند. در این آزمایش، حضور آنتی‌ژن بررسی می‌شود. آنتی‌ژن ماده‌ای است که در واکنش به ورود مواد خارجی به بدن توسط سیستم ایمنی ترشح می‌شود. همچنین ممکن است از آزمایش‌های زیر نیز برای تشخیص استفاده شود:
- آزمایش خون
- رادیوگرافی قفسه سینه
این آزمایش برای تأیید بیماری لژیونر کافی نیست اما می‌تواند نشان‌دهنده میزان عفونت ریه‌ها باشد.
- انجام آزمایش بر روی نمونه خلط یا بافت ریه
اگر علائم عصبی مانند گیجی یا مشکلات تمرکز وجود داشته باشد، سی تی‌اسکن از مغز یا نمونه‌گیری مایع نخاعی نیز ممکن است انجام شود.
بهترین راه درمان بیماری لژیونر کدام است؟
روش های درمان بیماری لژیونر
بیماری لژیونر با استفاده از آنتی بیوتیک بهبود می یابد. هر چه درمان زودتر شروع شود، احتمال بروز عوارض جدی و یا مرگ کمتر می شود. در بسیاری از موارد، بیمار باید در بیمارستان بستری شود. اما تب پونتیاک خود به خود خوب می‌شود و عوارضی ایجاد نمی کند.
جلوگیری از بیماری لژیونر
می‌توان از شیوع بیماری لژیونر جلوگیری کرد. برای جلوگیری از این بیماری، باید سیستم‌های آب، استخرها و چشمه‌های معدنی به طور مرتب تمیز و ضدعفونی شوند. همچنین، دوری از سیگار کشیدن که یکی از مهمترین عوامل خطر برای بیماری‌های ریوی است، می‌تواند خطر ابتلا به عفونت را کاهش دهد. سیگار کشیدن احتمال ابتلا به بیماری لژیونر و تماس با باکتری لژیونلا را افزایش می‌دهد.